ایران رتبه چهارم بالاترین نرخ تورم در جهان

در آخرین گزارش مرکز پژوهشهای مجلس آمده است: در حالیکه نرخ رشد اقتصادی هدف برنامه های پنجم و ششم توسعه ۸درصد تعیین شده است متوسط رشد اقتصادی کشور از سال ۱۳۹۱تا ۱۳۹۸نزدیک به صفر درصد بوده است.

مهم‌تر از متوسط رشد اقتصادی پایین کشوری در سال های اخیر: پر نوسان بودن رشد اقتصادی

رشد اقتصادی کشور طی این سال ها بین منفی ۸.۳تا مثبت ۱۴درصد در نوسان بوده است.

تشکیل سرمایه ثابت از سال ۱۳۹۰به بعد همواره روندی نزولی داشته است.این موضوع به خصوص از منظر پتانسیل رشد اقتصادی سال های آینده بسیار هشدار دهنده خواهد بود.

انباشت سرمایه در بخش نفت و گاز، صنعت، معدن، ساختمان و ارتباطات از سال ۱۳۹۱به بعد منفی شده است، به گونه ای که در ۷سال ۱۳۹۰تا ۱۳۹۶، به طور متوسط سالانه حدود ۲/۲درصد از میزان سرمایه انباشته شده در این بخش ها کاسته شده، این درحالی است که رشد سالانه این بخش ها برای ۷سال قبل از ۹۰به طور متوسط حدود ۵/۳درصد بوده است.

متوسط نرخ تورم بلند مدت اقتصاد ایران نزدیک به ۲۰درصد بوده است.

در حالی که تقریبا همه کشورهای دنیا توانستد معضل نرخ تورم را حل کرده و متوسط نرخ تورم در سال ۲۰۱۸در دنیا، ۲.۴درصد بوده، ایران پس از ونزوئلا، زیمباوه و آرژانتین در رتبه چهارم جهان قرار دارد.

شاغلین جدید:

طی سال های ۱۳۹۴تا ۱۳۹۸حدود ۳میلیون نفر به جمعیت شاغل کشور افزوده شده که نه توسط بخش دولتی یا شرکتی و کارخانه ای، بلکه توسط بخش غیرشرکتی و با تمرکز بر خدماتی مانند خرده فروشی و ماده فروشی، تعمیرات، حمل و نقل، واسطه گری، خدمات موادغذایی و...ایجاد شده است.

این مشاغل عمدتا دارای قرارداد به معنای متعارف بین بنگاه های اقتصادی و کارکنان خود نیستند و تحت پوشش بیمه قرار نمی گیرد.

افزایش تعداد شاغلین اشتغال ناقص:

افراد دارای اشتغال ناقص شامل تمام شاغلانی است که کمتر از ۴۴ساعت در هفته کار کرده، خواهان و آماده برای انجام کار اضافی بوده اند.

بر اساس آمار مرکز آمار در زمستان ۱۳۹۸حدود ۲۴۳۸هزار نفر از شاغلین دارای وضعیت اشتغال ناقص بوده اند.

نرخ اشتغال ناقص در طول سه دهه اخیرحدود ۱۰درصد بوده است.

درآمد سرانه

درآمد سرانه کشور از سال ۱۳۹۰تا ۱۳۹۸کاهشی ۳۴درصدی داشته است.

در واقع علیرغم افزایش درآمد اسمی خانوارها قدرت خرید هر فرد ایرانی نسبت به سال ۱۳۹۰حدود یک سوم کاهش یافته است.

در صورت تحقق رشد اقتصادی ۸درصدی از سال ۱۳۹۹به بعد، حداقل به ۶سال زمان نیاز خواهد بود تا به سطح درآمد سرانه سال ۱۳۹۰بازگردیم.

تحولات هزینه خانوار

با توجه به سهم بالاتر خوراکی ها در سبد هزینه خانوارهای فقیرتر، نرخ تورم بالاتر خوراکی ها و آشامیدنی ها در سال های اخیر بیانگر بدتر شدن وضعیت معیشتی خانوارهای با درآمد پایین تر نسبت به سایر خانوارها میباشد.

فقر مطلق

فقر مطلق را می توان ناتوانی در کسب حداقل استاندارد زندگی تعریف کرد. در واقع فقر مطلق عدم دسترسی به حداقل های معیشت در جامعه را بررسی کرده که با توجه به تفاوت هزینه های زندگی در مناطق مختلف کشور متفاوت می باشد.

نرخ تورم با در سال های اخیر منجر به رشد قابل توجه خط فقر در شهر تهران و سایر نقاط کشور شده است.این موضوع در کنار کاهش قابل توجه درآمد سرانه منجر به رشد نرخ فقر در این سال ها شده است و شواهد موجود نشان از روند فزاینده این متغیر در سال های ۱۳۹۸و ۱۳۹۹دارد.