محمد یوسفی، بازنشستهای از زیرمجموعه دولت، در واکنش به سیاستهای مزدی سالهای اخیر و اظهارات تازه رئیس سازمان برنامه و بودجه، از سقوط معیشتی بازنشستگان سخن میگوید؛ سقوطی که به باور او، نتیجه مستقیم افزایش ۲۰ درصدی حقوقها در شرایط تورم افسارگسیخته است.
یوسفی که خود را به دلیل سیاستهای مزدی دولت به «حداقلبگیر مطلق» تبدیلشده میداند، میگوید: با حقوق دریافتی حتی نمیتوانم نیمی از هزینههای زندگی را تأمین کنم. افزایش ۲۰ درصدی حقوق، کارمندان شاغل و بازنشسته را به قعر دره فقر سوق میدهد و این سقوط برای بازنشستگان، که هیچ منبع درآمدی جز حقوق ماهانه ندارند، بهمراتب شدیدتر است.
این بازنشسته با اشاره به جهش هزینههای زندگی در سال جاری میافزاید: امسال هزینههای زندگی بیش از ۱۰۰ درصد افزایش پیدا کرده است. تورم برخی اقلام خوراکی، از جمله گوشت و برنج، حتی از صد درصد هم فراتر رفته؛ واقعاً چطور محاسبه کردهاند که به عدد افزایش ۲۰ درصدی حقوقها رسیدهاند؟
او تأکید میکند که فاصله میان رشد هزینهها و افزایش حقوق، عملاً معیشت بازنشستگان را به بنبست کشانده و سیاستهای جبرانی اعلامشده، در زندگی واقعی اثر ملموسی ندارد.
یوسفی در واکنش به توجیهات دولت درباره کمبود منابع مالی میگوید: اینکه میگویند پول و بودجه نیست، برای ما قابل پذیرش نیست. چرا از بودجه بخشهای دیگر کم نمیکنند؟ من سی سال به این مملکت خدمت کردهام تا امروز، در دوران پیری، یک زندگی آبرومندانه داشته باشم، نه اینکه نگران هزینههای اولیه باشم.
او با انتقاد از نحوه تنظیم بودجه کشور ادامه میدهد: بودجه را طوری بستهاند که بیشترین فشار روی گرده مردم باشد؛ آن هم مردمی که ثابتترین درآمد را دارند و کمترین امکان جبران.
این بازنشسته با اشاره به اظهارات رئیس سازمان برنامه و بودجه تصریح میکند: عذرخواهی آقای پورمحمدی به کار ما نمیآید. عذرخواهی چه سودی دارد وقتی سفره مردم هر روز کوچکتر میشود؟
روز گذشته، حمید پورمحمدی، رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور، اعلام کرد: از بازنشستگان و کارمندان دولت بابت افزایش ۲۰ درصدی حقوق عذرخواهی میکنیم، اما هنر سازمان برنامه و بودجه این است که منابع در اختیار را به بهترین شکل توزیع کند و در شرایط فعلی فقط توانستیم حقوق کارمندان و بازنشستگان را ۲۰ درصد افزایش دهیم.
وی همچنین اذعان کرد که این میزان افزایش متناسب با نرخ تورم نیست و افزود: تلاش کردهایم با افزایش معافیت مالیاتی حقوق، بخشی از این کمبود را جبران کنیم.
