گفتگویی اختصاصی با مدیرعامل آنیل‌پک؛
IML، دیپلمات صادراتی ایران است
حسینی گفت: امروزه آنیل پک حدود ۸۰ درصد از نیاز داخلی بازار به لیبلینگ یا همان برچسب را تأمین می‌کند و میزان واردات لیبل از ترکیه و چین را به شدت کاهش داده است.
آنیل‌پک، با سابقه‌ی درخشان ۲۰ ساله در حوزه صنعت چاپ و رسانه، در سال ۹۴، وارد صنعت بسته‌بندی و چاپ لیبل شد. این شرکت، با آن‌که نوپا بود، توانست در زمانی کوتاه و عملاً از سال ۱۳۹۷ به برندی قدرتمند در تولید لیبل‌های دورن قالبی «IML»، تبدیل شود، نقشی قابل تأمل را در توانمندسازی داخلی، توسعه‌ی صادرات، کاهش قاچاق و ممانعت از خروج ارز با تأمین ۸۰ درصدِ نیاز داخلی کشور ایفا کند و اینک بر روی سکوی صادرات به کشورهای همسایه، منطقه اوراسیا و رقابت با بازارهای اروپایی بایستد. سکویی که عامل رشد است و توسعه اقتصادی و ما پیرامون آن با مهندس سید رضا حسینی مدیرعامل آنیل‌پک، کارشناس اقتصاد، تحلیل‌گر بازارهای تجاری و کارآفرین مستقل صنعت چاپ و لیبل که در طول ۲۱ سال گذشته، مدیر اجرایی موفقی در زمینه نشر و رسانه‌های چاپی و مکتوب بوده و در رشته‌های مدیریت، بازرگانی و کسب و کار هم صاحب کرسی تدریس است، به گفت‌و گو نشستیم و به ترسیم چشم‌اندازی شفاف از این صنعت و باید و نباید‌های آن رسیدیم.
چرا وارد صنعت بسته‌بندی شدید و این حوزه را انتخاب کردید؟
فعالیت و تخصص ما در وهله نخست در حوزه رسانه متمرکز بود. بعد از فعالیت تخصصی در حوزه نشر و رسانه‌های مکتوب و آنلاین، وارد عرصه چاپ مطبوعات شدیم. اما بعد از چندین سال و با توجه به افولی که در حوزه رسانه‌های مکتوب رخ داد به این فکر افتادیم که زمینه کاری‌مان را تغییر دهیم و وارد حوزه بسته‌بندی شویم که در آن زمان با توجه به شرایط موجود، بهترین انتخاب بود. کمااینکه وقتی وارد حوزه بسته‌بندی شدیم قصد داشتیم در حوزه بسته‌بندی دارو فعالیت کنیم. اما با تحلیل بازار از فعالیت در این زمینه منصرف شدیم و البته این پایان کار ما نبود. سال‌های متمادی فعالیت در حوزه خبری و ژورنالیستی کمک کرده بود تا بتوانم به شناخت خوبی از راه‌ها و مبادی کسب اطلاعات برسم؛ بنابراین با یک آنالیز داده‌ای از آمارهای مبادی ورود و خروج کالا و با واکاوی دقیق اقلام وارداتی مورد نیاز کشور به سمت لیبل‌ها کشیده شدیم و تجارب‌مان در زمینه صنعت چاپ هم نشان داد که صنعت لیبل، بازار فوق‌العاده بکری در ایران است و سرمایه‌گذاری در این بستر تولیدی ـ تجاری می‌تواند کشور ما را از وابستگی به واردت نجات دهد. بنابراین ریسک سرمایه‌گذاری در این صنعت را پذیرفته و وارد حوزه تولید و چاپ لیبل شدیم.
