این ۷ خطر عمده در معادن را باید جدی گرفت

همان طور که بهره‌برداری از معادن و تجارت آن از سودآوری بالایی برخوردار است یکی از صنایع پرمخاطره از نظر بهداشتی نیز محسوب می‌شود. بدین منظور لازم است تا معدن‌‌کاران نسبت به محافظت از خود اقدامات محافظتی انجام دهند. که در همین راستا نقش معدن‌داران به منظور ایجاد قوانین و پروتکل‌های سخت‌گیرانه ایمنی و به کارگیری از تجهیزات استاندارد ضروری در جهت کاهش حوادث کار و کاهش نرخ مرگ و میر از اهمیت بسیاری برخوردار است.

اگرچه هدف رسیدن آسیب‌های ناشی از معدن به صفر نرسیده است اما رسیدن به این معیار هدفی است که همواره از سوی شرکت‌های معدنی دنبال می‌شود.

مگان کلارک، محقق طب معدن معتقد است: اطلاع یافتن از نحوه فعالیت در معادن و آگاهی از شرایط زیست‌محیطی کار در معدن به منظور جلوگیری از آسیب‌ها و حوادث ناشی از کار امری ضروری است به همین منظور وی به تشریح هفت خطر ناشی از کار در معادن و حفاظت شخصی افرادی که در معادن فعالیت دارند پرداخته است که به شرح زیر است:

۱- گرد و غبار زغال‌سنگ

استنشاق گرد و غبار یا گرد و غبار زغال‌سنگ یکی از رایج‌ترین نگرانی‌های معدن‌کاران است.

استنشاق مداوم گرد و غبار زغال‌سنگ می‌تواند سبب بیماری بانام محاوره‌ای " ریه معدن‌کار "یا" ریه سیاه " شود. ریه معدنچیان معادن زغال‌سنگ دچار نوعی پنوموکونیوز در گروه بیماری‌های ریوی شغلی شناخته می‌شود که ازنظر شدت با یکدیگر تفاوت دارد. علائم آن نیز شامل تنگی نفس و جای زخم در بافت ریه است که در صورت تداوم می‌تواند باعث بروز مشکلات حاد تنفسی شود.

اگرچه سال‌هاست اقداماتی به‌منظور پیشگیری از بیماری ریه‌سیاه توسط معدن داران اعمال می‌شود اما هنوز هم موارد جدیدی از این بیماری در میان معدن‌کاران زغال‌سنگ وجود دارد.

سرپرستان شرکت‌های معدنی الزاماتی را مبنی بر تدوین برنامه کنترل گرد و غبار دارند و می‌‌بایست در هر شیفت کاری بر درستی فعالیت‌های سیستم‌های کنترل گردوغبار نظارت داشته باشند.

همچنین کارگران معدن زغال‌سنگ نیز می‌بایست درباره مخاطرات قرار گرفتن بیش‌ازحد در فضای گردوغبار آموزش‌های لازم را فرابگیرند.

در هنگام نصب، نگهداری یا تعمیر دستگاه‌های محافظت از گردوغبار باید از دستگاه تنفسی استفاده شود. غربالگری و نظارت پزشکی نیز ضروری است.

همچنین در هنگام نصب، تعمیر و نگهداری دستگاه‌های کنترل غبار باید تمامی اقدامات محافظتی رعایت شود ضمن اینکه انجام اقدامات غربالگری و نظارت پزشکی نیز ضروری است.

۲-سروصدا

معادن مکان‌هایی پر سروصدا هستند و با ثابت بودن حفاری و ماشین‌آلات سنگین احتمال آسیب شنوایی بسیار جدی است.

شاید قرارگیری در محیط پر سروصدا برای فردی که در این محیط قرار می‌گیرد عادی باشد اما این به این معنا نیست که فرد دچار آسیب ‌شنوایی نشده است. بسیاری از افراد تا مدت‌ها پس‌ازاینکه برای نخستین بار در معرض محیط پر سروصدا قرار می‌گیرند متوجه آسیب شنوایی خود نمی‌‌شوند و این تنها به این دلیل است که بیشتر آسیب‌ها بسیار آهسته اتفاق می‌افتد.

