ایران و مردمش بوی بهشت می‌دهند

۱: «.... اما در ایران همه‌چیز خلاف آن چیزهایی است که تا بحال برایتان گفته‌اند و تصویر کرده‌اند. ایران و مردمش بوی بهشت می‌دهند.»

وجب به وجب پاویون ایران را که بگردی، چیزی پرمحتواتر از این جمله که در انتهای متن راهنمای بخش گردشگری پاویون ایران در اکسپوی دوبی نوشته شده پیدا نخواهی کرد. پاکت‌های فضایی فیروزه رنگی که با پرده‌ای از مهره‌های چوبی پوشیده شده و گویا قرار است تقابل عرش و فرش را به مخاطب القا کند، با سیمرغی زیبا و جذاب در ورودی پاویون. اما نه؛ ما می‌دانیم که «.... اما در ایران همه چیز خلاف آن چیزهایی است که تا بحال برایتان گفته‌اند و تصویر کرده‌اند. این پاویون قسمت کوچکی از تاریخ و فرهنگ ایران است؛ ایران و مردمش بوی بهشت می‌دهند.» این جمله درست‌تر است!

۲: پاویون تحرک دوبی در اکسپو ۲۰۲۰ به واسطه میزبانی و صد البته هزینه هنگفت شیوخ عرب و دستان توانمند مهندسان، معماران و طراحان غربی، به یکی از بزرگ‌ترین و پر مخاطب‌ترین پاویون‌های اکسپو تبدیل شده است. از حق نگذریم پول چه قدرتی دارد؛ اماراتی که در آستانه برپایی جشن پنجاه‌ سالگی تأسیس است در پاویون خود چنان تاریخ‌سازی کرده که هر که نداند...! بگذریم.

۳: دقیقاً روبروی پاویون تحرک، پاویون ایران خودنمایی می‌کند. تنها پاویون رو باز این دوره از برگزاری اکسپوها که تفاوتش با سایر غرفه‌ها هر مخاطبی را مجاب می‌کند گشتی در ایران هم بزند. اما به راستی تاریخ، تمدن، فرهنگ، تکنولوژی و آینده ایران همین چند اتاق فیروزه‌ای است؟ صد البته که نه! می‌دانم که بودجه اختصاصی به پاویون ایران چقدر محدود بوده و همین حضور هم لنگه کفشی در بیابان است و قس علی هذا. ولی چرا تلاشی نشد تا محتوای فاخر از ایران به دنیا مخابره شود؟

۴: کشورهایی که وضعیتی به مراتب بدتر از ایران دارند در این دوره از برگزاری اکسپوها چنان خوش درخشیدند که گویا یکی از بهترین و با عظمت‌ترین کشورهای این کره خاکی هستند؛چرا راه دور برویم؟ همین کشور همسایه ما پاکستان که شاید اکثر ما تصویری از مردم فقیر و کشوری فقیرتر از این سرزمین در ذهن داشته باشیم با محتوایی فوق‌العاده قوی و حساب شده نگاه دنیا را متوجه خود کرده است. دست خوش!

۵: اکسپو تجربه بی‌نظیری است که با شکافتن مرزهای خودبزرگ‌بینی پنجره جدیدی از پیشرفت و فرهنگ ملل مختلف را در کمترین زمان ممکن به مخاطب (بخوانید ایرانیان) منتقل می‌کند و چه تلخ و زیباست رویارویی با حقیقتی عریان که تو در کجای جهانی و دنیا در کجاست.

۶: پاویون ایران زیبا بود و درست مانند تک‌تک ما مردمانش، پر از حسرت، افتخار به گذشته و امید به آینده!