کارگران ایرانی در عراق و ترکیه رسماً بیچاره شدند
مهاجرت کارگران ساختمانی ایرانی به کشورهای همسایه، نه به دلیل درآمدهای نجومی، بلکه ناشی از فشارهای اقتصادی و نبود برنامه‌ریزی مناسب است. کارشناسان صنفی هشدار می‌دهند که کارگران مهاجر بدون بیمه و قرارداد شفاف، در معرض استثمار و حوادث کاری هستند و ساماندهی فوری برای حفظ حقوق آنها ضروری است.
سمیه گلپور، رئیس کانون انجمن‌های صنفی کارگری، در گفتگویی با اشاره به موج مهاجرت کارگران ساختمانی به کشورهای همسایه گفته است: «کارگران ساختمانی که به کشورهایی مثل عراق می‌روند سه الی چهار برابر ایران درآمد دارند. یک کارگر حرفه‌ای ساختمان در عراق می‌تواند ماهانه دویست تا سیصد میلیون تومان کار میکند، در حالی که اینجا حتی با بالاترین مهارت‌ها هم به چنین رقمی نمی‌رسد. در واقع شروع این سیاست‌گذاری اشتباه از شورای عالی کار است که اعداد اشتباهی را عمداً یا سهواً مصوب میکند.»
صحبتهای گلپور مورد انتقاد برخی از فعالان کارگری است؛ آنها می‌گویند کارگران ساختمانی به دلیلِ مجموع شرایط و فشارهای اقتصادی مجبور به مهاجرت می‌شوند اما این مهاجرت حتی برای کارگران متخصص چندان که گفته میشود خوشایند نیست. آنها مجبورند از خانواده خود دور شوند و ماه‌ها برای رسیدن به حقوقی ناچیز و بدون بیمه کار کنند و اگر در آن کشورها دچار حادثه کار شوند از هیچ حمایتی، نه در داخل و نه در کشور مقصد برخوردار نخواهند شد.
همین چند روز پیش، یک کارگر ساختمانی اهل «نوشه» کرمانشاه به نام «طالب برومندی» در اقلیم کردستان عراق دچار حادثه کار شد و درگذشت. از این دست حوادث، بارها در اقلیم کردستان عراق یا حتی در ترکیه اتفاق افتاده است.
میکائیل صدیقی، رئیس کانون انجمن‌های کارگران ساختمانی استان کردستان و عضو هیات مدیره کانون عالی کارگران ساختمانی کشور، به وضعیت کارگران ایرانی در کشورهای همسایه مانند عراق و ترکیه اشاره میکند و می‌گوید: کارگران ما در این کشورها با بی‌احترامی، بی‌سامانی و نبود برنامه‌ریزی مناسب از سوی دولت و وزارت کار مواجه هستند. تاکنون حتی یک نشست رسمی میان دولت و کنسولگری‌های ایران در کشورهای منطقه برای ساماندهی این کارگران برگزار نشده است.
وی ادامه داد: بایستی طرحی جامع تهیه و به وزارت کار ارائه شود تا کارگران ایرانی دارای کارت کار و کارت هویت معتبر باشند. این کارت‌ها باید مورد تأیید نهادهای کارگری در ایران قرار گیرد تا کارگران بتوانند در کشور مقصد به شکل قانونی کار کنند و از حداقل خدمات بهره‌مند شوند. متأسفانه شرایط کنونی چیزی جز استثمار و بردگی نیست و بسیاری از کارگران به دلیل بیکاری و شرایط دشوار اقتصادی داخل کشور، مجبور به مهاجرت کاری می‌شوند.
صدیقی تأکید کرد: واقعیت آن است که کارگران ایرانی در عراق یا ترکیه با دستمزدهای بسیار کمتر از استاندارد و بدون بیمه و قرارداد مشخص فعالیت می‌کنند. شرایط ایمنی و رعایت حقوق کارگران نیز در این کشورها مشابه و حتی وخیم‌تر از شرایط ایران است و حوادث کاری فراوانی رخ می‌دهد. بسیاری از کارگران ساختمانی جان خود را از دست می‌دهند و خانواده‌های آنان با مشکلات انتقال اجساد و مسائل مالی مواجه می‌شوند.
