۲۰۰ سال پس از درگذشت یکی از بزرگترین آهنگسازان تاریخ، لودویگ فان بتهوون، پرده از رازهای زندگی خصوصی و مرگ نهایی او برداشته شد. تیمی از محققان بینالمللی با انجام یک تحلیل ژنتیکی پیشرفته بر روی رشتههای باقیمانده از موی این موسیقیدان برجسته، نتایج چشمگیری را منتشر کردند که بسیاری از نظریههای قدیمی را زیر سؤال برد.
هپاتیت B، عامل اصلی مرگ؛ مصرف الکل به مثابه تشدیدکننده
یافتههای جدید نشان میدهند که علت اصلی مرگ بتهوون به احتمال بسیار زیاد، یک عفونت مزمن هپاتیت B بوده است. این تحلیل DNA به وضوح شواهدی از این ویروس را آشکار کرد. اگرچه بتهوون همواره به مصرف زیاد مشروبات الکلی شهرت داشت، اما تحقیقات جدید این فرضیه را تقویت میکند که الکل به عنوان یک عامل خارجی، بیماری کبدی ناشی از هپاتیت را بهشدت تشدید کرده و در نهایت منجر به وخامت حال او شده است. این یافته دیدگاه پزشکی به سالهای پایانی زندگی بتهوون را متحول میسازد.
رد فرضیههای قدیمی: نه سرب، نه ژنتیک ناشنوایی
یکی از بزرگترین افسانههای پیرامون بتهوون، فرضیه مسمومیت با سرب بود که تصور میشد دلیل اصلی مشکلات سلامتی و ناشنوایی پیشرونده او باشد. اما بررسیهای دقیق ژنتیکی هیچ شواهد قطعی مبنی بر مسمومیت شدید با سرب را در نمونههای مو تأیید نکرد. همچنین، اگرچه ناشنوایی او یک واقعیت بود، اما یافتههای DNA به طور قاطع نتوانستند یک عامل ژنتیکی مشخص و صددرصدی را به عنوان عامل ناشنوایی او معرفی کند.
شگفتی غیرمنتظره: موی بتهوون متعلق به یک زن بود؟
در کمال تعجب، تحقیقات دانشمندان یک غافلگیری بزرگ دیگر به همراه داشت. یکی از دستههای موی ارزشمندی که در موزهها نگهداری میشد و سالها به عنوان “موی بتهوون” معرفی میشد، پس از آنالیز DNA مشخص شد که در واقع متعلق به یک زن ناشناس بوده است. این کشف نه تنها درباره زندگی بتهوون سرنخی ارائه نمیدهد، بلکه بر اهمیت بازبینی دقیق شواهد تاریخی تأکید میکند. این پژوهشها، هرچند پس از دو قرن، فصل جدیدی در درک ما از یکی از بزرگترین چهرههای موسیقی کلاسیک گشودهاند.
