۳ هزار خانوار سر سفره گروه سهند

مدیرعامل کربنات سدیم سمنان که یکی از شرکت‌های تابعه مجموعه صنعتی سهند است می‌گوید که رونق کم نمایشگاه‌هایی که در حوزه شیشه برگزار می‌شود به نداشتن فناوری روز مربوط می‌شود.

گسترش‌نیوز: گروه صنعتی سهند مجموعه‌ای از سه شرکت به نسبت بزرگ است: سهند جام تبریز، صنایع شیشه آذر و سهند فلوت تبریز. گروه صنعتی سهند چند شرکت تابعه فراوری هم دارد. این مجموعه تولیدی توانسته است برای ۳ هزار نفر اشتغال ایجاد کند. نظر به اهمیت این قبیل شرکت‌های تولیدی در صنف شیشه کشور با مدیرعامل یکی از شرکت‌های تابعه آن به گفت‌وگو نشستیم تا با مهم‌ترین محصولات تولیدی، بازارهای داخلی و خارجی و چالش‌ها و فرصت‌های پیش‌روی آن آشنا شویم. از طرف دیگر در آستانه دومین دوره نمایشگاه ایران گلس‌شو هستیم پس بخش پایانی این مصاحبه را به مزایا و معایب نمایشگاه‌های شیشه اختصاص دادیم. لازم به ذکر است که دومین دوره این نمایشگاه ۲۳ تا ۲۶ بهمن‌ماه و به همت شرکت آوای موفق ایرانیان برگزار می‌شود.

گروه صنعتی سهند در زمینه مواد اولیه صنعت شیشه هم فعالیت می‌کند. مدیرعامل مجموعه کربنات سدیم سمنان که یکی از شرکت‌های تابعه این گروه صنعتی است و کربنات سدیم بیشتر واحدهای تولیدی شیشه (جام و بطری) را تامین می‌کند ابتدا به بیان محصولات تولیدی این شرکت پرداخت و گفت: شیشه‌های مشجر و شیشه فلوت یا همان شیشه جام بدون فراوری، دو محصول اصلی هستند که شرکت سهند جام تبریز تولید می‌کند. این شرکت در زمینه فراوری شیشه خام در قالب شیشه دوجداره، چاپ‌دار و لمینیت هم فعالیت می‌کند. در مجموعه کربنات سدیم سمنان تقریبا ۸۰۰ نفر کار می‌کنند. تعداد کل شاغلان گروه صنعتی سهند به ۳ هزار نفر می‌رسد. ۴۰ تا ۵۰ درصد شیشه تولیدی این مجموعه به کشورهای آسیانه میانه، عراق، افغانستان و قسمت‌هایی از اروپا مثل ایتالیا و اسپانیا، آلمان و بلغارستان صادر می‌شود. این موفقیت نتیجه سال‌ها تلاش است و برای رسیدن به آن زحمات زیادی کشیده شده است. جای خوشحالی است که تعدادی از همکاران ما هم در این بازارها حضور دارند. به‌عنوان‌مثال هر یک از ما در شمال، مرکز یا جنوب عراق حضور داریم.

دو مشکل اصلی: پیمان‌سپاری و برگرداندن ارز صادراتی

اسلامی در تشریح موانع و چالش‌هایی که پیش روی این مجتمع قرار دارد گفت: مواد اولیه ما عمدتا داخلی است. سیلیس که ماده اصلی تولید است در داخل تولید می‌شود بنابراین از این نظر کمبود خاصی وجود ندارد. اما در زمینه ورود ماشین‌آلات، و نیز تامین مواد تکمیلی که در مورد اقلامی مثل آینه استفاده می‌شوند مشکلاتی وجود دارد. کمبود قلع مورداستفاده در کوره‌ّهای شیشه هم به‌نوبه خود مشکل‌ساز شده است. کمبود آجرهای موردنیاز در این کوره‌ّها هم یکی دیگر از مشکلات است. البته عمده مشکلات ما برگرداندن ارز حاصل از صادرات و فروش محصول است. این کار واقعا دشوار است چون تعداد بانک‌هایی که حاضرند با ما همکاری کنند انگشت‌شمار است و بانک‌های داخلی هم تحریم هستند. پیمان‌سپاری‌های ارزی کار را برای تولیدکنندگانی که صادرات دارند دشوار کرده است. برگرداندن ارز صادراتی به درون سیستم و پیمان‌سپاری ارزی بدون شک تاثیر بدی روی صادرات به‌جا می‌گذارد.

مدیرعامل کربنات سدیم سمنان درباره جایگاه صنعت شیشه ایران گفت: بیشتر شرکت‌هایی که در زمینه تولید شیشه فلوت کار می‌کنند در حوزه ساختمانی و صنعتی، مورد هدف بوده‌اند و در این دو بخش محصولات تولیدی کشور، کیفیت خوبی دارند.

