مشکلات خبرنگاران به اندازه یک شاهنامه است

خبرنگاران، یکی از مهم‌ترین عناصر تاثیرگذار در جامعه هستند که همواره کمک‌های بزرگی به کشور و همچنین دولت‌ها کرده‌اند. یک خبرنگار در تمام عرصه‌ها حضور دارد و همواره در خطر است که در هنگام پوشش خبری از یک اتفاق، ممکن است حتی جان خود را از دست بدهد. این حوادث می‌تواند در هنگام پوشش از سیل و یا زلزله باشد که خبرنگار به آن محل اعزام شده و درحال گرفتن گزارش یا اطلاع رسانی است.

خبرنگار وقف واقعیت عینی

خبرنگار باید وقف واقعیت عینی باشد، یعنی آنچه می‌بیند یا می‌شنود منعکس کند اما خب این نکته را هم باید اشاره کرد که در تمام کشورها، خط قرمزهایی وجود دارد که نباید منتشر شود اما در ایران این خط قرمزی‌ها بیشتر است. اصولا اخبار سیاسی دارای بالاترین خط قرمزی‌ها هستند که طبق گفته مسئولان باید با رعایت نکات مهم نوشته و منتشر شوند اما خب در حقیقت نباید چنین باشد. پس وظیفه اطلاع رسانی خبرنگار چه می‌شود؟

بسیار تجربه کرده‌ایم که به واسطه زدن یک تیتر و یا یک پاراگراف از متن گزارش، خبرنگار مورد سوال قرار گرفته است که چرا چنین متنی منتشر شده است و یا چرا این تیتر را برای این خبر انتخاب کرده‌اید. چنین مطلبی خبرنگار و وظیفه اطلاع‌رسانی او را زیر سوال می‌برد؛ چراکه خبرنگار به وظیفه خود عمل کرده است و چیزی را منتشر کرده که دیده و شنیده است.

مشکلات خبرنگاران را اگر بخواهیم بررسی کنیم بسیار است. یکی از مواردی که باید به آن اشاره کنیم، عکس برداری از یک اتفاق است. به عنوان مثال، تجمعی در مقابل یک مرکز مهم صورت گرفته است و تجمع‌کنندگان مطالباتی را از یک مقام مسئول دارند. خبرنگار در این لحظه تلفن همراه خود را برداشته و از این تجمع عکسبرداری می‌کند تا بتواند گزارش را به همراه عکس در سایت منتشر کند. در این لحظه پلیس تلفن خبرنگار را گرفته و با اینکه خبرنگار کارت احراز هویت را نشان می‌دهد، بازهم عکس‌های گرفته شده را پاک می‌کند. چنین طرز برخوردی شایسته نیست که با یک خبرنگار صورت گیرد.

یکی دیگر از مشکلاتی که برای خبرنگاران وجود دارد، این است که بارها مشاهده شده که خبرنگار از یک مقام مسئول کتک خورده است. این کتک خوردن خبرنگار می‌تواند به واسطه این باشد که سوال مطرح شده برای مقام مسئول خوشایند نبوده است و سبب شده تا نسبت به خبرنگار واکنش نشان دهد. چنین فیلم و عکس هایی را بارها در رسانه‌ها منتشر کرده‌ایم. پس باید گفت که خبرنگاران امنیت جانی هم ندارند و هر لحظه باید منتظر یک برخورد تند در حد کتک باشند.

خبرنگاری کوهی از مشکلات

خبرنگاران برای نشان دادن مشکلات مردم و کشف حقیقت تلاش می‌کنند، اما خودشان همیشه جزو فراموش‌شده‌ها هستند. این شغل مصیبت‌ها و مشکلات بسیاری دارد اما راوی برای بیان آن وجود ندارد. حضور خبرنگاران در میان مردم و منعکس کردن صدای افراد جامعه، یکی از مهم‌ترین وظیفه‌های یک خبرنگار است اما اگر فرمایشی نباشد و واقعا به سراغ کسانی رفته شود که مشکلات بسیاری دارند. خبرنگاران، همان‌هایی که با از خودگذشتگی، سختی‌ها را تحمل می‌کنند و با واژه واژه‌ای که می‌نگارند، درد و رنج مردم را بازتاب می‌دهند.

