نوسازی قطارهای ۳۰ساله توجیه ندارد

یک کارشناس حمل‌ونقل معتقد است با توجه به هزینه‌های بالای خرید واگن نو، نوسازی برای شرکت‌های مسافری ریلی توجیه ندارد.

گسترش‌نیوز - اعتراض شرکت‌های حمل‌ونقل ریلی به شیوه نامه ابلاغی شرکت راه‌آهن به این شرکت‌ها مبنی بر لزوم خروج واگن‌های ۳۰ساله از ناوگان موجب شد این شرکت از موضع خود کوتاه بیاید و به جای نوسازی، ایمن‌سازی و بازسازی واگن‌ها را ضروری اعلام کند.

مهرداد فرشیدی، کارشناس حمل‌ونقل در گفت‌وگو با گسترش‌نیوز ضمن اعلام رضایت از این تغییر نگاه در راه‌آهن کشور گفت: صنعت ریلی ایران سودده نبوده و درآمد آن نسبت به سرمایه‌گذاری‌ انجام شده همخوانی ندارد به همین دلیل شرکت‌های مسافری از پس خرید واگن‌های نو برنمی‌آیند و اگر راه آهن بخواهد این شرکت‌ها را مجبور به نوسازی کند ممکن است همین واگن‌های موجود را هم از دست بدهد. در این صورت راه‌آهن ناگزیر است مانند گذشته، خود به بخش مسافری ورود کند و زیان این بخش را نیز تقبل کند.

فرشیدی اضافه کرد: از سوی دیگر ۳۰ سال سنی نیست که بگوییم واگن در آن فرسوده شده است. درحال‌حاضر واگن‌های تولید آلمان غربی که در سال ۵۴ شمسی وارد ایران شدند از قدیمی‌ترین قطارهای ایران هستند که با عنوان قطارهای سبز و سیمرغ در مسیرهای پر رفت و آمدی مانند تهران-مشهد و تهران-پردیس در حال فعالیت بوده و هنوز جزو باکیفیت‌ترین قطارهای مسافری کشور هستند. درمقابل برخی واگن‌های چینی هم کمتر از یک دهه است در ناوگان مسافری فعالیت می‌کند اما دچار فرسودگی شده است.

این کارشناس حمل‌ونقل با اشاره به اینکه واگن از سه بخش بوژی(چرخ و محور)، شاسی و اتاق تشکیل شده است، توضیح داد: چرخ را می‌توان تعویض کرده یا با تراشکاری دوباره وارد چرخه فعالیت کرد. عمر شاسی هم در کشور ما به دلیل نوع شرایط آب و هوا، بالاست و اگر قطار سانحه نداشته باشد تا سال‌ها می‌تواند فعالیت کند. اتاق را هم می‌توان به طور کامل برداشت و اتاق جدید روی شاسی گذاشت. بنابراین عمر بالای واگن لزوما به معنی فرسودگی نیست و نوسازی واگن‌های بالای ۳۰ سال در شرایطی که این واگن‌ها مشکلی ندارند، هدردادن پول است.