این محله‌های تهران بهترین گزینه برای اجاره هستند

گسترش نیوز: بازار اجاره در تهران این روزها تحت فشار جدی تورم و رشد قیمت قرار دارد. موجران در محله‌های مختلف با پیشنهادهایی چشمگیر، نرخ اجاره را در فایل‌های آگهی بالا می‌برند و در عین حال، مستأجران برای انتخاب محله مناسب بیش‌ازپیش هزینه‌ها را وزن می‌کنند. بررسی فایل‌های اجاره در ۲۲ منطقه پایتخت نشان می‌دهد که نه تنها اجاره کل شهر بالا رفته، بلکه تفاوت محله‌ای نیز به شدت عمق یافته است. بسیاری از خانواده‌ها برای کنترل هزینه‌های مسکن به محله‌های پایین‌تر متمایل شده‌اند.

در لایه میانه شهر، موجران آپارتمان‌های میان‌متراژ (حدود ۸۶ متر مربع) در آگهی‌های خود اجاره ماهانه‌ای در حدود ۲۰ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان مطرح کرده‌اند، همراه با پول‌پیش متوسط حدود ۶۰۲ میلیون تومان. 

 این ارقام نمایانگر آن است که حتی واحدهای نه‌چندان لوکس در تهران برای مستأجران، بار مالی سنگینی دارند.

در سوی دیگر، محله‌های جنوبی یا کم‌برخوردارتر تهران نیز شاهد رشد اجاره هستند، اگرچه عددها متفاوت‌اند. بر اساس گزارش‌ها، اجاره­‌پیشنهادی در مناطق ۱۳ و ۱۴ به طور متوسط حدود ۱۲.۴ میلیون تومان ماهانه به‌علاوه ۵۸۵ میلیون تومان ودیعه برآورد شده است. 

 این نشان می‌دهد که برخی مستأجران که محدود به بودجه متوسط یا پایین‌تر هستند، به مناطق ارزان‌تر پایتخت روی می‌آورند، اما بار مالی هنوز برای بسیاری سنگین است.

به این ترتیب، اختلاف قابل‌توجه بین پرتقاضاترین محله‌ها و منطقه‌های پایین‌تر تهران به یک چالش جدی تبدیل شده است؛ مستأجرانی که توان مالی متوسط دارند، ناچار به انتخاب محله‌هایی هستند که پیش‌تر ممکن بود گزینه اصلی‌شان نباشد.

قطب‌های گران و ارزان اجاره در تهران

همان‌طور که داده‌ها نشان می‌دهد، محله‌های مرکزی و شمالی تهران که دسترسی بهتر و امکانات بیشتر دارند، اجاره پیشنهادی بسیار بالاتری نسبت به بخش جنوبی یا حاشیه شهری دارند. این شکاف محله‌ای نه‌تنها باعث فشار متراکم‌تری بر خانواده‌های کم‌درآمد شده، بلکه باعث می‌شود کسانی که پیش‌تر در این محلات بودند، به فکر کوچ به محله‌های ارزان‌تر بیفتند.

مثلاً اگر موجر در محله‌ای مانند منطقه متوسط یا بالای شهر آپارتمان میان‌متراژی را اجاره دهد، می‌تواند انتظار اجاره پیشنهادی تقریبا دو برابر برخی مناطق جنوبی یا میانی را داشته باشد. این تفاوت به معنای فشار مضاعف بر مستأجرانی است که یا مجبور به جابه‌جایی هستند یا بودجه‌شان را مجدداً تنظیم می‌کنند.

همچنین، موجران محله‌های ارزان‌تر ممکن است برای جذب مستأجران، بخش زیادی از بار را بر ودیعه (پول‌پیش) متمرکز کنند. مستأجری که اجاره ماهانه پایین‌تری می‌دهد، همچنان باید پول‌پیش زیادی فراهم کند که برای بسیاری از افراد یک مانع بزرگ اقتصادی به شمار می‌رود.

پیامدها برای مستأجران و سیاست‌گذاری مسکن

برای مستأجرانی که درآمد متوسط یا پایین دارند، افزایش شکاف اجاره محله‌ای یک تهدید جدی است. اگر توان اجاره در محله پردرخواست را نداشته باشند، انتخاب محدودتری خواهند داشت و بسیاری مجبور به کوچ به محله‌های ارزان‌تر می‌شوند که ممکن است کیفیت زندگی پایین‌تری داشته باشد یا هزینه‌های جانبی (مثل حمل و نقل) را بالا ببرد.

از سوی دیگر، موجران در مناطقی با اجاره پیشنهادی بالا، ممکن است در مواجهه با کاهش تقاضای مستأجران جدید، به سمت تمدید قراردادها با مستأجران فعلی حرکت کنند. این یعنی پایداری درآمد برای موجران، اما برای مستأجران امکان کاهش کیفیت فایل یا افزایش فشار پول‌پیش وجود دارد.

سیاست‌گذاران شهری نیز با چالشی بزرگ روبه‌رو هستند: چگونه تفاوت محله‌ای اجاره را کاهش دهند بدون آنکه بازار را به سمت رکود یا خروج موجران هدایت کنند؟ ممکن است نیاز به تسهیلات ویژه برای ساخت واحدهای اجاره‌ای در محله‌های کمتر بهره‌مند وجود داشته باشد، یا تشویق موجران به حفظ مستأجران با اجاره منطقی و قابل‌پرداخت دیده شود.

در صورت تمایل به پیگیری اخبار روز حوزه مسکن و آخرین تحولات در بازار اجاره، سرویس راه و مسکن پایگاه خبری گسترش نیوز را دنبال کنید.