به جای حصر باید ببینیم دلیل چیست

عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی گفت: ارسال خوراک معدنی به کارخانه‌‌ای در فاصله نزدیک توجیه‌پذیر نیست و به منطقه ای دور توجیه اقتصادی دارد. به جای حصر باید ببینیم دلیل چیست. اگر مشکل فناوری است، فناوری آن را برای کارخانه نزدیک نیز ایجاد کنیم. به جای این‌که برای انتقال مواد معدنی مشکل ایجاد کنیم سطح بهره‌‌وری معادن را بالا ببریم.

گسترش‌نیوز: ‌‌‌‌ به شکل کلی مواد معدنی بعد از استخراج به واحد‌های فراوری روانه می‌شوند.

این واحد‌ها توانمندی‌ها و بهره‌وری متفاوتی دارند. بعد از مطرح شدن موضوع اولویت استانی برای تامین خوراک کارخانه‌های فراروی نظرات متفاوتی حول آن شکل گرفت. انحصار طلبی، از بین رفتن رقابت، بی عدالتی از جمله مهمترین‌ این نقطه نظرات است.

رمضانعلی سبحانی‌فر، عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی و نماینده مردم سبزوار در پاسخ به اعتراض مردم در زمینه خروج مواد معدنی از شهر‌ها و استانی‌های معدنی گفت: دلیل این‌که بسیاری از مواد معدنی به مناطق دور تر و کارخانه‌‌های دیگر می‌‌رود این است که آن کارخانه و آن واحد صنعتی در فرآوری موفق‌‌تر و بازده بیشتری دارد. گاهی کارخانجات فراوری نزدیک معدن از نظر توانمندی و کیفیت، شاخص نیستند، هزینه تمام شده محصولات بالا است و توجیه پذیر نیست که ماده معدنی به آن واحد تخصیص داده شود،باید مشکل را در جای دیگر پیدا کرد.

وی با بیان این موضوع که نباید در مورد تامین خوراک کارخانجات فرآوری احساسی عمل کرد، گفت: اینکه ما بگوییم ماده معدنی یک استان به کارخانه‌های آن استان تخصیص داده شود و مابقی آن به بخش‌های دیگر انتقال یابد مشکلاتی بوجود می‌آورد اول اینکه محدودیت و انحصار طلبی ایجاد شود و رقابت از بین می‌‌رود.

سبحانی‌فر در ادامه گفت: به جای حصر باید ببینیم مشکل چیست که کارخانه‌‌ای در دور‌‌ترین نقطه کشور مواد معدنی توجیه پذیر است. اگر فناوری است، فناوری آن را برای کارخانه نزدیک نیز ایجاد کنیم به جای این‌که برای انتقال مواد معدنی مشکل ایجاد کنیم.سطح بهره‌‌وری واحد‌های معدنی را بالا ببریم و با ایجاد شرایط بهتر مواد معدنی را جذب کنیم نه اینکه انحصار ایجاد کنیم.

عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی در آخر یادآور شد: نباید برای حل مشکلات از جیب بخش دیگر هزینه کرد باید مشکل را در نوسازی واحد‌های فراوری و جذب فناوری جدید و بالابردن بهره‌وری حل کرد.

وی در آخر خاطر نشان کرد: تنها در یک صورت انحصار ماده معدنی در یک بخش می‌تواند مشکلی ایجاد نکند و آن هم زمانی است که تمام کشور در یک شرایط یک‌‌نواخت، هم سطح و هم پایه معدنی باشند و قیمت‌ها نیز برابر باشد. در این صورت اولویت تامین خوراک کارخانجات نخستین مجموعه نزدیک به معدن و در استان باشد. به عنوان مثال اگر دو کارخانه از نظر فناوری، میزان بهره‌‌وری و... یکسان باشند، اولویت تامین ماده اولیه برای کارخانه‌‌ای است که نزدیک به معدن است.