ترانزیت بار از موقعیت جغرافیایی ممتاز ایران بهره می‌گیرد؛ کشوری که در چهارراه ارتباطی شمال-جنوب و شرق-غرب جهان قرار دارد و می‌تواند حلقه‌ای کلیدی در زنجیره تأمین جهانی باشد. ایران با دسترسی به آب‌های آزاد از جنوب و اتصال به آسیای مرکزی، قفقاز، اروپا و شبه‌قاره هند، بستر مناسبی برای ترانزیت بین‌المللی فراهم کرده است. استفاده بهینه از این ظرفیت می‌تواند منبعی پایدار برای درآمد ارزی، ایجاد اشتغال و افزایش نقش ژئوپلیتیکی ایران باشد.

هند به عنوان یکی از قدرت‌های نوظهور اقتصادی در جهان، همواره یک شریک مهم برای ایران بوده است. این کشور با جمعیت بیش از ۱.۴ میلیارد نفر، نیاز گسترده‌ای به منابع انرژی دارد و ایران به عنوان دارنده‌ی یکی از بزرگ‌ترین ذخایر نفت و گاز جهان، می‌تواند یک تأمین‌کننده قابل اعتماد برای دهلی‌نو باشد. از سوی دیگر، هند با سرمایه‌گذاری در پروژه‌هایی همچون توسعه بندر چابهار و کریدور بین‌المللی شمال-جنوب (INSTC)، به دنبال تقویت روابط اقتصادی خود با ایران و ایجاد مسیرهای تجاری جایگزین برای تجارت با روسیه، آسیای مرکزی و اروپا است. در این گزارش، اهمیت چابهار، ظرفیت‌های اقتصادی آن، تأثیرات ژئوپلیتیکی، پروژه‌های توسعه‌ای و چالش‌های پیش روی این بندر بررسی خواهد شد.

پروژه‌های زیرساختی مهم ایران در زمینه حمل‌ونقل و ترانزیت، قابلیت ایجاد تأثیرات وسیع بر تجارت منطقه‌ای و بین‌المللی را دارند. این مسیر نه تنها ارتباطات جنوب شرق ایران را تقویت می‌کند، بلکه به طور مستقیم بر وضعیت افغانستان و کشورهای آسیای مرکزی نیز تأثیر می‌گذارد. در ادامه، به بررسی اهمیت این پروژه از جنبه‌های مختلف خواهیم پرداخت.

بذرپاش در جمع سیستان و بلوچستان وزیر راه و شهرسازی از تلاش این وزارتخانه، قرارگاه خاتم الانبیا و استانداری سیستان و بلوچستان برای تکمیل راه آهن چابهار- زاهدان و بهره برداری از آن در سال آینده خبر داد.