درآمد ۲۰۰ میلیون تومانی غیرواقعی است
صدیقی با اشاره به صحبتهای گلپور در رابطه با درآمد ۲۰۰ میلیونیِ کارگران ماهر ساختمانی گفت: این ارقام غیرواقعی است. من با مستندات می‌توانم ثابت کنم چنین درآمدهایی وجود ندارد. بسیاری از کارگران ایرانی در عراق و ترکیه دستمزدی کمتر یا مشابه ایران دریافت می‌کنند، حتی گاهی دستمزدشان پرداخت نمی‌شود یا حقوقشان تضییع میشود. متأسفانه کارفرمایان در آنجا می‌دانند ارزش پول ایران پایین است و با به توجه به این موضوع به آنها پول می‌دهند. برای نمونه، دستمزد روزانه گچکاری در کردستان عراق ۵ هزار دینار است که رقمی تقریبا ۳۰۰ هزار تومان میشود که کارگران در تهران و استان‌های دیگر نیز با همین رقم کار می‌کنند. بنابراین، مهاجرت بیشتر به دلیل شرایط دشوار اقتصادی داخل کشور صورت می‌گیرد، نه به‌خاطر درآمدهای نجومی.
صدیقی بیان کرد: ببینید الان هم در عراق و هم کردستان عراق سختگیری‌ها بالا رفته است. برای هر اقامت یک‌ساله یک میلیون و پانصد هزار دینار، یعنی چیزی حدود ۶۰ میلیون تومان، می‌گیرند. در حالیکه کارگران حتی توانایی مالی برای گرفتن اقامت یک‌ساله ندارند و مجبورند ماهی یکبار بروند و بیایند.
این فعال کارگری بیان کرد: کارگران ایرانی که به کشورهای همسایه‌ای مانند عراق و ترکیه مهاجرت می‌کنند، با مشکلات و دردسرهای بسیار مواجه هستند؛ ساماندهی هم در کار نیست.
کارگران مهاجر بدون ساماندهی استثمار می‌شوند
رئیس کانون انجمن‌های کارگران ساختمانی کردستان در رابطه با علت این مهاجرت گفت: در کشور کار نیست و چون کارگران مهاجر در ایران ساماندهی نمی‌شوند و نیاز به بیمه ندارند و به اصطلاح، کارگر ارزان قیمت به حساب می‌آیند، در نتیجه کارفرمایان آنها را به کارگر ایرانی ترجیح می‌دهند.
صدیقی بیان کرد: همین شرایط را کارگر ایرانی در کشورهای اطراف دارد؛ متأسفانه بسیاری از کارگران ایرانی به دلیل شرایط اقتصادی و بیکاری در کشور، مجبور به پذیرش شرایط استثمار در کشورهای همسایه هستند. این در حالی است که کارگران افغانستانی نیز در ایران با مشکلات مشابهی مواجهند و انتظار می‌رود مسئولان مربوطه برای ساماندهی و صدور مجوزهای قانونی برای آنان اقدام کنند. ساماندهی و صدور مجوز برای کارگران ایرانی در کشورهای همسایه و بالعکس، می‌تواند از استثمار آنها جلوگیری کرده و دستمزدها و شرایط قرارداد کاری را بهبود بخشد. وقتی کارگران ساماندهی شوند، دستمزد آنها تغییر میکند و مسلما کارگری که ساماندهی نشده و بیمه نیست با دستمزد پایین‌تر کار میکند و به هم صنفی‌های خود لطمه می‌زند.
وی بیان کرد: ما برای کارگران مهاجر، به‌ویژه برادران افغانستانی، احترام قائلیم. اما انتظار داریم همانطور که ما در کشورهای دیگر خواهان ساماندهی و صدور مجوز کار هستیم، حضور کارگران مهاجر در ایران نیز ضابطه‌مند شود. همانطور که گفتم، در حال حاضر، بسیاری از کارگران مهاجر بدون بیمه و با دستمزد پایین کار می‌کنند و این موضوع بر سطح دستمزد و شرایط کاری کارگران ایرانی تأثیر منفی می‌گذارد. باز هم تاکید میکنم که اگر نظام مجوزدهی و ساماندهی اجرا شود، دستمزد و قراردادها شفاف‌تر خواهد شد و کارفرمایان امکان سوءاستفاده نخواهند داشت.
ایمنیِ کارگران در کشورهای اطراف پایین است
صدیقی در رابطه با وضعیت حوادث ساختمانی در کشورهای دیگر گفت: این موضوع، تفاوت چندانی با داخل کشور ندارد. چه در ایران و چه در عراق یا ترکیه، کارگران ساختمانی به دلیل نبود نظارت کافی و بی‌توجهی کارفرمایان به ایمنی، دائماً در معرض خطر هستند. در آنجا نیز کارفرما به دنبال سود خود است و ایمنی کارگر در اولویت قرار نمی‌گیرد.
