مرادی امید وزنه‌برداری

تیم ملی وزنه برداری ایران در حالی در رقابت‌های قهرمانی جهان در ترکمنستان عنوان سوم تیمی را کسب کرد که سهراب مرادی با رکوردشکنی‌های خود نشان داد امید اصلی ایران برای کسب مدال در بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو است.

گسترش‌نیوز : رقابت‌های وزنه برداری قهرمانی جهان روزهای ۱۰ تا ۱۹ آبان در عشق آباد ترکمنستان در حالی برای نخستین مرتبه در ۱۰ وزن جدید مردان و زنان برگزار شد که همه تیم‌ها می‌توانستند با ۱۰ وزنه بردار در این مسابقات شرکت کنند، اما تیم ایران با ترکیبی ناقص و هشت نفره پای به این رویداد گذاشت.

این در حالی است که فدراسیون وزنه برداری نام ۱۲ وزنه بردار (دو نفر رزرو) را اعلام کرده بود که فدراسیون بین‌المللی بر روی نام محمد زارعی، همایون تیموری و علیرضا سلیمانی خط قرمز کشید.

دلیل این موضوع نیز آن است که ورزشکارانی که قصد حضور در مسابقات بین‌المللی را دارند، براساس قوانین جدید از سه ماه پیش از آغاز مسابقات باید در حوضچه آنتی دوپینگ سازمان جهانی مبارزه با دوپینگ (وادا) قرار گیرند و به نظر می‌رسد نام سه وزنه بردار تیم ملی ایران دیرتر از موعد مقرر به فدراسیون بین‌المللی اعلام شد.

به طور حتم حضور دو نماینده دیگر ایران از نظر تیمی می‌توانست جایگاه ایران را تا نایب قهرمانی ارتقا دهد که به دلیل عدم برنامه‌ریزی فدراسیون، این جایگاه از کشورمان گرفته شد.

حذف نام سهراب مرادی بعد از پایان دوران محرومیتش برای حضور در رقابت‌های جهانی سال ۲۰۱۵ در امریکا نیز به همین دلیل بود که سبب شد حضور این نابغه وزنه بردار برای بازی‌های المپیک به خطر بیفتد، اما با تمهیدات فدراسیون، مرادی در بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ ریو حضور یافت و مدال طلا را نیز به گردن آویخت.

اما بعد از خداحافظی بهداد سلیمی، مصدومیت سعید علی حسینی، سید ایوب موسوی، سعید محمدپور و کنارگذاشتن کیانوش رستمی از رقابت‌های جهانی، تیم ملی به یک باره خالی از ستاره هایی شد که امید زیادی برای کسب مدال آنها وجود داشت و به نوعی مدال آوران سنتی ایران در میادین جهانی در این سال‌ها بودند.

بنابراین کادر فنی تیم ملی مجبور شد جوانان جویای نامی همچون حسین سلطانی، عارف خاکی، امیر حقوقی، رضا بیرالوند و علی داودی را راهی رقابت‌های جهانی کند. وضعیت رکوردی این وزنه برداران البته به غیر از رضا بیرالوند نشان می‌دهد که هنوز فاصله زیادی با مدال‌های جهانی دارند و حداقل تا بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو، نمی‌توان حسابی را روی آنها باز کرد.

این موضوع نشان می‌دهد که فدراسیون نه تنها نتوانسته خلاء قهرمانان بزرگ خود را با جوانان پر کند، بلکه در توجه به وزنه برداری پایه عملکرد خوبی نداشته است.

یکی از نکات مهم و واضح رقابت‌های جهانی امسال و در فاصله دو سال پیش از آغاز بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو، جوان گرایی گسترده در بین تیم‌های مدعی جهان بود که نوید حضور وزنه برداران جوان و جدیدی را در عرصه مسابقات جهانی و المپیک در سال‌های آینده می‌دهد. هر چند تیم مدعی روسیه بعد از ۲ سال محرومیت از مسابقات المپیک و جهانی با همان وزنه برداران پا به سن گذاشته خود به عشق آباد آمده بود، اما با وجود ظرفیت‌های گسترده‌ای که در این رشته در سرزمین تزارها وجود دارد، به طور حتم آنها تا المپیک توکیو در برخی اوزان مدعیان جدیدی را معرفی خواهند کرد.

در بین نفرات جوان تیم ملی تنها رضا بیرالوند در دسته ۱۰۲ کیلوگرم و تا حدودی علی داودی در دسته فوق سنگین عملکرد خوبی داشتند. با این حال به غیر از سهراب مرادی و رضا بیرالوند، هیچ یک از ملی پوشان حتی به رکورد ورودی که برایشان در نظر گرفته شده بود دست نیافتند.

کاهش رکوردی در برخی از اوزان نیز نشان می‌دهد که هنوز وزنه برداران در وزن‌های جدید جا نیفتاده‌اند و این امر نیاز به زمان دارد.

مرادی به طور حتم در کنار لاشا تالاخادزه گرجستانی در فوق سنگین از نوابغ این سال‌های وزنه برداری جهان هستند. این وزنه بردار اهل لنجان اصفهان با رکورد شکنی یک ضرب، دو ضرب و مجموع جهان (۱۸۶ یک ضرب، ۲۳۰ دو ضرب و ۴۱۶ کیلوگرم مجموع) هر سه مدال طلا جهان را به گردن آویخت و با همین رکورد حتی می‌توانست در دسته ۱۰۲ کیلوگرم، جایی که علی هاشمی با مجموع ۳۹۶ کیلوگرم مدال طلا گرفته بود با ۲۰ کیلوگرم بیشتر، طلا بگیرد و یا در دسته ۱۰۹ کیلوگرم به مدال برنز دست یابد.

ایران در بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو دو سهمیه دارد که امتیازات آن را باید از رقابت‌های جهانی ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ کسب کند و به طور حتم سهراب مرادی تنها وزنه برداری است که می‌توان امید به کسب مدالش در بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو داشت.

اما از نکات بسیار مهم جایگاه از دست رفته وزنه برداری ایران در عرصه بین‌المللی است؛ به طوری که بعد از کسب مدال طلای سهراب مرادی و علی هاشمی که به طور معمول از مسوولان همان کشور و حتی الامکان از رئیس فدراسیون کشور مربوطه دعوت می‌شود تا برای اهدای مدال در جایگاه قرار گیرد، اما فدراسیون بین‌المللی حتی اجازه این کار را نیز به علی مرادی نداد.

این موضوع از شکاف و اختلاف فدراسیون بین‌المللی و شخص تاماش آیان با علی مرادی رئیس فدراسیون کشورمان نشات می‌گیرد که طی چند سال گذشته با جبهه گیری‌های نامناسب خود، ضمن آنکه نتوانسته جایگاه کشورمان را در عرصه بین‌المللی حفظ کند، بلکه همان داشته‌های قبلی را نیز از دست داده‌ایم.

منبع: ایسنا