نقره یکی از کهنترین فلزاتی است که بشر از آن بهره برده و در طول تاریخ، نقشی فراتر از یک فلز گرانبها ایفا کرده است. این فلز نهتنها بهعنوان ابزار مبادله و ذخیره ارزش شناخته شده، بلکه بهواسطه ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی منحصربهفردش، جایگاهی کلیدی در صنایع مدرن یافته است. کاربرد گسترده نقره در حوزههایی مانند الکترونیک، انرژیهای تجدیدپذیر، مخابرات و خودروهای برقی، آن را به یکی از مهمترین مواد اولیه صنعتی تبدیل کرده است.
از سوی دیگر، نقره بهعنوان یک دارایی امن در دورههای تورمی و بیثباتی اقتصادی، همواره مورد توجه سرمایهگذاران بوده است. این دوگانهبودن نقش نقره هم در صنعت و هم در بازارهای مالی موجب شده تا این فلز جایگاه ویژهای در سبد داراییها پیدا کند.
در سمت عرضه، نقره با محدودیتهای ساختاری متعددی روبهروست. عمده تولید این فلز بهصورت جانبی و همراه با استخراج فلزاتی مانند سرب و روی انجام میشود که انعطافپذیری عرضه را کاهش میدهد. عواملی مانند کاهش عیار معادن، افزایش هزینههای استخراج و نبود پروژههای جدید، فشار مضاعفی بر عرضه وارد کردهاند.
بررسیها نشان میدهد که از سال ۲۰۱۶ تاکنون، تولید و بازیافت نقره روندی نزولی یا در بهترین حالت، خنثی داشته است. در سال ۲۰۲۵ نیز میزان تولید نسبت به سال ۲۰۱۶ کاهش یافته که این موضوع در کنار رشد تقاضا، به کسری در بازار دامن زده است.
در سالهای اخیر، تقاضای صنعتی برای نقره بهطور چشمگیری افزایش یافته و اکنون حدود ۶۰ درصد از مصرف جهانی این فلز را شامل میشود. باقی تقاضا نیز به حوزههایی مانند جواهرات، سکه و سرمایهگذاری اختصاص دارد. این ترکیب متنوع، ساختار تقاضای نقره را در برابر نوسانات اقتصادی مقاوم کرده است.
در عین حال، تولید نقره در سطح جهانی با تمرکز جغرافیایی بالایی همراه است. مکزیک، چین و پرو سه تولیدکننده اصلی هستند که سهم عمدهای از بازار را در اختیار دارند. این تمرکز، ریسکهای ژئوپلیتیکی و عملیاتی را افزایش داده است. در بازار داخلی نیز، رشد چشمگیر قیمت گواهی سپرده شمش نقره طی ماههای اخیر، از افزایش توجه سرمایهگذاران به این فلز حکایت دارد.
