خودروی همه‌چیزخوار! / خلاقیت آمریکایی‌ها ۶۰ سال قبل

این خودروساز سابقه تولید محصولات خاص و عجیب و غریب زیادی را در کارنامه خود دارد. یکی از این خودروها مدل توربین است. شاید بتوان کرایسلر توربین را ناشناخته و عجیب‌ترین خودروی کرایسلر دانست که هنوز بسیاری حتی از تولید آن هم خبر ندارند. در ادامه این نوشتار قصد داریم به بررسی و معرفی این ساخته جذاب آمریکایی بپردازیم.

سرگذشت خودروی ویژه کرایسلر

دهه ۵۰ و ۶۰ را می‌توان از جمله دهه‌های طلایی صنعت خودروسازی آمریکا دانست. در این دوران آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی سعی بر ساخت خودروهای پرقدرت و خاص داشتند. مدل توربین هم از جمله همین خودروها است که آمریکا آن را به نوعی برای خودنمایی و نمایش توانمندی‌های خود به تولید رساند. بزرگ‌ترین ویژگی این خودرو بهره‌گیری از یک توربین گازی است. کرایسلر و فورد از جمله خودروسازانی هستند که همراه با جنرال موتورز روی تولید خودروهای مجهز به توربین گازی کار می‌کردند. اما در نهایت کرایسلر خودرویی با این قابلیت را به تولید رساند. در سال ۱۹۶۳ کرایسلر این خودرو را در هتلی به اسم Essex House به نمایش در آورد. در آن زمان کرایسلر اعلام کرد که پنجاه دستگاه از این خودرو را به تولید رسانده است که هیچ‌کدام از آن‌ها قابل فروش نیستند و تنها با هدف آزمایش تولید شده‌اند.

طراحی

در نگاه اول طراحی بخش جلوی کرایسلر توربین کاملا عادی و ساده است. حتی شاید بتوان گفت طراحی جلوی این خودرو تا حدودی زشت است اما وقتی از کنار به این خودرو نگاه می‌کنید مجذوب آن می‌شوید. در بخش عقب هم می‌توان گفت به نوعی کرایسلر همانند به کار بردن توربین در بخش فنی غوغایی به پا کرده است. نوع طراحی بخش عقب کرایسلر توربین کاملا منحصر به فرد است و اگزوزها به صورت تکی در کنار هر یک از چراغ‌ها با ظاهری خاص و متفاوت قرار گرفته است. به طور کلی می‌توان گفت طراحی این خودرو هر عاشق خودرویی را می‌تواند مجذوب خود کند.

مشخصات فنی

این خودرو از یک پیشرانه گازی با نام A-۸۳۱ بهره می‌برد که توانایی تولید حداکثر توان ۱۳۰ اسب بخار و حداکثر گشتاور ۵۷۶ نیوتن.متر را دارد. این توان از طریق یک گیربکس اتوماتیک ۳ سرعته به محور عقب منتقل می‌شود. استفاده از توربین گازی در این خودرو کار ساده‌ای نبود اما به واسطه همین قابلیت، قطعات کمتری در کرایسلر توربین به کار رفت و همین عامل نیز نگهداری از این خودرو را ساده‌تر می‌کند.

یکی از دیگر قابلیت‌های جذاب در این خودرو به واسطه از توربین گازی امکان استفاده از سوخت‌های مختلف بود. راننده می‌توانست بنزین، نفت سفید، گازوئیل، سوخت جت JP-۴ و انواع مایعات قابل اشتعال همچون نفت کوره یا حتی روغن بادام زمینی را به عنوان سوخت استفاده کند. حتی اگر از بوی خروجی اگزوز خوشتان نمی‌آمد می‌توانستید در توربین خودرو عطر بریزید تا دود اگزوز هم خوشبو شود. اما استفاده از این سوخت‌های مختلف باعث می‌شد که توربین در درازمدت از کار بیفتد و کرایسلر نتوانست این چالش را برطرف کند.

طراحی داخلی

همانند طراحی خارجی، کرایسلر برای طراحی داخلی هم سنگ تمام گذاشته است. با نگاه به داخل این خودرو متعجب می‌شوید که چطور چنین خودرویی در سال ۱۹۶۳ به تولید رسیده است. در طراحی داخلی هم از المان‌هایی همانند توربین استفاده شده است. پشت آمپر هم به صورت ۳ تایی ساخته شده است. یکی از نکات جالب استفاده از یک ساعت عقربه‌ای دقیقا در وسط صفحه به کار رفته برای نمایش دور موتور است که به نوعی لوکس و خاص بودن خودرو را نشان می‌دهد. در طراحی داخلی این خودرو همانند رنگ به کار رفته در بدنه از تودوزی کرم قهوه‌ای استفاده شده است. صندلی‌ها هم مشخص است که به شدت نرم و راحت هستند.

سخن پایانی

قطعا داشتن خودرویی مثل کرایسلر توربین برای هر فردی یک آرزو است. آن هم چنین خودرویی که با هر نوع سوختی کار می‌کند و از طراحی داخلی و خارجی خاص و جذابی بهره می‌برد. تمامی پنجاه مدل کرایسلر توربین کار که در فاصله سال‌های ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۴ ساخته شدند، پس از گذشت سه سال و پایان پروژه این شرکت به افراد مختلف اهدا شدند و برخی از آن‌ها اکنون در کلکسیون‌های شخصی قرار دارند. افرادی که چنین خودرویی را در اختیار دارند به نوعی صاحب یک جواهر خاص هستند که قیمتی هم نمی‌توان روی آن گذاشت.