مسی و رونالدو بهعنوان نخستین فوتبالیستهایی شناخته میشوند که در شش دوره جام جهانی حضور خواهند داشت؛ رقابتی که این بار در آمریکای شمالی برگزار میشود. این دو اسطوره از سال ۲۰۰۶ وارد صحنه جام جهانی شدند و از آن زمان تاکنون در تمامی دورهها پای ثابت بزرگترین تورنمنت فوتبال جهان بودهاند.
رقابت لیونل مسی و کریستیانو رونالدو طی نزدیک به دو دهه، به یکی از بزرگترین داستانهای تاریخ فوتبال تبدیل شده است؛ جدالی که فراتر از زمین بازی، به عرصه فرهنگ، اقتصاد و حتی هویت هواداران کشیده شده و همچنان جذابیت خود را حفظ کرده است.
از سالهای ابتدایی دهه ۲۰۰۰، زمانی که رونالدو در منچستریونایتد میدرخشید و مسی در بارسلونا تازه پا به عرصه گذاشته بود، نگاهها بهتدریج به سمت این دو ستاره معطوف شد. هر دو با سبک متفاوت بازی، اما با عطش مشترک برای پیروزی، زمینهساز رقابتی شدند که فوتبال جهان را دگرگون کرد.
در همان سالها، رسانهها و هواداران شروع به مقایسه کردند؛ یکی با سرعت، قدرت و شوتهای سهمگین شناخته میشد و دیگری با تکنیک، ظرافت و نبوغ در پاس و دریبل. این تضاد، جذابیت رقابت را دوچندان کرد.
سالهای حضور همزمان مسی و رونالدو در بارسلونا و رئال مادرید، اوج این رقابت بود. الکلاسیکوها به صحنه نمایش دو اسطوره تبدیل شده بود؛ هر گل، هر پاس و هر حرکت آنها به تیتر اول رسانهها بدل میشد. در این دوره، توپهای طلای فیفا تقریباً بهطور انحصاری میان این دو تقسیم شد و رکوردهای گلزنی در لیگ قهرمانان اروپا بارها جابهجا شد.
این رقابت نهتنها سطح فوتبال اسپانیا را ارتقا داد، بلکه باعث شد لیگهای دیگر نیز برای جذب ستارهها و افزایش هیجان، سرمایهگذاری بیشتری کنند. فوتبال اروپا بهنوعی تحت سلطه دو نام قرار گرفت: مسی و رونالدو.
رقابت این دو تنها به مستطیل سبز محدود نشد. برندهای ورزشی، شبکههای اجتماعی و حتی سیاستمداران از نام آنها برای جلب توجه استفاده کردند. مسی و رونالدو به نمادهای فرهنگی بدل شدند؛ یکی نماینده آرامش و فروتنی، دیگری نماد جاهطلبی و کاریزما. این دوگانگی، هواداران را به دو اردوگاه بزرگ تقسیم کرد که هر کدام با تعصب از ستاره محبوب خود دفاع میکردند.
امروز، پس از نزدیک به بیست سال رقابت، هر دو ستاره در آستانه پایان دوران حرفهای خود قرار دارند. اما میراثی که ساختهاند، فراتر از جامها و رکوردهاست. آنها نسل جدیدی از فوتبالیستها را الهام بخشیدهاند و استانداردهای تازهای برای موفقیت در فوتبال تعریف کردهاند.
رقابت مسی و رونالدو نشان داد که فوتبال میتواند همزمان عرصه هنر و قدرت باشد؛ جایی که ظرافت و تکنیک در کنار سرعت و فیزیک، داستانی بینظیر خلق میکنند. این داستان، حتی پس از خداحافظی آنها، همچنان در خاطره جمعی فوتبال باقی خواهد ماند.
دو دهه رقابت میان لیونل مسی و کریستیانو رونالدو، نهتنها فوتبال را به سطحی تازه رساند، بلکه به یکی از بزرگترین روایتهای ورزشی تاریخ بدل شد. این جدال، ترکیبی از استعداد، تلاش، جاهطلبی و الهام بود؛ داستانی که پایان آن شاید نزدیک باشد، اما اثرش تا سالها باقی خواهد ماند.
در حالی که رونالدو قهرمانی در یورو و دو لیگ ملتها را تجربه کرده، اما در جام جهانی ناکام مانده؛ ستاره النصر در مرحله حذفی جام جهانی هیچ گل یا پاسگلی ثبت نکرده و همین امر باعث شده تا شکستهای او در جام جهانی بر کسی پوشیده نباشد.
