مانچینی فرشته نجات ایتالیا از دل جهنم
تیم مانچینی با عملکرد رویایی خود در یورو و پیش از یورو تمام نگاه‌ها را به خود خیره کرده است.
تیم ملی ایتالیا با غلبه بر ولز، با امتیاز کامل به عنوان صدرنشین گروه A به دور حذفی یورو ۲۰۲۰ صعود کرد. شاگردان مانچینی در سی بازی گذشته، شکستی را تجربه نکرده‌اند تا با رکورد شکست‌ناپذیری ایتالیای ویتوریو پوتزو در دهه‌ی سی برابری کنند و در یازده بازی اخیر موفق به ثبت کلین‌شیت شده‌اند. آنها تنها به پنج پیروزی متوالی دیگر نیاز دارند تا به همراه برزیلِ کارلوس آلبرتو و اسپانیای دل‌بوسکه، ۳۵ بازی متوالی بدون شکست را تجربه کنند و از این حیث مشترکا در صدر قرار گیرند.
پس از گذشت سه سال از فاجعه‌ای که به‌دست تیم ونتورا مقابل سوئد رقم خورد و موجب شد که ایتالیا برای نخستین بار از سال ۱۹۵۸ به جام جهانی صعود نکند، آنها اکنون از مدعیان اصلی یورو به شمار می‌روند. آن شکست به تغییراتی عمده نظیر خداحافظی برخی ستارگان تیم از جمله بوفون، ده‌روسی و بارزالی و همچنین خروج جامپیرو ونتورا منجر شد اما چندین ماه بعد، در می۲۰۱۸ و درست زمانی که ایتالیا در پایین‌ترین رنکینگ خود در تاریخ فیفا یعنی رتبه‌ی ۲۱ـم قرار داشت، مانچو در نقش فرشته‌ی نجات ظاهر شد تا تحولی گسترده در اردوی لاجوردی‌پوشان ایجاد کند. مدتی طول کشید تا قطعات شکسته‌ی تیم توسط مانچینی بازسازی شود و تیمی شکست‌ناپذیر به وجود بیاید و اکنون، آخرین باخت آنها به سپتامبر ۲۰۱۸ برابر پرتغال برمی‌گردد.
روبرتو مانچینی که در سال ۲۰۰۶، اینتر را پس از ۱۶ سال و در ۲۰۱۲، منچسترسیتی را بعد از ۴۴ سال فاتح لیگ‌های داخلی‌شان کرد و پس از دهه‌ها ناکامی، برای نخستین بار سیتیزن‌ها را در قامت مدعی لیگ انگلیس معرفی نمود، اکنون به دنبال از بین بردن این ارقام حسرت‌بار در جایگاه مربی‌گری آتزوری است. تغییر چه در بُعد فنی و چه روحی‌روانی در ایتالیا مشهود است. آنها با پاس‌کاری و گردش توپ خود، از ابتدای بازی بر حریف خود تسلط می‌یابند و اجازه‌ی مالکیت و شکل‌گیری ساختار تهاجمی را به حریف نمی‌دهند.
سوای این موضوعات، ایتالیای مانچینی کاملا به وحدت و انسجام دست یافته و به معنای واقعی کلمه، یک "تیم" و یک خانواده شده است؛ تیمی که دچار جوان‌گرایی شده و تک‌تک اعضای آن به ارزش پیراهنی که بر تن کرده‌اند آگاه هستند. شخص مانچینی از روز نخست به این موضوع اشاره داشت که فوتبال ایتالیا پر از استعداد‌هایی‌ست که فرصت خودنمایی پیدا نکرده‌اند. مانچو با تلاش در جهت ساخت تیمی بر اساس استعدادهای تشنه‌ی موفقیت، سیاستی جسورانه در پیش گرفت تا کار به جایی برسد که اکنون، بیش از سی بازیکن در دوره‌ی او، نخستین بار به اردوی آتزوری دعوت شده‌اند. مانچینی از تیم‌هایی مانند اسپتزیا، ساسولو و ورونا نیز غافل نشد تا افرادی از این باشگاه‌ها را نیز به اردوی ایتالیا فرا بخواند. ایتالیا اکنون همانند نام پیراهن سبزرنگ خود، دچار رنسانس شده؛ رنسانسی که به‌دست مربی کاریزماتیکی نظیر روبرتو مانچینی محقق گشته است. آنها شاید در قیاس با امثال فرانسه، انگلیس و... اسکواد آن‌چنان قدرتمندی نداشته باشند، اما بار دیگر این موضوع را یادآور شدند که تاکتیک، انسجام و همبستگی یک تیم، از حیث اهمیت بالاتر از هر مهره و نفراتی قرار دارد.
ارسال نظر