|
کدخبر: 188238

بلایی که کوهنوردان بر سر دماوند آوردند!

حضور بی ضابطه حجم انبوهی از کوهنوردان بخصوص در فصل تابستان در مسیر صعود به قله دماوند در سایه ضعف متولیان حفاظت از مهمترین قله ایران، موجب وارد شدن آسیب های زیست محیطی فراوانی به دماوند شده است.

جامعه بلایی که کوهنوردان بر سر دماوند آوردند!

به نحوی که کوهنوردان با ریختن زباله های پلاستیکی و فضولات انسانی، محیط طبیعی دماوند را به نابودی کشانده اند و در میان تمام متولیان حفاظت از دماوند، سازمان حفاظت محیط زیست و رئیس آن یعنی عیسی کلانتری باید پاسخ بدهد که چرا توجهی به این آسیب های زیست محیطی وارده به دماوند ندارند؟

دماوند مهمترین و مرتفع ترین قله ایران است که از سال ۸۷ به عنوان اثر ملی طبیعی در فهرست وزارت میراث فرهنگی و گردشگری به ثبت رسیده است. دامنه دماوند نیز زیستگاه گونه های مختلفی از حیات وحش و البته محل رشد گونه های گیاهی نادری است و به همین دلیل، بخش هایی از این کوهستان به عنوان منطقه حفاظت شده تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست قرار دارد. بخش های دیگر دماوند نیز به عنوان یک عرصه طبیعی ارزشمند تحت مدیریت سازمان جنگل ها و مراتع کشور قرار دارد و البته صعود به دماوند هم مانند هر قله دیگر، قاعدتا باید زیر نظر فدراسیون کوهنوردی انجام شود. اما با وجود تمام این متولیان دولتی، حفاظت از طبیعت بخش های مختلف دماوند در سال های اخیر رها شده است.

چند سالی است که حضور بی ضابطه حجم انبوهی از کوهنوردان بخصوص در فصل تابستان در مسیر صعود به قله دماوند، موجب وارد شدن انواع و اقسام آسیب های زیست محیطی به این نماد ملی تمام مردم ایران به‌ویژه از ناحیه جبهه جنوبی آن شده است؛ آسیب هایی همچون ریخته شدن زباله های پلاستیکی در دامان کوهستان، پاکوب شدن خاک ارزشمند دماوند بر اثر تردد بیش از کوهنوردان، از بین رفتن پوشش گیاهی کوهستان بر اثر رفت و آمد بیش از حد قاطرهایی که بار کوهنوردان را جابه‌جا می کنند و البته رها شدن فضولات انسانی و حیوانی در دامان طبیعت، که محیط طبیعی ارزشمند دماوند را رنجور کرده است و بدتر از همه این که بروز فجایع زیست محیطی دماوند در سایه رها شدن این عرصه طبیعی سال هاست که ادامه دارد.

فعالان محیط زیست که در حوزه دماوند فعالیت می کنند، می گویند سالانه حدود ۱۰ هزار کوهنورد قله دماوند را فتح می کنند؛ قله ای که با وجود ارتفاع ۵ هزار و ۶۱۰ متری اش، فتح آن برای بسیاری از علاقمندان به کوهنوردی دشوار نیست. یعنی با وجود این که دماوند مرتفع ترین قله ایران است، اما سخت ترین قله کشورمان برای کوهنوردان نیست و اتفاقا فتح این قله در آب و هوای تابستانی، بسیار ساده تر هم می شود.

به نحوی که از اوسط تیر تا اواخر شهریور، بسیاری از گردشگرانی که به صورت تخصصی کوهنورد نیستند، صرفا با آماده سازی جسمانی نسبی و فتح چند قله کوچکتر برای تمرین بخصوص، به‌ویژه از مسیر جبهه جنوبی و عمدتا در روزهای تعطیل و پایانی هفته عازم دماوند می شوند.

