روابط عمومی را به کودکان هم بیاموزیم

به واسطه علاقه شدیدی که به حوزه آموزش و به خصوص روش‌های نوین آموزشی داشته‌ام در همین حوزه فعالیت می‌کنم. به لطف خدا بعد از گذشت یک سال به‌عنوان کارآفرین جوان کشور برگزیده شدم.

ابتدا از دپارتمان‌های مختلف کنکور شروع کردیم اما نظر به اهمیت موضوع, دپارتمان مهارت‌های فردی را هم اضافه کردیم. باورش شاید کمی سخت باشد اما یکی از این مهارت‌های مهم که خوشبختانه با استقبال شدید دانش آموزان, والدین و مدارس روبرو شده است ارتباطات و نحوه برقراری روابط موثر و البته روابط عمومی و مهارت‌های بایسته جهت انجام صحیح این کارکرد است. سعی کرده‌ایم دانش آموزان را با اهمیت روابط عمومی و نیر فرصت‌های شغلی که مهارت ورزی در این حوزه و ورود به آن برای فرد به دنبال دارد آشنا کنیم. در هفته روابط عمومی به‌راستی جا دارد که از اهمیت این مفهوم برای کودکان و دانش آموزان بیشتر از این‌ها گفته و نوشته شود. همه جای دنیا ارتباطات و روابط عمومی و تدریس مهارت‌های بنیادی آنها را جدی می‌گیرند و روی آن سرمایه‌گذاری می‌کنند. ارتباطات هم‌زمان علم, فن و مهارت و البته هنر است و کارکرد نهایی‌اش این است که به‌واسطه آن از حصول اهدافمان در جریان ارتباط و ارتباطات مطمئن شویم. ما علوم و تئوری ارتباطات را می‌خوانیم و می‌آموزیم و با تکیه‌بر مهارتی به نام روابط عمومی آن را اجرا می‌کنیم. به نظر من شرط لازم برای موفقیت، داشتن دانش ارتباطات و مهارت روابط عمومی است. گاها مخاطبان با شنیدن واژه روابط عمومی به یاد بخش یا واحدی از یک سازمان و شرکت می‌افتند ولی روابط عمومی تنها مختص شرکت‌های تجاری یا سازمان‌ها و نهادهای دولتی نیست. روابط عمومی مهارتی است عام و همه‌گیر که می‌تواند بین دو شخص کاملاً حقیقی برقرار شود.

منابع مختلفی جهت یادگیری علوم ارتباطات و مهارت روابط عمومی وجود دارد اما در کشور ما تعداد مراکزی که این حوزه را به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم آموزش می‌دهند بسیار اندک است. همان آموزش محدود هم به بزرگ‌سالان محدود می‌شود و کودکان به‌طور کامل فراموش شده‌اند. سعی کرده‌ام این خلأ بزرگ را تا حدی جبران کنم و به‌اتفاق همکاران به آموزش مهارت‌ها به صورت نظری و عملی همت ورزیده‌ایم.

اینجا لازم است از سیستم آموزش‌وپرورش هم انتقاد کرد. متاسفانه علیرغم مکاتبه و پیشنهادات بنده و دیگر فعالین، توجهی به آموزش این مباحث در مدارس ندارند. معتقدم روابط عمومی و علوم ارتباطات باید از سنین پایین آموزش داده شود و باید به‌عنوان  یک سیلابس درسی در مدارس و حتی مهدکودک‌ها تعریف شود. قطعاً بخش عمده‌ای از معضلات امروزه ما از نبود آموزش و اطلاعات کافی در دوران نوجوانی است. در زندگی شغلی و اجتماعی و روزمره خود همواره سعی داشته‌ام که از مبانی علوم ارتباطات و مهارت‌های روابط عمومی بهره بگیرم و به این نتیجه رسیده‌ام که استفاده از پاره‌ای فنون ارتباطی واقعاً مؤثر و کارآمد است و به حال همه اقشار ازجمله کودکان و دانش آموزان مفید خواهد بود.در همین راستا آموزش این علوم و مهارت‌های معجزه بخش به نوجوانان و جوانان را رسالت خویش میدانم.

متأسفانه تجربه من در این مدتی که به‌صورت جدی وارد این حوزه شده‌ام نشان می‌دهد که جوانان هم سن یا هم‌نسل به ندرت در این نوع کارگاه‌ها و نشست‌ها شرکت می‌کنند. مشارکت جوانان دهه ۷۰ به شکل قابل‌توجهی در این عرصه  کم است که باید دلیل آن مشخص شود. به اعتقاد بنده عدم اطلاع‌رسانی موثر و جذاب درباره اهمیت این علوم و نبود آموزش کافی در مدارس و دانشگاه‌ها سبب می‌شود که چنین جامعه بزرگی از اهمیت این حوزه و مجموعه مهارت‌های اساسی محروم بماند.

 درنهایت امیدوارم با تلاش جمعی رسانه‌ها و متخصصان و کارشناسان, علوم ارتباطات و مهارت روابط عمومی جایگاهی محکم‌تر از همیشه در اذهان و افعال تمامی اقشار ازجمله جامعه وسیع کودکان و نوجوانان داشته باشد.