وی بیان کرد: متأسفانه انتقال پیکر کارگران فوت‌شده نیز بسیار زمان‌بر است و گاهی تا هفته‌ها طول می‌کشد. خانواده‌های این کارگران در چنین شرایطی دچار رنج‌های سنگینی می‌شوند.
این فعال صنفی تاکید کرد: در مجموع، وضعیت فعلی کارگران ایرانی – چه در داخل کشور و چه در کشورهای همسایه – ناشی از بیکاری، شرایط اقتصادی نامطلوب، ضعف نظارت و نبود برنامه‌ریزی است. برای بهبود شرایط، ضروری است اقدامات عملی شامل ساماندهی، صدور مجوز کار، تأمین بیمه و نظارت بر ایمنی کارگران انجام شود و راهکارهای بلندمدت و عملی برای ارتقای وضعیت معیشتی و امنیت شغلی آنان تدوین شود.
زندگیِ سختِ کارگران با ۱۵ میلیون تومان
صدیقی در بخش دیگری از صحبتهایش به دستمزد کارگران ایرانی اشاره کرد و گفت: وقتی حداقل دستمزد در ایران حدود ۱۵ میلیون تومان است، کارگر چگونه می‌تواند زندگی خود را بگذراند؟ بیش از نیمی از این مبلغ صرف اجاره مسکن میشود. هزینه تحصیل فرزندان، درمان و رفت‌وآمد نیز به آن افزوده میشود. در حالیکه دهه‌هاست وعده ساخت مسکن کارگری داده میشود، هنوز یک واحد مسکن کارگری برای کارگران ساختمانی ساخته نشده است. حتی تعاونی‌های کارگری نیز برای گرفتن مجوز با مشکلات جدی روبه‌رو هستند.
این فعال کارگری ادامه داد: اگر کارگری یک فرزند محصل داشته باشد، تنها هزینه لوازم مدرسه حدود هفت تا هشت میلیون تومان خواهد بود. علاوه بر این، هزینه‌های درمان و رفت‌وآمد نیز فشار مضاعفی بر کارگران وارد میکند و در نهایت، کارگران تنها برای زنده ماندن کار می‌کنند، نه برای داشتن زندگی باکیفیت.
او در پایان گفت: متأسفانه شورای عالی کار فقط سالی یک بار تشکیل جلسه می‌دهد و دستمزدی ثابت برای کل سال تعیین میکند، بدون اینکه به تورم نقطه‌به‌نقطه توجهی داشته باشد. در شرایطی که نرخ تورم به ۲۰۰ یا حتی ۳۰۰ درصد رسیده است، چگونه می‌توان با دستمزدی ثابت معیشت کارگران را تأمین کرد؟ مشکل دیگر این است که نمایندگان کارگری در شورا، پشتوانه واقعی از سوی کارگران ندارند و عملاً وابسته به دولت عمل می‌کنند؛ همین وابستگی موجب تضییع حقوق کارگران شده است.
باعث این بدبختی کارگر ایرانی کیه اخه این همه بدبختی بااین همه منابع ملی سزاواراس ت ایا
من خودم بنا هستم و در کشور خودم اینقد اف غان هست که نمیزارن ما کار کنیم و تمام گر دن کلفتهای بساز بفروش دنبال مفته کاری هس تن و چه بهتر از افغانها.یه چیزی که ما قش ر کارگر با گوشت و خون احساس کردیم اینه ک ه دولت هر روز سرمایه دار رو کلفت تر میکن ه و فقیر رو فقیرتر.مسیولین مافیا فقط نگی ن داخل ایران نیروی کار کمه در حالی که کل عراق و ترکیه و خیلی از کشورهای دیگه رو کارگران ایرانی دارن کار میکنن و نکبت و خ فت کار اینجاست که ایرانی داره تو عراق چو پانی میکنه
اینکه کارگر ایرانی برای کار بره عراق و ترکیه چیزی عادی و جديد نیست چون برای ایرانی نیازی نیست ویزا داشته باشن این یک مسئله و مسئله دوم این یه جورایی قانون طبیعت شد افغان ها میان ایران بری کار ایرانی ها میرن ترکیه و همینطور ترک ها هم میرن آلمان بیشتر طبقه کارگر ترجیح میدن برای بدست آورد پول ب یه کشور دیگه برن بعد بیان کشور خودشون تروتمیز بگردن الان تو ایران بعد رفتن بیشتر افغان ها کارگر نیست ولی ایرانی نمیادبیل دست بگیرن کار کنن
اگه حقوق کشورهای دیگه هم مانند ایران است یا کمتر پس کارگر ایرانی بچه دلیل باید م هاجرت کندچیزی بگوکه موردپسند باشد نه این که......