آیا این سرمایه‌گذاری توانست برای مجموعه‌ی شما خلق ارزش کند و اهداف مدنظرتان را تحقق بخشد؟
بی‌شک، یکی از قدرتمندترین حوزه‌ها در صنعت بسته‌بندی، لیبلینگ یا همان برچسب است. این بخش، سهم قابل توجهی از صنعت بسته‌بندی را به خود اختصاص داده و برای اکثر صنایع فعال، به عنوان یک صنعت واسطه‌ای عمل می‌کند. در واقع، دامنه اثرگذاری و اثرپذیری این صنعت به شدت بالاست و به همین دلیل سرمایه‌گذاری ارزی ما در آن نیز ثمربخش بود. به نحوی که اینک حدود ۸۰ درصد از نیاز داخلی بازار را آنیل‌پک تأمین می‌کند و میزان واردات لیبل از ترکیه و چین را به شدت کاهش داده است که البته این دستاورد به سادگی میسر نشده است.
الگوی شما در این روند پیشرفت کدام کشورها بوده‌اند؟
در بدو ورود با توجه به اخذ تسهیلات ارزی موفق شدیم، ماشین‌آلات مورد نیازمان را ابتدا از آلمان و بعد از گذشت دو سال از سوئیس وارد ایران کنیم که البته در این حوزه با مشکلاتی روبرو بودیم. چراکه معمولاً غربی‌ها، فناوری را به ما می‌فروشند نه دانش آن را؛ اما ما موفق شدیم با ارتباطاتی که داشتیم و همچنین سرمایه‌گذاری کافی و قابل توجه به این دانش دست یابیم. علاوه بر آن، وقتی محصول شما، قابلیت انطباق کامل با محصولات اروپایی را دارد و در عین حال تأمین‌کنندگان تجهیزات و محصولات شما کمپانی‌های مطرح دنیا هستند، بی‌شک تلاش خواهید کرد همگام با آخرین دستاوردها، تکنولوژی و تغییرات آن‌ها پیش بروید و با آن همسویی بیابید. مثلاً الگوی تولیدی ما بزرگترین تولیدکننده لیبل جهان یعنی«verstraete» است. این کمپانی با بررسی تمامی فناوری و پتانسیل‌ها، با افست ورقی کار می‌کند و طبیعتاً چون چشم‌انداز ما نیز بازارهای اروپایی است، بر مبنای انتخاب الگوهای فناوری و تجاری خود پیش می‌رویم و سلامت، پایداری زیستی، ایمنی، سازگاری با محیط و اکولوژی انسانی، انعطاف‌پذیری، تولیدِ انبوه، فناورانه محور و مقرون به صرفه، اقتصاد چرخشی، توسعه‌ی دایره‌ای، ارزش‌دهی لجستیکی و ارتقاء ادراک بصری، شناختی و رفتاری مصرفی، جزو شاخصه‌هایی هستند که در آنالیز و متاآنالیز بازارهای مصرف و تولید، محور و مبنای تولیدات ما قرار می‌گیرند.
در حال حاضر به کدام کشورها صادرات دارید؟
خوشبختانه چند ماه است که فعالیت صادراتی خود را به طور جدی و با رشدی قابل توجه ادامه داده‌ایم. شاید کسی صادرات لیبل از ایران را باور نکند اما الان کشورهایی مانند پاکستان، قزاقستان، ارمنستان و... که لیبل خود را از ترکیه تأمین می‌کردند مشتریان لیبل‌های ایرانی و آنیل‌پک هستند. بازار هدف ما نیز کشورهای اروپایی است با این استنباط و استدلال که صادرات نه تنها می‌تواند یک منبع درآمدی ارزی به حساب بیاید بلکه فراتر از آن می‌تواند یک فضای فرهنگی و علمی بزرگی را برای شرکت ما ایجاد کند؛ چرا که همکاری با طرفین خارجی بدون تردید موجب تولید محتوای فنی و علمی می‌شود. از طرفی آشنایی دقیق‌تر با استانداردهای دنیا و برقراری ارتباط بیشتر با زبان دانشی آن‌ها نیز بر توانمندی‌های صادراتی و تعامل منجر به موفقیت با شرکت‌های خارجی می‌افزاید و اثبات می‌کند که صادرات، دانش مخصوص به خود را نیاز دارد. اینکه تولیدکننده‌ای به صِرف دانش و امکانات تولیدی خود اقدام به صادرات کند به نظر من از رویکرد و بینش تجاری مورد قبولی برخوردار نبوده است؛ چرا که موضوعاتی مانند زبان، نحوه ورود به بازار، قوانین کشورهای هدف صادراتی، اعتمادسازی در بازارهای صادراتی، مراوده‌های مالی، لجستیک‌های صادراتی و... اهمیت بسیار بالایی دارند و نمی‌توان صرفاً با تکیه بر سطح کمی یا بعضاً کیفی تولید وقتی در بخش‌های چون حمل و نقل و لجستیک دارای مشکلات بزرگی هستیم، بی‌گدار به آب زد.
