نمی توان صادرات را نادیده گرفت

از وقتی که محصولات در بورس فروخته می‌شود شفافیت بیشتر است اما در شرایطی بسته به تصمیم‌های مدیریتی سقف قیمتی لحاظ می‌شود که صنعتگران با محدودیت‌های قیمت‌گذاری مخالف هستند و معتقدند که موجب ایجاد رانت می‌شود.

طبیعی است که قیمت‌گذاری دستوری و دولتی یکی از عوامل ایجاد رانت است و این رانت هیچ‌گاه اثربخش نبوده است. بسیاری از خریداران مهم ذوب آهن اکنون این توان مالی را دارند که کارخانه ذوب آهن احداث کنند و رشد واحدهای تولیدی به دلیل قیمت‌های دستوری از برنامه‌ها عقب افتاده است.

ذوب آهن نخستین صنعت فولاد کشور است و ۵۲ سال است که از احداث آن می‌گذرد. در سال ۱۳۴۲ قرارداد احداث ذوب‌ آهن اصفهان منعقد شد و در سال ۱۳۴۶ کلنگ‌زنی آن آغاز و در سال ۱۳۵۰ به بهره‌برداری رسید.

ذوب آهن درمیان واحدهای صنعتی از یارانه انرژی بی‌بهره است و از کوک و ذغال سنگ استفاده می‌کند که بخشی از آن وارداتی است و بخشی از آن از محل تولیدات داخلی تامین می‌شود. قیمت تمام شده محصولات ذوب آهن از سایر رقبای خود حدود ۱۰۰۰ تومان گرانتر از سایر رقبای داخلی است به این دلیل که از ذغال سنگ مرغوبتری نیز استفاده می‌کند.

واحدهای فولادی که از گاز استفاده می‌کنند تنها حدود ۲۰ درصد از نرخ جهانی گاز را پرداخت می‌کنند درصورتی که در ذوب آهن اصفهان ذغال سنگ و کوک مورد استفاده از بازار جهانی تامین می‌شود.

متاسفانه نظارت دولت بر قیمت‌گذاری وجود داشته و در شرایط خاصی که قیمت‌ها نوسان دارد سقف محدود شده است. برخی از واحدهای نوردی مایلند که شمش را از ما ارزانتر خرید کنند.

وقتی که ذوب آهن اصفهان راه‌اندازی شده است حق آبه ما یک مترمربع بر ثانیه بوده است که اکنون به ۴۰۰ بر ثانیه رسیده است. مصرف اب در صنایع دارای نرمی جهانی است و ما مطابق با فناوری روز دنیا برای مصرف به تولید ادامه می‌دهیم.

با احداث تصفیه‌خانه در سال‌های آینده مصرف آب خام به حداقل خواهد رسید و این امیدواری وجود دارد که مصرف آب به صفر برسد. فولادصنعتی است که برای تولید یک کیلوگرم ان ۵ و نیم لیتر اب مصرف می‌شود درحالی که برای تولید یک کیلوگرم هندوانه حدود ۱۰۰لیتر آب مصرف می‌شودو فولاد حجم بالایی از اشتغالزایی را به خود اختصاص داده است.

هر زمان که بودجه عمرانی دولت‌ها افزایش یابد میزان مصرف داخلی فولاد تا ۲۰ میلیون تن افزایش می‌یابد و سال گذشته حدود ۱۴ میلیون تن فولاد درکشور به مصرف رسیده است.

سال گذشته یک میلیون و ۲۰۰ هزار تن فولاد از مجتمع فولاد اصفهان به ۲۳ کشور جهان صادرشده است. اکنون البته به دلیل کیفیت بالای محصول تولیدی در فولاد اصفهان مشکلی در بازار کشورها به وجود نیامده است اما تحریم هزینه‌های تولید را افزایش داده است و حاشیه سود تولید را کاهش داده است.

تلاش شده است تا برند فولاد اصفهان حفظ شود و بازارهای صادراتی که بیشتر متکی بر کیفیت محصولات تولیدی این کارخانه است حفظ شود. فراتر از نیاز کشور فولاد تولید می‌شود و به همین دلیل به بازار صادراتی توجه جدی صورت می‌گیرد و حتی اگر سود صادرات چندان موردتوجه نباشد این بازار صادراتی باید حفظ شود.

اگر بازار صادراتی از دست برود هر سال وضعیت فولاد کشور بغرنج‌تر می‌شود. ذوب آهن اصفهان یک شرکت قدیمی است و در آن زمان که احداث شده است دیدی در سطح بزرگترین کارخانه فولاد جهان به آن وجود داشته است و وسعتی که برای آن در نظر گرفته شده است ۳۶ هزار هکتار بوده است.