باوجود اینکه ایران یک درصد خشکی‌های جهان را به‌خود اختصاص داده، اما وسعتی معادل ۲.۲ درصد از مجموع کل بیابان‌های جهان را دارا است و در حال‌ حاضر ۱۷ استان کشور پدیده بیابان و بیابان‌زایی را تجربه می‌کنند.

بیابان به مناطقی گفته می‌شود که دارای انواع سازندهای شور و گچی بوده و تنوع گونه‌های گیاهی که معمولا شامل گیاهان شور روی، ماسه روی و خشکی زی هستند، در آن کم است. حد نهایی میانگین بارندگی سالانه این مناطق به۲۰۰ میلی‌متر نمی‌رسد و این مقدار در برخی از مناطق مرکزی ایران حتی کمتر از ۹۰ میلی‌متر است.