مگر کارگران افغان بیچاره که داخل ایران کار مبکردن از درآمد حقوقی و بیمه برخوردار بودن که کارگران ما آن سوی مرزها داشته باشن
خاک برسر مسعولی که افغانی را به کشور راه می دهد
یک میلیون پانصد هزار دینار الان میشه خیلی برای اقامت گرفتن نمیشه شصت میلیون چیزی ۱۳۰ میلیونی میشه والله یک لقمه نان مملکت خودت بخوری بهتره تا نوکری چهار تا عراقی بیشعور رو بکنی
خودت بیشعوری که به مردم و ملت های دیگه ت وهین میکنی
وقتی کارگر افغانی جای کارگر ایرانی را می گیرد
کارگر بدبخت بیکار ایرانی برا ی کارگری باید برود عراق و ترکیه یک لقمه نان
یکی نیست بگه کارگر ایرانی به شماره ربطی داره،شما دوغ خودتو بخور.
شما راجع به هرجایی صحبت بکن غیر ایران
خدا ازتون نگذره که ملت ایران را بدبخت کردید و خودتون در بهترین امکانات و خونه های بالا شهر تهران زندگی میکنید.
از لحاظ بیمه بودن کارگرهای ایرانی درست ف رمودید ولی مابقی حرفهاتون دروغه ما در تر کیه کار می کنیم تا حالا کسی پول ما رو نخ ورده خدا رو شکر ده برابر از ایران حقوق م یدن
کارگران ایران رفتند تورررکیه
کشو ر قحط بود رفتید توررررکیه
حالم ا ز شنیدن اسم توررررکیه به هم می خوره چه ب رسد به اینکه ..........
اَه اَه ا َه توررررکیه 🤮🤮🤮🤮🤮🤮🤮
مشخصه میسوزی😂😂
تو آدم بسیار روانی مریض هستی هرچه سریعتر برو روان پزشک دواهاتو مرتب بخور؛احتمال زیاد کرد هستی ؛تو باید از کشور و دولت خو دت نفرت داشته باشی که میلیونها مثل تو را به گدایی رساندند؛مجبوری بری عراق و ترکی ه گارگری کنی؛چقدر بدبخت شدین که عربستان و کویت و قطر و بحرین نمیزارن بری اونجا ح مالی کنی؛در ضمن ترکیه براتون دعوتنامه نف رستاده
تا شما باشید بدانید که بقیه کارگراتوکشور تون چه حال و روزی دارند لعنت به نژاد پرس تی زنده باد انسانیت
کارگران همیشه با کم لطفی همسایگان قرار گ رفته اند و بی جواب نخواهد ماند در نهایت این آرامش روزی به طوفان بدل خواهد شد . م هربانی و محبت همسایه دوستی دیگر بس است .
نظر نظر شماست شما که میگویید دیگر ایرانی کار نمی کند و استعمار میشود آیا اگر مردی که آنجا دریافت میکند در ایران به او پرداخت میشد به آن کشور نمی رفت شما به جای اینکه از نیروی کار خودمان استفاده کنید از کارگر افغان فکر میکنید ارزانتر است زهی خیال باطل
اینها همه نتیجه تصمیمات نامناسب از سوی ح کومت است
جالب کارگران ما میرن کشورهای همسایه بجاش افغانی میاریم کار کنه متاسف برای ملتم و مسولین ..مملکت خرتوخریه
مگه کارگر اهمیتی داره؟
وقتی کشور خودمان بخاطر اخراج افغانه غیر مجاز احتیاج فاهش به نیروی کار دارد رفتن به کشورهای دیگر برای درآمد بیشتر کاری بی خود است واگر کسی رفت ویلایی بر سرش آمد ح قش می باشد خود کرده را تدبیر نیست....
