علی اصفر فانی در مصاحبه اخیر خود با یکی از رسانهها مدعی است که تنها وزیری است که آموزش و پرورش را بهتر از "کف دست" میشناسد و قادر است برایش نسخه هایی طلایی، از جنس آنچه تا کنون پیچیده است را تجویز کند.
گسترشنیوز: علی اصغر فانی نخستین وزیر آموزش و پرورش دولت یازدهم که با آشکار شدن اختلاس در صندوق ذخیره فرهنگیان مجبور به استعفا و کناره گیری از دولت شد در پانزدهم مهرماه ۹۸ در گفتوگویی مبسوط با تسنیم، تنها راه برون رفت از گرداب هائلی که خود و یارانش، در آموزش و پرورش به یادگار گذاشتهاند را دردو رویکرد یا روش جستوجو کرده است.
۱- گسترش بیحد و حصر مدارس غیردولتی با هدف ارائه خدمات برتر آموزشی به طبقات برخودار و فرادست جامعه.
۲- بکارگیری معلمان خرید خدمات آموزشی در مناطق نابرخوردار به منظور جبران کسری ۲۰ تا ۲۵ درصدی بودجه سالیانه آموزش وپرورش.
فانی مدعی است با داشتن دکترای مدیریت نیروی انسانی، وی تنها وزیری است که آموزش و پرورش را بهتر از "کف دست" میشناسد و قادر است برایش نسخه هایی طلایی، از جنس آنچه تا کنون پیچیده است را تجویز کند.
این استاد ۶۵ ساله دانشگاه، هنوز هم حاضر نیست، بپذیرد که قریب به اتفاق معلمان از مدیریت وی، دل خوشی ندارند. بنابراین با اعتماد به نفسی افسانهای و اغراق آمیز، مدعی است او تنها رکورد دار بهترین سبک مدیریت در دوران ۴۰ ساله پس از انقلاب، در آموزش و پرورش است.
فانی در ادامه این گفتوگو افزوده است: "بنده ۱۰۰درصد به اصل ۳۰ قانون اساسی یعنی تحصیلات رایگان اعتقاد راسخ دارم و معتقدم مدارس دولتی نباید از خانوادهها پول بگیرند" اما کسی نیست به ایشان که از جمله صاحبان مدارس غیردولتی است، یادآور شود: "جناب استاد، از کدام مدارس دولتی حرف میزنید؟" مدارسی که شما و دوستانتان، آنرا تا مرز انفجار آمیز ۴۰ دانش آموز در هر کلاس سوق داده اید؟ یا مدارسی که جای خالی معلم را، مدیر و عوامل اداری مدرسه به عنوان مبصر پر کرده اند؟ مدرسهای که چند سالی است ریالی بابت هزینههای جاریش به عنوان سرانه در اختیار ندارد؟
در مدرسهای که شما از آن سخن میگویید از این تحصیلات رایگان و بدون پول هرگز خبری نیست؟
این گفتوگو در ادامه وقتی جالبتر میشود که بدانید، ایشان در پاسخ به خبرنگار میگوید: "باید انرژی خود را صرف ارتقای مدارس دولتی میکردیم که اتفاقا ما نیز همین کار را کردیم"
ظاهرا جناب فانی نهیب اخطار گونه مقام معظم رهبری مبنی بر پرهیز از تضعیف مدارس دولتی و گسترش بیرویه همزمان مدارس غیر دولتی را، در دیدار با جمعی از معلمان نمونه و منتخب کشوری در زمان وزارت خود را فراموش کردهاند که خویش را یگانه دلسوز و داعیه دار ارتقای مدارس دولتی وانمود میکنند.
فانی سپس در مغالطهای آشکار میافزاید: "مدارس غیر دولتی برای رسیدگی بیشتر به مدارس دولتی تاسیس شدهاند "
در ادامه، در یک مصادره به مطلوب، از مقدماتی مثل "دولت بیش از این یا نمیتواند یا نمیخواهد برای آموزش و پرورش هزینه کند"به این نتایج عالمانه!! میرسند که چاره کار در چهار چیز است.
الف- کاستن از ساعات درسی دبیرستانها
ب-ممانعت ازافزایش استخدامهای جدید درآموزش و پرورش
ج-برون سپاری به سبک خرید خدمات آموزشی از صاحبان مدارس غیر دولتی
د-توسعه نامحدود مدارس غیر دولتی برحسب کشش تقاضا.
اما همین جا، تذکر چند نکته ضروری است:
۱-در عجبم از کسی که حاضر نبود به راحتی تسلیم تعطیلی پنج شنبهها در مدارس شود و حتی حاضر بود کاهش ساعات آموزشی در دوره متوسطه اول به ۳۰ ساعت را برحسب مصوبه آن روز شورایعالی زیر پا بگذارد چگونه با چرخشی ۱۸۰ درجهای حاضر شده است عندالزوم، همان را به دوره دوم متوسطه نیز تعمیم دهد؟
۲- فانی حاضر نیست خرید خدمات آموزشی را خصوصیسازی بنامد در حالی که وقتی از خصوصیسازی صحبت میکنیم منظورمان "سیاست هایی است که در کوتاه مدت و بلند مدت موجب کم شدن مشارکت دولتها در هزینههای آموزش و پرورش عمومی میشوند. دولتها امروزه در شیوه خصوصیسازی به جای ارائه خدمات مستقیم به مردم از بخش خصوصی بهره میبرند تا با واسطه آنها خدمات را به مردم ارائه کنند."
در پاسخ به امثال فانی که میگوید دولت به میزان توسعه مدارس غیردولتی میتواند سهمی را که از بودجه دارد صرف مدارس دولتی و افزایش سرانه تحصیلی آنها کند، باید گفت: در سالهای اخیر شاهدیم که "سهم آموزش و پرورش در ایران از تولیدناخالص ملی از ۳ درصدبه حدود ۱/۵ تا ۲ درصد رسیده است این درحالی است که در کشوری مانند امریکا مردم تنها ۱۸ درصد از هزینههای آموزشی را پرداخت میکنند اما در ایران ۳۳ درصد".
فانی و دیگر همفکران او، خوب میدانند علاوه بر سهم ۱۲درصدی مدارس غیردولتی، اخذ شهریه در دیگر مدارس دولتی نیز، به یمن مدیریت با برکت ایشان یا امثال او، امروزه به رسم مانا و پایداری تبدیل شده است که کسی را یارای تغییر آن نیست.
وزیر پیشین دولت روحانی، در میانه راه از منظومه پنچ گانهای میگوید که تنها دستاورد آن در توسعه مشارکت، پر و بال دادن به صاحبان مدارس غیردولتی بود.
منبع: تیتر برتر
