مدتی است که دو تصویر متضاد در قاب اقتصاد ایران جلوهنمایی میکند.
در یک طرف رشدهای «سالانه» منفی تولید و سرمایهگذاری و در طرف دیگر رشدهای «روزانه» مثبت ارزش سهام آنها!
آیا سیاستگذاران درگیر این توهم شده اند که به رغم خطای فاحش در افزایش نقدینگی توانسته اند آن را مدیرت و کنترل کنند؟ و آیا این توهم ممکن است این خطر بزرگ را ایجاد کند که نیازی نیست گام هایی موثر برای کاهش کسری بودجه و کنترل رشد نقدینگی بردارد؟
