بعد از آماده سازی غذا یا میزبانی مهمانها، طبیعی است که بخشی از غذا روی میز بماند؛ یا حتی ممکن است کاملا یادتان برود آن را داخل یخچال بگذارید. ماندن غذا در دمای محیط بیش از حد، خطر رشد باکتریها و خراب شدن غذا را افزایش میدهد. برای اینکه بدانیم غذا دقیقا تا چه زمانی در بیرون از یخچال و فریزر ایمن میماند، باید اصول ایمنی غذایی را در نظر بگیریم.
اولین نکته در ایمنی غذا، شناخت منطقه خطر است. طبق استاندارد USDA، منطقه خطر دمایی محدودهای بین ۴۰ تا ۱۴۰ درجه فارنهایت (۴ تا ۶۰ درجه سانتیگراد) است؛ جایی که رشد باکتریهای مضر مانند سالمونلا و ایکولای با سرعت بسیار بالا اتفاق میافتد.
این میکروارگانیسمها در این محدوده دمایی میتوانند هر ۲۰ دقیقه دو برابر شوند؛ به همین دلیل است که نمیتوان غذا را به مدت طولانی بیرون از یخچال رها کرد. در چنین شرایطی وجود یک دستگاه سرمایشی مطمئن مانند یخچال و فریزر دیپوینت کمک میکند غذا خیلی سریع از منطقه خطر خارج شود و در شرایط استاندارد نگهداری شود.
طبق اصول ایمنی غذا، مواد غذایی فاسد شدنی فقط دو ساعت میتوانند در دمای اتاق باقی بمانند.
پس از دو ساعت باید یکی از این کارها را انجام دهید:
غذاهایی مانند باقیمانده غذای پخته، میوه و سبزی خرد شده، انواع گوشت، ماهی، مرغ، تخممرغ، لبنیات و غذاهای دریایی شامل این قانون هستند.
در روزهای گرمتر (دمای بالای ۳۲ درجه سانتیگراد)، این زمان باید به یک ساعت کاهش یابد، زیرا گرما سرعت رشد باکتریها را چند برابر میکند و هر چه سریعتر باید غذا را در یک یخچال قوی مانند یخچال و فریزر دوو قرار دهید.
در مهمانیها یا بوفهها ممکن است بخواهید غذا مدتی بیرون بماند. برای ماندگاری غذا بیرون یخچال در چنین شرایطی:
اگرچه غذا باید سریع به یخچال فریزر بالا پایین شما منتقل شود، اما گذاشتن غذای داغ به طور مستقیم داخل یخچال کار درستی نیست. این کار زمان سرد شدن را طولانی کرده و باعث باقی ماندن غذا در منطقه خطر میشود.
همانطور که در بالاتر اشاره کردیم، نگه داشتن طولانی غذا در دمای محیط باعث رشد باکتریهایی میشود که میتوانند منجر به علائم زیر شوند:
نگهداری صحیح مواد غذایی نقش مهمی در پیشگیری از مسمومیت و حفظ کیفیت غذا دارد. هر نوع غذای فاسدشدنی از گوشت و لبنیات گرفته تا سبزی و غذاهای پختهتنها ۲ ساعت میتواند در دمای اتاق باقی بماند و در روزهای گرم این زمان به ۱ ساعت کاهش پیدا میکند. پس از این مدت، رشد سریع باکتریها غذا را وارد منطقه خطر دمایی کرده و احتمال فساد و بیماریهای ناشی از غذا افزایش پیدا کند.