با این توصیف‌ها صنعت لیبل در کشور ما اکنون چه جایگاهی دارد؟
در صنعت لیبل آی‌ام‌ال، بدون هیچ تعارفی ما در دو موضوع دانشِ تولید و تأمینِ مواد اولیه همچنان وابستگی‌های عمده‌ای داریم. درست است که بخشی از مواد اولیه‌ی این صنعت توسط تولیدکنندگان داخلی تأمین می‌شود اما همچنان کمبودهایی در این زمینه وجود دارد و در نیازهای دیگر این صنعت هم به بیرون از مرزها وابسته‌ایم. به عنوان مثال در مرکب یا ماشین‌آلات. بنابراین کسب دانش تولید این اقلام، حلقه مفقوده‌ی رشد و توسعه‌ی این صنعت در کشور به شمار می‌رود. بماند که در مباحثی چون گرافیک، عکاسی، رنگ‌شناسی و... نیز هنوز به یک سطح علمی و آکادمیک منطبق با استانداردهای جهانی در این صنعت نرسیده‌ایم و چه بسا دانشگاه‌های ما نیز توانایی پاسخگویی به این نیاز در حوزه IML را ندارند. مهم‌ترآنکه ما در این متولی نهادی مشخصی هم نداریم که بتواند در راستای ارتقاء یا خلق دانش به صورت موثر عمل کند و عامل حمایتی باشد.
و چه موانعی شاخص‌تر هستند؟
فعالیت در هر زمینه‌ی تولیدی با سختی‌ها و چالش‌های متعددی همراه است. در حال حاضر ما با سیستم بانکی، گمرک، تأمین اجتماعی، اداره مالیات، بیمه، لجستیک کشور و حتی سازمان آب و فاضلاب و اداره برق هم مشکل داریم. اما نکته اینجاست که ما تمام قواعد تولید و بازار را پذیرفته‌ایم. در همین زمینه تمام تلاش خود را هم به کار گرفته‌ایم تا در مسیری که در آن هستیم و برایش هدف‌گذاری کرده‌ایم موفق بمانیم.
برگزاری چنین نمایشگاه‌های تخصصی چه تأثیری می‌توانند در رفع این مشکلات و البته برندسازی و بازاریابی داشته باشند؟
نمایشگاه یک محفل و رویداد تجاری برای رایزنی، گفتمان، مذاکره و برپایی کارگاه‌های علمی است. ما به شخصه انتظار نداریم در رویدادهای نمایشگاهی مشتری پیدا کنیم یا فروشی داشته باشیم. همین که در بستر برگزاری چنین رویدادهایی تعامل و همسویی تجاری خود با مشتریان‌مان را بیشتر کنیم و انتقادات و پیشنهادات آن‌ها را بشنویم برای ما کفایت می‌کند.
چشم‌انداز این صنعت و شرکت آنیل پک را چطور می‌بینید؟
تا جایی که بازار داخلی و صادرات جوابگو باشد کماکان به توسعه و تولید با کیفیتِ قابل همسویی با بازارهای خارجی ادامه خواهیم داد؛ با صراحت بر اینکه ما قطعاً برای اتصال به بازارهای جهانی و شبکه جهانی تجارت تلاش می‌کنیم. البته منکر آن هم نیستیم که با چالش‌های بزرگی چون تحریم‌ها و اقتصاد بسته مواجه هستیم. مواد اولیه مورد نیاز خود را باید به صورت غیر‌مستقیم و با دو برابر قیمت وارد کنیم یا گاهی ضررهای بزرگی برای پیشرفت بدهیم اما مهم این است که باور داریم شرایط همواره ثابت نمی‌ماند و به طور قطع روزهای خوب هم به زودی خواهند رسید.
ارسال نظر