قرار گرفتن بیش‌ازحد در معرض سروصدای بیش‌ازحد، می‌تواند منجر به وزوز گوش (زنگ زدن در گوش)، اختلال در خواب، مشکلات در تمرکز و حتی افت شنوایی دائمی باشد.

به‌منظور حفاظت کارگران در برابر سروصدا و آسیب‌های آن معدن داران باید شرایط محیط و قرار گرفتن معدن‌کاران را ارزیابی کنند

جلوگیری از کاهش قرار گرفتن افراد در معرض سروصدا با اعمال کنترل‌های مهندسی در منبع نویز یا در امتداد مسیر سروصدا مانند میراگرهای لرزش یا پانل‌های جذبی صورت می‌گیرد.

همچنین به‌منظور کاهش نویز ضروری است تا تعمیر و نگهداری ماشین‌آلات معدنی مرتبا انجام شود. و کارفرمایان نیز آموزش‌های لازم در ارتباط با ایمنی و بهداشت را فراگرفته و از میزان حفاظت از شنوایی افراد در معرض سروصدا اطمینان حاصل کنند.

۳-ارتعاشات وارده بر بدن

ارتعاشات وارده بر بدن کامل یک خطر فیزیکی کند است که در کارگران معدن و سایر مشاغلی که با ماشین‌آلات سنگین کار می‌کنند رخ می‌دهد.

ارتعاشات وارده بر بدن (WBV) در افرادی که بیشتر وقت خود را با ماشین‌آلات معدنی به‌صورت نشسته یا ایستاده (مانند اپراتورهای جامبو )انجام می‌دهند رخ می‌دهد.

برخی از اشکال ارتعاش مشکلی ایجاد نمی‌کند اما زمانی این ارتعاشات خطرناک می‌شود که اپراتور در سطوح ناهموار اقداماتی از قبیل جدا کردن و هل دادن سنگ فعالیت کند که این اقدام سبب بروز ارتعاشات شده و خطراتی را متوجه اپراتور می‌کند.

مشکلاتی که براثر ارتعاشات واردشده بر بدن ایجاد می‌شود شامل اختلالات اسکلتی عضلانی، آسیب باروری در زنان، اختلال در بینایی، مشکلات گوارشی و تغییرات قلبی عروقی است.

به‌منظور جلوگیری از خطرات ارتعاشات وارده بر بدن، سرپرستان آن بخش باید مدت‌زمان استفاده کارگران از دستگاه‌ها را کاهش دهند و افراد آموزش‌های لازم درباره استفاده از دستگاه‌ها را بیاموزند علاوه بر این اقدامات علائم کمردرد کارگران نیز از نزدیک بررسی شود.

۴-قرار گرفتن در معرض پرتو فرابنفش

قرار گرفتن بیش از معدن کاران معادن روباز در معرض نور خورشید و اثرات پرتو فرابنفش نیز از دیگر خطراتی است که باید موردتوجه قرار گیرد.

قرار گرفتن در معرض پرتوهای فرابنفش می‌تواند افراد شاغل در معدن را در معرض خطر سرطان پوستی قرار دهد. خطر ایجاد ملانوم و آسیب‌های جدی به چشم از دیگر خطراتی است که در صورت نبود لباس محافظ می‌تواند رخ دهد.

همچنین قرارگیری بیش‌ازحد افراد در معرض نور خورشید در کوتاه‌مدت می‌تواند سبب کمبود آب بدن، سردرد و حالت تهوع شود. چراکه کارگران معدن غالباً تمامی روزهای هفته در معرض نور خورشید فعالیت می‌کنند.

مؤثرترین روش برای کاهش قرار گرفتن در معرض پرتو فرابنفش استفاده از ترکیبی از روش‌های محافظت ازجمله سازماندهی مجدد کار برای جلوگیری از اوج UV در روز، تهیه سایه طبیعی یا مصنوعی، تهیه لباس‌های محافظ مناسب و استفاده از کرم ضد آفتاب است.

آموزش و اطلاع‌رسانی کارفرمایان به کارگران در زمینه خطرات ناشی از قرارگیری در معرض پرتو فرابنفش و اقدامات مراقبتی نیز از اهمیت برخوردار است.

