کافی است از دریچه نه دوربین که یک انسان به محیطزیستی که قرار است اوقاتفراغت و روزهای تعطیل خود را در آن بگذرانیم و از زیبایی آن لذت ببریم نگاه کنیم.
پایگاه خبری گسترش: حیف زیبایی نیست که با خودخواهی آدمیان به نازیبایی تبدیل میشود... از شکوفههای درختان، طبیعت پاک، آب زلال میرسیم به پسماندههای بهجا ماندهای که یا باید پیرمردی، عرقریزان از مسیر آب جمعآوری کند تا روزی دیگر کسانی فراموشکارتر بیایند و دوباره بطریهای آب و پوستهای هندوانه، ظروف یکبار مصرف غذا و... جا بگذارند و بروند یا بماند تا تعفن دیگر اجازه ندهد دمی در آن محیط بیاساییم. کاش کمی تامل میکردیم....
