چالش تامین مواد اولیه سر دراز دارد
مسعود کلانترمجد - دبیر انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان مولیبدن
درحالحاضر، حدود ۲۰ واحد صنعتی کشور به تولید مولیبدن مشغول هستند. ظرفیت این واحدها برای جذب مواد اولیه در مجموع برابر ۳۰ هزار تن عنوان میشود. اما میزان عرضه این محصول در کشور سالانه حدود ۶۵۰۰ تا ۷۵۰۰ تن برآورد میشود و بدیهی است که میزان عرضه سولفو مولیبدن به مراتب کمتر از نیاز این واحدهاست.
کمبود مواد اولیه چالش جدیدی نیست و از سالهای گذشته فعالان این صنعت را درگیر کرده است؛ هرچند هرچه میگذرد این مشکلات عمیقتر میشوند. انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان مولیبدن بهدلیل چالش مورد بحث و با هدف ایجاد هماهنگی میان فعالیت واحدهای تولیدکننده این صنعت، در سال ۸۹ آغاز بهکار کرد. از ابتدای سال ۹۱ بحث سهمیهبندی مواد اولیه برای تامین بازار براساس معیاری از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت اجرایی شد. در ادامه این معیار مورد اعتراض برخی تولیدکنندگان قرار گرفت و در سال ۹۵ دوباره بازبینی و سهمیههای جدیدی تعیین شد.
در سال ۹۰ صورتجلسهای با معاونت معدنی وزارت صنعت، معدن و تجارت به امضا رسید مبنی بر اینکه با توجه به کمبود مواد اولیه مجوزی برای احداث واحدهای جدید صادر نشود. در همین حال مجوز افزایش ظرفیت هم به واحدهای قبلی داده نشود. با این وجود وزارت صنعت، معدن و تجارت در طول سالهای گذشته همچنان اقدام به صدور مجوز برای احداث واحدهای جدید کرده است. تا جایکه از سال ۹۱ تا کنون، ۵ مجوز جدید برای احداث واحدهای مولیبدنی صادر شده است. این مجوزها با علم به مشکلاتی که در انتظار این صنعت است، صادر شدهاند.
مشکل تامین مواد اولیه موردنیاز فعالان صنعت مولیبدن به همینجا هم ختم نمیشود، چراکه چند ماهی است روند سهمیهبندی برای تامین مواد اولیه مورد نیاز این واحدها حذف شده است. از آنجاکه میزان تقاضا برای خرید سولفور مولیبدن به مراتب بیشتر از عرضه آن است، قیمتها حتی تا ۴۵ درصد از نرخ پایه افزایش مییابد. در چنین شرایطی تولیدکنندگان اکسیدمولیبدن و فرومولیبدن بهشدت متضرر میشوند.
چنانچه این شرایط ادامه یابد قطعا به تعطیلی واحدهای مولیبدنی کشور و همچنین بیکاری کارگان آنها منجر میشود. وزارت صنعت، معدن و تجارت متولی اصلی مشکلات یاد شده است؛ بنابراین از متولیان امر درخواست میشود فکری برای رفع این دست چالشها کنند.
متولیان صدور مجوزهای جدید تاکید میکنند که این مجوزها با هدف رفع انحصار از تولید مولیبدن صادر میشود. انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان مولیبدن نیز خواستار برقراری انحصار نیست. اما تولید در این حوزه با مشکلات جدی در تامین مواد اولیه روبهرو است؛ بنابراین چنانچه فردی اصرار به ورود به این حوزه از تولید را دارد باید متعهد شود مواد اولیه مورد نیاز خود را از طریق واردات تامین کند.
البته این دست مشکلات برای تمام صنایع کشور وجود دارد، چراکه برنامه مدونی برای تولید در حوزههای گوناگون برنامهریزی نشده است. تا جاییکه حتی واحدهای تولیدی کشور نمیتوانند برای چند ماه آینده خود برنامهریزی کنند.
در ادامه باید خاطرنشان کرد فعالان صنعت مولیبدن در ماههای گذشته با چالشهای دیگری نیز روبهرو شدهاند. همهگیری ویروس کرونا یکی از مهمترین موضوعاتی است که تاثیر منفی بسزایی بر عملکرد این تولیدکنندگان داشته است، چراکه در ماههای گذشته فعالیت طرفهای خارجی ما با رکود روبهرو شده و همین موضوع نیز فروش در بازارهای بینالمللی را دشوارتر از قبل کرده است. بهطوری که حتی برخی محمولههای ارسال شده به مقاصد خارجی بهدلیل نبود خریدار برگشت خوردهاند.
در چنین موقعیتی از سیاستگذاران انتظار میرود با اتخاذ سیاستهای درست از این تولیدکنندگان حمایت کنند. در گام نخست نیز دوباره عرضه مواد اولیه مورد نیاز این صنعت را در قالب سهمیهبندی اجرایی کنند. بدون تردید در چنین شرایطی که عرضه مواد اولیه قطره چکانی انجام میشود، آزادسازی عرضه و تقاضا معنی ندارد. درواقع واحدهای یادشده برای زندهماندن نیاز به سهمیهبندی دارند.
ارسال نظر