آنجا که همه چیز به "ما" ختم می‌شود

شاید در ایران، این سرزمین کهن آریایی مان و این فرهنگ چند هزار ساله؛ این فلات پهناور، این پهنه وسیع سرشار از اعجاز، این خاک پر گوهر، این آسمان پر ستاره؛ علیرغم تمامی سابقه فرهنگی مان که در وسعت جهان منتشر شده است، کمتر به قدرت کلمه "ما" بها داده شده است.

برای ما هر آنچه که در الویت بوده است "من" بوده و تنها راه موفقیت مان را در کوره راه‌های تاریخی در "من" دنبال کرده‌ایم. شاید به همین علت است که همیشه در طول تاریخ سرزمین مان؛ ایران نام‌های بزرگی را پرورانده و از بلوغ آن تک ستاره ها، روشنی و درخشش خیره کننده‌ای به برهه‌های تاریخی ایران تابانیده است و در مقابل، تعدد مقاطع تاریخی که قریب به اتفاق"ما" بوده‌ایم بسیار کمتر و ناچیز بوده. برای نسل‌های دهه‌های میانی قرن چهارده هجری شمسی، قطعا یکی از مواردی که کلمه "ما" در یک آمار قریب به اتفاق برای تمامی ساکنان ایران و در یک برهه زمانی چند ساله درک شده است و به یاد می‌آورند و این حس "ما" بودن در وسعت این سرزمین باعث جوش و خروشی گردید و علیرغم تمامی سختی ها، مشکلات و کمبودها؛ لذت خوش با هم بودن را به ذائقه‌ها نشاند، در دوران جنگ تحمیلی بوده است.

فارغ از گره گشایی از اینکه این اولویت "من" بودن برای ما ایرانیان چرا، چگونه، از کجا و به چه علتی و با چه دیدگاهی و... ایجاد شده؛ می‌بایست گاهی به قدرت کلمه "ما" فکر کنیم و حداقل آنرا برای خود در بعضی امور که قطعا می‌دانیم "من" راه گشا نیست، راه و روش دستیابی به موفقیت قرار دهیم.

در حوادث و اتفاقاتی که از آغاز سال ۲۰۲۰ برای جامعه بشریت مشکل ساز شده است، بسیاری از هموطنان مان به صورت منفعلانه با صورت مسئله یعنی موضوع بیماری کرونا برخورد کردند و عده‌ای هم با قدرت "من" به دنبال یافتن راهی برای نجات بودند. اما شاید حادثه شیوع بیماری کرونا برای بسیاری از ما آغازی باشد برای بازگشت به فطرتی که فراموش کرده ایم؛ «کانَ النّاسُ اُمَّةً وحِدَةً» مردم جز امّتى واحد نبودند.

و اما بعد؛ درباره صنعت نمایشگاهی و آنچه که در دوران تعطیلی فعالیت‌های صنعت نمایشگاهی شایان ذکر است اینکه، انجمن غرفه سازان با انجام موارد متعدد مانند برگزاری جلسات، برگزاری کلاس هاس آموزشی آنلاین، مسابقات، ایجاد ساختارهای الکترونیک و ایجاد طومار الکترونیک از یک سو سعی در گسترش حس تعاون و همدلی و از سوی دیگر نگاهی به کسب دستاوردهایی برای تمامی فعالان صنعت نمایشگاهی را دنبال می‌کرد.

در راستای دستیابی به اهداف مذکور، پیشنهاد ایجاد کمپینی به نام حمایت از صنعت نمایشگاهی که به امضای قریب ۹۰۰ نفر رسید، از سوی روزنامه صمت مطرح و از جانب انجمن غرفه سازان اجرایی گردید که با استقبال فعالان و شاغلین این صنعت مبدل به سندی بر همگرایی ۹۰۰ نفر شاغل در صنعت نمایشگاهی گردید که درخواست خود را برای نخستین بار در یک قالب واحد اعلام می‌داشتند. از دیگر اهداف ایجاد طومار حمایت از صنعت نمایشگاهی، می‌توان به شناساندن این صنعت به بسیاری از مدیران ارشد دولتی اشاره نمود. صنعتی که با سابق بیش از یک قرن هنوز جایگاهی در صنایع رسمی کشور ندارد و هیچ یک از مزیت‌های بخش صنعت را نیز بالطبع یدک نمی‌کشد.

در نهایت پیگیری‌های انجام شده که قریب به یک ماه و اندی به طول انجامید، منجر به پاسخ‌های مثبت و امیدوارکننده‌ای از سوی وزارتخانه‌های مربوطه گردید و با موافقت قرار گرفتن مشاغل فعال در صنعت نمایشگاهی در مجموعه مشاغل آسیب دیده از بیماری کرونا؛ موقعیت هایی را ایجاد کرد که محدود به یک گروه نیست و برای تمامی فعالان این صنعت دارای اهمیت است و منافع آن برای تمامی شاغلین این صنعت در دسترس واقع گردیده است.

و در پایان، آنچه که فارغ از نتیجه حاصله اهمیت دارد این است که بار دیگر دریافتیم همه چیز به "ما" ختم می‌شود.