کریستیانو رونالدو در اولین جام جهانی خود در سال ۲۰۰۶ آلمان، تا نیمهنهایی با پرتغال پیش رفت، اما پس از آن ناامیدیهای پیدرپی را تجربه کرد: حذف در مرحله یکهشتم نهایی در ۲۰۱۰ و ۲۰۱۸ و ناکامی در مرحله گروهی در برزیل ۲۰۱۴. در دوره قبلی، پرتغال تا یکچهارم نهایی پیش رفت، اما رونالدو در مرحله حذفی روی نیمکت نشست و نتوانست تیمش را از شکست غیرمنتظره مقابل مراکش نجات دهد.
از سوی دیگر، مسی نیز در ۱۶ سال ابتدایی دوران حضور خود در بازیهای ملی، عمدتاً با شکست مواجه بود؛ آرژانتین سه فینال کوپا آمریکا و یک فینال جام جهانی را باخت تا اینکه نهایتاً کاپیتان تیم به یک جام دست یافت. از کوپا آمریکا ۲۰۲۱ به بعد، موفقیتها پشت سر هم آمد؛ آنها سه سال بعد، جام جهانی قطر ۲۰۲۲ را نیز بالای سر بردند. مسی ۳۸ ساله و برنده هشت توپ طلا هنوز حضور قطعی خود در جام جهانی بعدی برای دفاع از عنوان قهرمانی آرژانتین را تأیید نکرده، اما احتمالاً در صورت آمادگی حضور خواهد داشت.
لیونل مسی و کریستیانو رونالدو تاکنون تنها دوبار در رقابتهای ملی با هم روبهرو شدهاند و هر دو دیدار دوستانه بوده است (۲۰۱۱ و ۲۰۱۴). بنابراین پرتغال و آرژانتین هرگز در رقابت رسمی این دو رقیب سرنوشتساز دوران فوتبال با هم بازی نکردهاند. همزمان با آماده شدن این دو اسطوره برای آخرین نمایش خود در جام جهانی، آیا سرنوشت فوتبال، صحنه نهایی و هیجانانگیز این رقابت را رقم خواهد زد؟ ما تمامی سناریوهای ممکن برای رویارویی نهایی مسی و رونالدو در جام جهانی را بررسی کردهایم.
آرژانتین و پرتغال در گروههای J و K قرار گرفتهاند. تیم آرژانتین تحت هدایت مسی، به سه تیم اتریش، الجزایر و اردن روبهرو خواهد شد.
پرتغال با همراهی رونالدو با تیمهای کلمبیا، ازبکستان و یک تیم دیگر که از پلیآف مشخص میشود، به مصاف یکدیگر خواهند رفت.
این یعنی اگر هر دو تیم صدرنشین گروههای خود شوند، که شانس بالایی هم برای این دارند، احتمالاً در مرحله یکچهارم نهایی با یکدیگر روبهرو خواهند شد؛ البته به شرطی که هر دو تا آن مرحله صعود کنند.
آرژانتین در مرحله ۳۲ تیمی در میامی بازی خواهد داشت، سپس در مرحله یکهشتم نهایی در آتلانتا و در مرحله یکچهارم نهایی در کانزاسسیتی حضور پیدا میکند. پرتغال هم مسیر خود را در کانزاسسیتی، ونکوور و دوباره کانزاسسیتی دنبال خواهد کرد.
ممکن است رویارویی مسی و رونالدو حتی در مرحله یکهشتم نهایی هم اتفاق بیفتد؛ البته اگر هیچکدام صدرنشین گروه خود نشوند. اگر آرژانتین و پرتغال هر دو به عنوان تیم دوم گروه صعود کنند، مسی و رونالدو در مرحله یکهشتم نهایی در تاریخ ۶ ژوئیه در دالاس به مصاف یکدیگر خواهند رفت؛ به شرطی که هر کدام در مرحله ۳۲ تیمی خود در لسآنجلس و کانزاسسیتی پیروز شوند.
البته امکان دارد که این رویارویی در فینال جام جهانی رخ دهد. آرژانتین و پرتغال در بخشهای مقابل جدول حذفی قرار میگیرند و تا فینال در نیوجرسی در ۱۹ ژوئیه از هم دور خواهند ماند، در صورتی که آرژانتین صدرنشین گروه خود شود و پرتغال دوم گروهش (یا بالعکس).
برنامه توسعهیافته جام جهانی همچنین اجازه میدهد که برخی تیمهای سوم گروهها نیز شانس صعود داشته باشند. اگر آرژانتین یا پرتغال در جایگاه سوم گروه خود برسند، اوضاع خیلی پیچیده میشود و پیشبینی مسیرهای احتمالی دشوار خواهد بود.
با این حال، براساس محاسبات اولیه، ممکن است این دو تیم در مرحله ۳۲ تیمی در آتلانتا به مصاف یکدیگر بروند؛ اگر هر دو، سوم گروه خود شوند. البته احتمال رخ دادن این سناریو بسیار کم است و میتوان آن را تقریباً نادیده گرفت.