کارفرمایان می‌توانند به‌عنوان بخشی از معاینات منظم پزشکی در محل کار و معاینات پزشکی قبل از استخدام به بررسی سرطان پوست کارکنان خود بپردازند.

۵-اختلالات اسکلتی عضلانی

اختلالات اسکلتی عضلانی (MSD) به هر مشکلی که در استخوان‌ها، ماهیچه‌ها، رگ‌های خونی و اعصاب شما تأثیر بگذارد اشاره دارد.

آسیب اسکلتی عضلانی ممکن است در اثر لیز خوردن، سقوط یا بلند کردن احجام سنگین رخ دهد، اما باگذشت زمان آسیب‌های ناشی از آن می‌تواند به‌صورت جدی نمایان شود و علت آن نیز می‌تواند ناشی از افزایش فشار سنگین یا فشارهای مکرر باشد.

جلوگیری از بیماری MSD باید بخش اصلی هر برنامه بهداشت و ایمنی در محل کار باشد. در محیط‌های ایمن و سالم، کارفرمایان باید خطرات MSD مربوط به شغل خود را شناسایی و ارزیابی کنند و کنترل‌هایی را به‌منظور کاهش مواجهه کارگران در معرض خطر MSD انجام دهند.

علاوه بر این، کارگران باید در مورد خطرات MSD در شغل و محل کار خود مشاوره و آموزش‌دیده و از طریق گزارش اولیه علائم MSD سرپرستان خود را در جریان بیماری خود بگذارند.

۶- استرس گرمایی

یک خطر شایع برای سلامتی که معدن‌کاران با آن روبه‌رو هستند، استرس گرمایی یا گرما است.

محیط‌های معدن اغلب گرم و مرطوب هستند و قرارگیری در آن می‌تواند به‌مرورزمان باعث ایجاد استرس حرارتی در کارگران شود. قرار گرفتن در معرض گرما و رطوبت می‌تواند بدن را دچار خستگی و پریشانی کند. و این عامل می‌تواند به گرمازدگی یا مشکلات جدی در سلامتی منجر شود.

در شرایطی که احتمال بروز فشارهای گرمایی وجود دارد، شرکت‌ها باید میزان کار، شرایط محیط کار و لباس کارگران و همچنین تجهیزات تنفسی را مورد ارزیابی قرار دهند.

در صورت امکان، می‌توان دما را با استفاده از راه‌حل‌های مهندسی کنترل کرد و یا با کمک‌های مکانیکی به کاهش مدت‌زمان فعالیت و تنظیم قرار گرفتن افراد در محیط‌های گرم پرداخت.

علاوه بر این، تجهیزات حفاظت شخصی مانند لباس‌های محافظ تخصصی باید بالباس‌های دارای سیستم‌های خنک‌کننده و یا با پارچه‌های قابل‌تنفس است تعویض شود.

۷-خطرات شیمیایی

کارگران معدن غالباً در معرض مواد شیمیایی مضر قرار دارند.

به‌عنوان نمونه، متداول‌ترین گروه مواد شیمیایی که باعث ایجاد نگرانی در محیط معدن زغال‌سنگ می‌شوند، مواد شیمیایی پلیمری است.

صرف‌نظر از اینکه در حال کار کردن با چه مواد شیمیایی هستید، به‌منظور ایمنی و برای به حداقل رساندن تماس بدن خود با این مواد اقدام‌های لازم باید انجام شود. این خطرات شامل سوختگی شیمیایی، مشکلات تنفسی و مسمومیت هستند.

هر ماده شیمیایی دارای مجموعه‌ای از خطرات منحصر به خود است که برای اطمینان از ایمنی کارگران باید به‌درستی از آنها استفاده شود، بنابراین کارفرمایان باید به‌منظور ایمنی کارگران در محیط کاری ارزیابی دقیقی از نحوه کار با این مواد داشته باشند.

تهویه مناسب فاکتور مهمی در به حداقل رساندن آسیب‌های ناشی از کار با مواد شیمایی است. ضمن اینکه نظافت و پاکیزگی محل کار و برگزاری کلاس‌های آموزشی و تمرین‌ها می‌تواند به عنوان عاملی مؤثر در کاهش خطرات ناشی از کار با مواد شیمیایی باشد.