نمایشگاه بستری برای شکوفایی

مدیرعامل کربنات سدیم سمنان در پاسخ این سوال که آیا برگزاری نمایشگاه می‌تواند در رونق کسب‌وکار اهالی صنعت شیشه موثر باشد گفت: بدون شک همین‌گونه است. نمایشگاه بستری است که می‌تواند به شکوفایی و همترازی تولیدکنندگان منجر شود. در زمینه نمایشگاه شیشه دو نمایشگاه بزرگ و شناخته‌شده وجود دارد. اولی نمایشگاه دوسلدورف آلمان است که هر دو سال یک‌بار انجام می‌شود که از فعالان صنف شیشه از تمام کشورهای جهان در آن شرکت می‌کنند و در آن از فناوری جدید رونمایی می‌شود. خود ما هم در این نمایشگاه شرکت می‌کنیم.

روی فناوری‌های نو تمرکز کنیم

وی در تشریح نقاط ضعف نمایشگاه‌های داخلی گفت: به نظر من ما در نمایشگاه‌های داخلی خود باید روی بحث فناوری تمرکز کنیم. حضور شرکت‌هایی خارجی که در زمینه فناوری، مطرح هستند می‌تواند به حال نمایشگاه‌های داخلی مفید باشد. صنعت شیشه و نمایشگاه‌های آن باید از نظر به‌روز بودن فناوری، تقویت شوند. اگر به فناوری‌های جدید توجه نداشته باشیم نمی‌توانیم پاسخگوی نیازهای جدید بازار باشیم.

این چند حوزه را جدی بگیریم

اسلامی در تکمیل نکته موردنظر خود چند مثال آورد: ساختمان‌هایی که درحال‌حاضر در مناطق مختلف جهان ساخته می‌شوند از شیشه‌های لویی استفاده می‌کنند. از شیشه‌هایی استفاده می‌شود که در بحث ذخیره انرژی، کارآمد باشند. این‌ها بسترهای نو هستند و ما باید به این سمت‌وسو حرکت کنیم. درحال‌حاضر سرانه مصرف شیشه در اروپا و امریکا و بعضی کشورهای آسیایی بسیار بیشتر از سرانه مصرف در کشورهایی مثل ماست. یا در زمینه‌ شیشه‌های سولار هیچ کار مهمی در مملکت ما انجام نشده است حال‌آنکه این یک حوزه وسیع و پیچیده است و برای رسیدن به استانداردهای جهانی باید راه درازی را پیمود. اگر این حوزه توسعه یابد و نهادینه شود می‌توان امیدوار بود که یک بازار بزرگ و پررونق در کشور ما شکل بگیرد. همه ما می‌دانیم شیشه سولار چیست و کجا استفاده می‌شود ولی آیا در عمل استفاده می‌شود؟ مهم عمل کردن و عملیاتی کردن است.

شیشه خودرو، جای کار زیادی دارد

مدیرعامل کربنات سدیم در ادامه به بعد دیگری از این مشکل اشاره کرد و گفت: فرآیند تولید صنعتی در کشور ما کامل نیست. به‌عنوان‌مثال مواد خامی که برای تولید شیشه خودرو استفاده می‌شود از خارج وارد می‌شود. البته الان داریم نسبت به رفع آن اقدام می‌کنیم. می‌خواهیم در این حوزه سرمایه‌گذاری کنیم که بتوانیم مواد اولیه شیشه‌های خودرو را در داخل تولید کنیم. استارت این بخش از کار را زده‌ایم و در حال عملیاتی کردن آن هستیم. مصرف سالانه شیشه خودرو چیزی حدود ۵۰ میلیون مترمربع است. بستر بکر و سودآوری است و باید آن را جدی گرفت.

مشکل اصلی فناوری است

وی در پاسخ به این سوال که «شیشه خودرو مصرف و اهمیت بالایی دارد؛ به نظر شما چرا هنوز نتوانسته‌ایم به این حوزه وارد شویم؟» اظهارکرد: مواد خامی که در این بخش مصرف می‌شود خاص است. البته شرکت‌هایی داریم به‌صورت فصلی در این زمینه کار می‌کنند. محصول آنها خوب و استاندارد است ولی کافی نیست. باید به‌جایی رسید که علاوه بر تامین نیازهای داخلی، صادرات هم داشت. این محصول بازار خوبی دارد و حیف است که نتوان در این بازار سهم نداشت. شیشه‌های پوشش‌دار با خاصیت کنترل نور و انرژی هم چنین هستند. صنایع بزرگ ما در این حوزه کار می‌کنند ولی واقعیت این است که ظرفیت این حوزه بسیار بیشتر از کاری است که درحال‌حاضر انجام می‌شود. فرآوری و تکمیل‌کاری در حوزه‌های دیگر مثل لمینیت و شیشه‌های رنگی هم می‌تواند ارزش‌افزوده خوبی را نصیب کشور کند.

صنف شیشه تازه دو سال است که صاحب نمایشگاه تخصصی شده است. اسلامی در رابطه با دلیل این تاخیر گفت: به نظر من دلیل این تاخیر هم به بحث فناوری مربوط می‌شود. همه ما از یک فناوری قدیمی و یکنواخت استفاده می‌کنیم. وقتی رقابتی وجود نداشته باشد و به روزمرگی عادت کنیم اشتیاقی به برگزاری نمایشگاه نخواهیم داشت. باید بتوانیم محصول و فناوری که قبلا نداشته‌ایم را وارد کشور کنیم تا برگزاری نمایشگاه معنا پیدا کند.