هشدار جدی؛ کودکان طبقه کارگر بدون کیف و دفتر می‌مانند

برخلاف انتظار، بازار لوازم‌التحریر در شهریور ۱۴۰۴ نه تنها پررونق نیست، بلکه در رکود عمیقی به سر می‌برد. این سکوت، نتیجه فشار اقتصادی بر خانواده‌هایی است که دیگر توان خرید دفتر، مداد و کوله‌پشتی برای فرزندانشان را ندارند. گرانی که پیش‌تر برنج، روغن و حبوبات را از سفره‌ها ربوده بود، حالا لوازم‌التحریر را هم به فهرست نیازهای دست‌نیافتنی اضافه کرده است.

قیمت‌های نجومی، مانعی برای آموزش

بررسی بازار نشان می‌دهد که قیمت‌ها سر به فلک کشیده‌اند:

• مداد مشکی استدلر ۱۲ عددی: از ۱۵۴ هزار تومان به ۱۹۲ هزار تومان (رشد ۲۵ درصدی)

• خودکار کیان ۱۰ عددی: از ۵۵ هزار تومان به ۸۷ هزار تومان (رشد ۵۸ درصدی)

• مدادرنگی ۱۲ رنگ فابرکاستل: از ۳۰۰ هزار تومان به ۴۰۷ هزار تومان (رشد ۳۱ درصدی)

• مدادرنگی ۱۲ رنگ آریا: از ۱۱۰ هزار تومان به ۱۷۵ هزار تومان (رشد ۵۹ درصدی)

• دفتر مشق ۸۰ برگ: از ۳۸ هزار تومان به ۴۵ هزار تومان (رشد ۱۸ درصدی)

• جامدادی، پوشه و پاک‌کن: حدود ۸۰۰ هزار تومان

• فرم مدرسه: از ۷۵۰ هزار تومان به بیش از یک میلیون تومان

• کوله‌پشتی: از ۷۰۰ هزار تومان تا ۴ میلیون تومان

این قیمت‌ها، خرید حتی ساده‌ترین اقلام را برای بسیاری از خانواده‌ها غیرممکن کرده است.

کیفیت فدای گرانی

با افزایش هزینه‌ها، خانواده‌ها به ناچار به گزینه‌های ارزان‌تر و کم‌کیفیت‌تر روی آورده‌اند. این انتخاب اجباری نه تنها دوام لوازم را کاهش می‌دهد، بلکه بر روحیه دانش‌آموزان و حتی کیفیت یادگیری آن‌ها تأثیر منفی می‌گذارد. وقتی یک مداد یا دفتر ساده به کالایی لوکس تبدیل می‌شود، نابرابری‌های آموزشی نیز عمیق‌تر می‌شود.

ریشه‌های گرانی کجاست؟

افزایش نرخ تورم، گرانی کاغذ، رشد هزینه‌های تولید و دستمزدها از عوامل اصلی این بحران هستند. در این میان، نمایشگاه‌های لوازم‌التحریر که دولت هر سال برگزار می‌کند، تنها مسکنی موقت‌اند و نمی‌توانند بار سنگین گرانی را از دوش خانواده‌ها بردارند.

آینده آموزش در خطر

گرانی لوازم‌التحریر فراتر از کاهش فروش مغازه‌هاست؛ این بحران، زنگ خطری برای آینده آموزش کشور است. وقتی تأمین یک دفتر ساده برای بسیاری از والدین به کابوس تبدیل می‌شود، سخن گفتن از فرصت‌های برابر آموزشی بی‌معنا می‌شود. بدون سیاست‌های مؤثر برای کنترل تورم و حمایت واقعی از خانوارها، مدرسه برای بسیاری از کودکان نه مکانی برای یادگیری، بلکه یادآور سختی‌های معیشتی خواهد بود.