بوتیک‌ ها در آماده‌ باش

رئیس اتحادیه پوشاک تهران چندی پیش به رئیس اتاق اصناف تهران نامه‌ای نوشت و از او خواست که صنف فروشنده پوشاک جز گروه اول به حساب‌اید اما این درخواست پذیرفته نشد. صنف فروشندگان پوشاک در چه شرایطی به سر می‌برند؟ برای بررسی بیشتر این موضوع با گزارش میدانی گسترش ‌نیوز همراه باشید.

محدوده میدان ولیعصر تا اطراف میدان جهاد، راسته لباس و پوشاک است. همه مغازه‌ها باز هستند؛ فقط کرکره‌‌ها را نیمه‌باز گذاشته‌اند و در وضعیت ‌آماده‌باش به سرمی‌برند تا اگر بازرسان صنفی و تعزیراتی‌ها یا دوربین‌های صدا و سیما آمدند آماده باشند. این روزها انگشت اتهام به سوی آنها نشانه رفته و به دور زدن تعطیلی‌های جدید متهم شده‌اند. طبیعی است که این راحتی‌ها به خبرنگار و رسانه‌ای جماعت، اعتماد نکنند.

دست‌فروشی هم نمی‌توان کرد

«۲۰ میلیارد رهن و ماهانه ۲۰ میلیون اجاره برای بوتیک ۱۲ متری! این را یک مغازه‌دار جوان به من می‌گوید. و اضافه می‌کند: «اجاره یک سال را پیش داده‌ام. واقعاً نمی‌دانم امثال من می‌توانند از عهده تعطیلی جدید برآیند، اصلاً از کجا معلوم چند تعطیلی دیگر نداشته باشیم؟ در تعطیلی قبلی که نزدیک عید بود جلوی مغازه خودمان بساط می‌کردیم و اجناس ارزان‌تر را می‌فروختیم ولی حالا دست‌فروشی هم نمی‌توانیم بکنیم. تعطیلی برای مالک مغازه چه اهمیتی دارد!».

چوب مدیریت اشتباه را می‌خوریم

زن و شوهری که مغازه کناری را اجاره کرده‌اند در تکمیل حرف همکار خود می‌گویند: «بازاری‌ها یک سال است از جیب می‌خورند. مغازه‌ها واقعاً به انبار تبدیل شده‌اند. مغازه ما پر از لباس زمستانه است. تعطیل کردن کاری ندارد اما این وضعیت تا کی ادامه دارد؟». مغازه‌دار بعدی می‌گوید: «بازاری‌ها چوب مدیریت اشتباه را می‌خورند. چرا دولت اجازه داد مردم این همه به سفر بروند؟ چرا سختگیری نکردند؟ آنها می‌توانند مغازه‌ها را ببندند ولی ما نمی‌توانیم یک ماه مالیات ندهیم! فقط برای سیزده به در پارک‌ها را بستند».

تولید بدون فروش؟

و دیگری گفت: «مسئولان واقعاً به این سوال من جواب دهند؛ مردم بیشتر در اتوبوس و مترو جمع می‌شوند یا مغازه و فروشگاه؟ اگر واقعاً بحث کروناست چرا از همان ابتدا همه جا را تعطیل نکردند؟ تازه بین بازاریان هم، فرق گذاشته‌اند. بر چه اساس خشک‌شویی و گل‌فروشی و... می‌توانند کار کنند و ما نمی‌توانیم؟ کار ما فروش لباس مردم است؛ اگر نتوانیم بفروشیم کارخانه‌های پوشاک چرا باید کار کنند؟ بدون فروشنده، تولید به چه کار می‌آید».

پوشاکی که فروش نرفت

او در ادامه سخنان خود گفت: «پوشاک فاسدشدنی نیست چون به شدت فصلی است. درست است که در این قبیل محدوده‌ها بخش زیادی از لباس‌های فروخته شده، داخلی هستند اما جنس وارداتی هم داریم. قیمت این جور لباس‌ها با تغییر قیمت دلار تغییر می‌کند و مغازه‌داران متضرر می‌شود. از طرف دیگر پارسال بعد از آن همه تعطیلی دیگر نتوانستیم بسیاری از اجناس خود را بفروشیم چون مردم در فصل گرم، لباس گرم نمی‌خرند. به همه این‌ها سرمایه‌بر بودن فروش پوشاک را هم اضافه کنید. فروش پوشاک حتی در سطح کوچک به سرمایه زیادی نیاز دارد».

ادارات مالیات را هم تعطیل کنید

مغازه‌دار بعدی می‌گوید: «جالب اینجاست که بیشتر اصناف باز هستند و فقط تعدادی از آنها بیچاره شده‌اند». نفر بعدی هم نظر مشابهی دارد: «چرا فقط مشاغل آزاد باید تعطیل شوند؟ اگر راست می‌گویید چرا ادارات دولتی تعطیل نمی‌شوند؟ آیا در سازمانی که چند صد نفر کار می‌کنند کرونا نیست؟ فرق ما با کارمندان چیست؟ غیر از این است که ما حقوق ثابت نداریم؟ به جای آجر کردن نام مردم و به خصوص بازاری‌ها فکر بهتری بکنند». به نظر او اگر قرار بر تعطیلی است بانک‌ها و سازمان‌های دولتی هم باید تعطیل باشند. رئیس اتاق اصناف تهران و تنی چند از روسای اتحادیه‌ها هم اخیراً بر این نکته تاکید کرده و خواستار آن شده‌اند که بانک‌ها و ادارات مالیاتی هم تعطیل شوند چون محل تجمع اصناف هستند.

آمار واکسیناسیون کرونا در ایران رضایت‌بخش نیست. حتی بخش زیادی از گروه اول اولویت واکسن، یعنی کادر درمان واکسینه نشده‌اند. این در حالی است که بسیاری از کشورهای دیگر در مراحل پایانی واکسیناسیون هستند. اهالی صنوفی مثل پوشاک می‌گویند از عهده تحمل تعطیلی‌های جدید برنمی‌آیند. به نظر می‌رسد که «تعطیل‌درمانی» و محدودیت‌های اجتماعی، دیگر کافی نیست.