جبهه جنوبی ؛ آلوده ترین بخش دماوند

مسیر جبهه جنوبی دماوند که آلوده ترین بخش این کوهستان محسوب می شود، از شهر رینه در بخش لاریجان از توابع شهرستان آمل استان مازندران آغاز می شود. کوهنوردان برای صعود به قله دماوند از مسیر این جبهه، ابتدا باید خودروهای شخصی خود را در پارکینگ احداث شده توسط یک پیمانکار خصوصی وابسته به شهرداری رینه در ارتفاع ۲ هزار و ۲۰۰ متری از سطح دریا پارک کنند و بعد با وانت نیسان یا دیگر ماشین های آفرود که توسط همین پیمانکار در طول مسیر قرار داده شده است، خود را به منطقه ای به نام گوسفندسرا در ارتفاع ۳ هزار و ۲۰ متری برسانند.

در این مکان نیز کوهنوردان بار خود را سوار قاطرهایی می کنند که از طرف همین پیمانکار در طول مسیر قرار داده شده است و ضمن پرداخت دستمزد به صاحبان این قاطرها، از آنها می خواهند که لوازمشان را تا ارتفاع ۴ هزار و ۲۰۰ متری بالا ببرد. در این ارتفاع نیز پناهگاهی از طرف فدراسیون کوهنوردی ساخته شده است که اصطلاحا پناهگاه «بارگاه سوم» نامیده می شود. این پناهگاه نیز ۷۰ تخت دارد که البته گنجایش آن با صندلی هایش به حدود ۱۲۰ نفر می رسد و کوهنوردان می توانند پیش از صعود به قله، یک شب در آن استراحت کنند.

البته با وجود این که پناهگاه بارگاه سوم حدود ۱۲۰ نفر ظرفیت دارد، اما کوهنوردانی که در سال های اخیر در فصل تابستان به دماوند صعود کرده اند، تعریف می کنند که در این فصل از سال بخصوص در روزهای پایانی هفته، بعضا تعداد کوهنوردانی که به شکلی کاملا بی ضابطه از مسیر جبهه جنوبی عازم دماوند هستند، به بیش از هزار نفر می رسد. بیشتر آنها نیز ناچارند که به دلیل ظرفیت پایین پناهگاه، در اطراف آن چادر بزنند و تقریبا همه آنها نیز در حین استراحت یا در طول مسیر، زباله ها و فضولات انسانی خود را در دل کوهستان رها می کنند.

کاسبی پیمانکار شهرداری رینه از صعود به دماوند

نکته مهم دیگری که در این میان باید به آن توجه داشت، این است که مسیر صعود به دماوند از طریق جبهه جنوبی، اکنون در سایه ضعف نهادهای اصلی متولی در رسیدگی به این کوه، در اختیار یک پیمانکار وابسته به شهرداری رینه قرار گرفته است و این پیمانکار نیز با وجود درآمد بالایی که از اجاره پارکینگ، کرایه نیسان و کرایه قاطر به جیب می زند، کوچکترین هزینه ای برای حفظ محیط زیست دماوند و پاکسازی مسیر صعود به این قله و جمع آوری زباله های موجود در مسیر انجام نمی دهد.

آن طور که فعالان حوزه محیط زیست می گویند، این پیمانکار به مردمی که با خودروی شخصی، خودشان را به ارتفاع ۲ هزار و ۲۰۰ متری رسانده اند، اجازه نمی دهد که با خودرویشان به ارتفاع بالاتر صعود کنند؛ چراکه هم از آنها پول پارکینگ می گیرد و هم نیسان هایی در طول مسیر قرار داده است که بابت رساندن کوهنوردان به منطقه گوسفندسرا کرایه های سنگینی را از آنها دریافت می کنند.

همچنین این پیمانکار در گوسفندسرا نیز قاطرهایی قرار داده است که بابت جابه‌جایی بار کوهنوردان و رساندن آن به بارگاه سوم، هزینه زیادی را از آنها می گیرد و اتفاقا حضور این قاطرها نیز آسیب های زیست محیطی فراوانی را به دماوند وارد می کند، اما پیمانکار وابسته به شهرداری رینه هیچ اقدامی برای حفاظت از محیط زیست دماوند انجام نمی دهد.

منبع: رکنا

ارسال نظر