بری ژاپن خوب پول میدن.حمله به ازاکوژاپن
خوب کارگران ایرانی چه در خود ایران و چه در خارج را حقوق ۲۰۰ میلیونی مثل مسولان و مدیران پتروشیمی و شستا و بانکها بدهید ت ا نروند اینقدر زحمت و کار بدنی بکنند آنه ا که بیشتر از مسولانی که پشت میز و صندلی های شیک سلفی میگیرن و به بهانه تحریم ها هیچ کار اجرایی انجام نمی دهند.....
آقای که درباره کارگر ها نظر میدی خودت کا رگری کردی این پشت میزن نشینها چ میفهمند دقدق کارگرهارو من خودم ترکیه کار میکنم ب خدا ماهی 120میلیونم کار میکنم تازه استا د کارهم نیستم پس دروغ نگین
درک کنید اتباع افغانستان که از تمام حقوق انسانی و شهروندی در ایران محروم هستند
نظر من افکار مسئولینو آزرده میکنه،وقتی مرزو رد میکنی حس خیلی بدی میاد،حس بدبختی و بیچاره گی.تو عراق و ترکیه ۳ برابر ایران ی کارگر درآمد داره،اگر بنارو بذاریم رو ماهی ۲۰ تومن،اما اوستا کارها دقیقا ماهی ۲۰۰ تو ترکیه تو قسمت بتن کاری و جوشکاری دریافت میکنن.ترکا بد حساب اما کردهای عراق هم ادمای خوبین و هم خوش حساب،اتاق بازرگانی ایران سال ۲۰۱۰ جلسه ای با اتاق بازرگانی کردستان جلسه ای گذاشت و اعلام کرد ب ایرانیا حقوقو با ریال حساب کنید و بیشتر ندید.تا مجبور بشن برگردن،افسوس و هزاران افسوس ک ایرانی هیچ جا ارزشمند نیست چرا ک ب خاطر سیاست های غلط.ی بتن کار ترک در عراق حقوقی ۳۵۰۰ دلار دریافت میکنه و ایرانی ۸۰۰ دلار.ایران جزو قرار داد بین المللی کار نیست،و کارفرمای خارجی ایرانیو افغانی هم حساب نمیکنه
توی کشورهای همسایه با ۲۰۰ ، ۳۰۰ میلیون د ر ماه ،استثمار هست !!!اونوقت با دوزاری ک ه تو مملکت خودمون در میارن چیه؟!؟؟ آیا ج ز برده داری، نام دیگری دارد
کارگران ایرانی در ترکیه و عراق در معرض استثمار 🤫😳😳😳
کارگران ایرانی در کشور خودشون چطور 🙁؟؟؟
نتنهاکارگران بلکه 80 درصد ملت ایران رو به بردگی و استثمار کشیدید، در نهایت بیشرمی و وقاحت اشکارا اعلام کردید پیشرفت حفظ منافع نامشروع تون در گرو خرد شدن استخوانهای مستضعفین و پابرهنگان و فرزندان انها کارگران است 😡
نیم قرن به برده داری عادت کردید
حاکم و قانون گذار ، قاضی، مجری، کارفرما، سرمایه دار، صاحب کشور و صاحب ملت، صاحب مصلحت یکجا خودتون هستید 🙁😳 برده داری استثمارگری در شأن شماست نه کسی دیگه
باید سفارت ایران در عراق برای کارگران ای رانی آنجا جلسه بگیره و آنها را حمایت کند وعراق را هم موظف به رعایت حقوق آنها کند
من الان عراق هستم کارگر اینجا ۲۵ هزاردین ار می‌گیرد اگرکرایه هتل وغیره راکم کنید تقریبا همون پول ایران میشه اونم یک روز ک ار هست دوروز بیکاری
من با15سال سابقه کار گچکاری نه امنیت شغلی ندارم هر موقع که بیکار میشم تامین اجتماعی بیمه را قطع می‌کنند
همه دنبال کار ارزون وافغانی هستند
کار خوب خریدار نداره
وقتی دولت وتامین اجتماعی کارگر براشون مهم نیست وای به حال بقیه
ولی اگر نظامی باشی نونت تو روغن
شما وضعیت کارگران در ایران را ساماندهی کنید در کشورهای همسایه پیشکشتان. هیچکس مرض نداره کشور خودشو ول کنه بره تو غربت کار کنه. حداقل دستمزد در ترکیه ۲۲۰۰۰ لیره که میشه حدود ۱۰۰ میلیون تومن ما. به همون نسبت هم هزینه ها بالاتر است.شما اگر حداقل حقوق رو بجای ۱۵ تومن ۲۵ تومن بدید هیچکس نمیره اونجا.