۲ بمب جذاب در لیست آبی‌ها / زمستانی داغ در راه است

برای بررسی وضعیت فعلی چلسی باید کمی به عقب‌تر برویم. دوران گذار چلسی از زمان لمپارد آغاز شد. بازیکن‌هایی که او به تیم چلسی اضافه کرد مثل مونت، جیمز، چیلول، آبراهام، توموری، ورنر و کای هاورتز جدای از کیفیت خود همگی بازیکنانی جوان بودند. اکثر آن‌ها توانایی بازی در چند پست را داشتند به طور مثال جیمز و چیلول هم فولبک و هم وینگ‌بک‌هایی در سطح جهانی هستند. ورنر و کای هاورتز هم توانایی بازی در چند پست را داشتند. حتی بازیکنانی مثل رایس و هالند هم که لمپارد برای جذب آن‌ها تلاش کرد بازیکنان جوانی بودند.

البته همه‌ بازیکنانی که لمپارد به چلسی اضافه کرد در این تیم جواب ندادند. هر چند که بسیاری از آن‌ها موفق شدند و تیم قهرمان چمپیونزلیگ را تشکیل دادند اما الگوریتمی مشخص در تمامی آن‌ها وجود داشت. فرانک لمپارد دوران گذار چلسی را به خوبی متوجه شده بود. آن‌ها از فصل دوم کونته دیگر آن چلسی همیشگی نبودند و باید تغییر نسل و روش در این تیم اتفاق می‌افتاد. هر کسی مربی چلسی میشد منطقی‌ترین کار برای باشگاه این بود که این اتفاق رقم بخورد. در نهایت لمپارد نتوانست به اهداف خود در چلسی برسد و از این باشگاه اخراج شد.

اشتباهات مهلک مرد آلمانی

توماس توخل با ترکیب تقریبا یک دست و خوبی که در اختیار داشت و با چند تغییر تاکتیکی هوشمندانه از جمله تغییر به ۳ دفاع برای پوشش ضعف خط هافبک خود، توانست این بازیکنان را به قهرمانی لیگ قهرمانان برساند. اشتباهات توخل اما دقیقا از بعد از قهرمانی لیگ قهرمانان شروع شد.

اولین اشتباه او این بود که او دچار توهم شد که خط هافبک خوبی دارد. دومین اشتباه او این بود که سیستم مقطعی ۳ دفاعه‌ خود را که برای پوشش نقاط ضعف چلسی انتخاب کرده بود به عنوان سیستمی کارساز برای قهرمانی در لیگ انتخاب کرد. سومین اشتباه او بی‌توجهی به ترکیب خود بود. او مجموعه ای جوان در دست داشت که در دوران گذار بود‌.

مربی محبوب آلمانی تلاشی برای تکمیل این مرحله نکرد. به جای آن با جذب بازیکنانی که یا مدتی بود که دوران اوج خود را پشت سر گذاشته بودند یا دیگر حداقل بازیکنان جوانی محسوب نمی‌شدند مثل لوکاکو، سائول، کولیبالی، استرلینگ و اوبامیانگ لحظه به لحظه ترکیب خود را ناهمگون‌تر و ناکارآمدتر کرد. اشتباه بعدی او بی‌توجهی به مصدومیت‌های تیم و تغییر ندادن تیم پزشکی و تیم بدنسازی چلسی بود. او صرفا با خرید اضافه‌ کوکوریا که بازیکنی بود که تنها در سیستم ۳ دفاعه توانایی بازی داشت اشتباهات قبلی خود را تکمیل کرد.

بی‌توجهی او به آکادمی و بی‌مهری به بازیکنی مثل کولویل و جذب فوفانا با رقمی رکورد شکن دیگر مشکلاتی بود که او در چلسی رقم زد. حالا تیمی که از بازیکنان جوان و با ذهنیت متفاوت ساخته شده بود در کنار بازیکن‌هایی قرار گرفته بود که تقریبا دوران اوج خود را پشت سر گذاشته بودند. طبیعتا برخورد این ذهنیت‌ها با هم یک تاثیر منفی‌ بر بازیکنان جوان هم می‌گذارد. به طور مثال حضور لوکاکو در چلسی روی ذهنیت بازیکنانی مثل مونت، چیلول، هاورتز و جیمز می‌تواند تاثیر گذار باشد. در نهایت او پس از قهرمانی در لیگ قهرمانان فقط نتایج ناامید کننده گرفت و لحظه به لحظه تیمش در منجلابی که خودش درست کرده بود غرق می شد.

چالش های پاتر در چلسی و یک لیست بلند

بعد از اخراج دیرهنگام توخل و از دست دادن پنجره‌ی تابستانی و پیش فصل حالا پاتر که او هم یک مربی برای دوران گذار است و جزو بهترین‌ها در این زمینه است با ترکیبی وصله پینه شده و ناهمگون رو به رو شده است. نیمی از این اسکواد را مصدومان چلسی تشکیل می دهند. او همچنان قصد دارد در مسیر قبلی گذار به مسیر خود ادامه دهد. جذب بازیکن‌هایی مثل مودریک و فلیکس و همینطور لینک شدن بازیکن‌هایی مثل انزو فرناندز و کایسدو هم گویای نگاه و الگوریتم پاتر است.

اما او فارغ از مشکلاتی که توخل برای او به جا گذاشته است، باید با انتظار غیر منطقی هوادارانی که قهرمانی مقطعی لیگ قهرمانان با توخل را دیده‌اند هم مقابله کند. آن‌ها تصور می‌کردند توخل توانایی قهرمانی مجدد چلسی را داشت؛ پس حالا با اخراج او هم چنین انتظاری را از گراهام پاتر دارند. در صورتی که توخل فردی برای نهایت یک و نیم فصل است و در نهایت از همه‌ تیم‌هایش پس از این مدت با آشوب و درگیری جدا شده اما پاتر یک مربی صبور برای ساخت تیمی جدید است.

اما آیا فشار شرایط موجود در نهایت پاتر را شکست می‌دهد یا او موفق خواهد شد؟ زمان جواب این سوال را خواهد داد. اما یک مسئله قطعی به نظر می رسد؛ اینکه چلسی برای بازگشت به دوران طلایی خود نیاز به یک دگرگونی و بازسازی اساسی دارد. جذب مهره های جوان و آینده دار یکی از همین بازسازی ها محسوب شده و تیم مدیریتی چلسی برای این منظور قصد تقویت ترکیب تیم را دارند. علاقه چلسی به انزو فرناندز و مویسس کایسدو، مثالی برای این مطلب است.