خبرنگارن با آنکه کوهی از مشکلات هستند و در مسیر کاری خود تهدید و گاه از آنها شکایت می‌شود و گاهی توهین می‌شنوند، اما خللی در مسیر رسالتشان ایجاد نشده و پر توان و کوشا در راستای روشنگری جامعه مطالب تاثیرگذاری می‌نویسند. اما با این همه دغدغه و پیگیری برای حل مشکلات مردم، آستینی برای رفع نیازهای خبرنگاران بالا زده نشده و مشکلات آنها که در حد یک کتاب شاهنامه است از سالی به سال بعد منتقل می‌شود. هرساله با فرارسیدن روز خبرنگار، مسئولان وعده هایی را به این قشر زحمت کش می‌دهند اما از هر ۱۰۰ وعده شاید ۵تای آن به نتیجه برسد.

خبرنگارن، همواره پیشرو در هر حادثه‌ای بوده‌اند تا بتوانند اخبار را سریع و لحظه‌ای منتشر کنند. شاید به یاد داشته باشید که با آغاز همه گیری ویروس کرونا، خبرنگاران بسیاری با از جان گذشتگی در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی حضور پیدا کردند و همین حضور آنها سبب شد تا عده‌ای از خبرنگاران درگیر ویروس کرونا شوند. این از جان گذشتی نشان می‌دهد که این افراد چقدر کار خود را دوست دارند و وظیفه اطلاع رسانی را به خوبی انجام می‌دهند.

حقوق و مزایای دریافتی برای خبرنگاران در ایران بسیار ناچیز است. با وجود آنکه سختی کار در این شغل و حرفه آنقدر زیاد است که اگر بخواهیم تمام آن هارا ذکر کنیم به اندازه یک مقاله می‌شود، اما حقوق‌های دریافتی بسیار پایین است و خبرنگاران از کوچک‌ترین مزایایی برخوردار نیستند که هیچ، تازه تهدید جانی هم می‌شوند. فراهم آوردن شرایط شغلی مناسب برای خبرنگاران رابطه مستقیمی با اعتلای کشور دارد، یعنی هر اندازه چالش‌های فراروی خبرنگاران کمتر شود، آنها با فراغ بال بیشتری به مباحث کلان جامعه می‌پردازند. با وجود آنکه مسئولان چنین چیزی را می‌دانند اما کم تر برای خبرنگاران وقت می‌گذارند.

خبرنگاران برای رساندن خبر تحت استرس دائمی هستند. همچنین برنامه‌های بی‌وقفه می‌تواند بر سلامت جسمی خبرنگار تاثیر بگذارد. هنگامی که حادثه‌ای ارزش گزارش کردن دارد، هر رسانه‌ای می‌خواهد نخستین جایی باشد که آن را با مخاطبان خود به اشتراک می‌گذارد. فردی که تحت استرس است نمی‎تواند خوب کار کند و احتمالا نمی‌تواند به بهترین شکل این حرفه را پیش ببرد. برای همین خبرنگار سعی می‌کند با غلبه بر استرس بتواند بهترین خبر را منعکس کند.

شاید برایتان جالب باشد که بدانید، امریکا، آلمان و فرانسه، بیشترین میزان دستمزد را به خبرنگاران می‌دهند. اما ایران در آخر جدول رده بندی لیست میزان دستمزد پرداختی به خبرنگاران است. چنین مطلبی، یک ظلم بزرگ را در حق خبرنگاران داخل کشور را نشان می‌دهد و با وجود آنکه این شغل و حرفه از کار بسیاری از مسئولان سخت تر و پر استرس تر است اما دستمزد بسیار اندک است.

کلام آخر

خبرنگاران با اینکه همواره از مشکلات و کمبودها سخن می‌گویند اما خود سال‌هاست که مشکلات بسیاری را بر جان خریده‌ و بدون هیچ توقعی، همواره در صحنه‌ها حضور دارند. همانطور که شاهد آن بودیم، خبرنگاران بسیاری در راستای اطلاع رسانی، جان خود را از دست داده‌اند. آقایان مسئول، از شما خواهش می‌کنیم کمی به فکر خبرنگاران باشید. ما خبرنگاران امنیت می‌خواهیم، رفتار درست می‌خواهیم، پاسخگویی می‌خواهیم و البته شفاف سازی. ما خبرنگاران در کنار تمام این حرف ها، مزایا می‌خواهیم. ما خبرنگاران دوست نداریم از مسئولان ناسزا و تهدید بشنویم. آقایان مسئول، لطفا کمی به خبرنگاران توجه کنید و به ما بها دهید، چراکه اگر ما خبرنگاران نباشیم، هیچکدام از شماها دیده نمی‌شوید و کسی شمارا نمی‌شناسد. وعده‌های توخالی و الکی به ما خبرنگاران ندهید. با تشکر.