مشارکت اقتصادی ایرانیان سقوط کرد/ جزئیات جدید از آمار اشتغال کشور

 کل کسانی که در سن کار قرار دارند از منظر اقتصاد کلان جمعیت فعال اقتصادی محسوب نمی شوند، بلکه از این جمعیت تنها کسانی که تمایل به کار کردن دارند جز جمعیت فعال قرار دارند. به طبع تعدادی از افراد حاضر در سن کار یا اصلا تمایلی به کار کردن ندارند یا به علت شرایط اقتصادی مانند نامناسب بودن فضای اشتغال، رکود اقتصادی، دستمزد پایین  و... تمایلی به شاغل شدن ندارند. حال از تقسیم جمعیتی که جویای کار هستند و تمایل به اشتغال دارند (اعم از بیکا ر و شاغل) به کل جمعیت حاضر در سن کار، نرخ مشارکت اقتصادی به دست می آید. هرچه این نرخ بالاتر باشد به معنی پویا تر بودن نیروی انسانی در آن اقتصاد و جامعه است.

کل جمعیت که در سن کار (۱۵ ساله و بیشتر) قرار دارند، در تابستان سال جاری ۶۳ میلیون و ۷۰۲ نفر برآورد شده که ار این تعداد ۴۱ درصد جز جمعیت فعال اقتصادی بوده یا به بیان ساده تر مایل به کار کردن و در جست و جوی شغل هستند که البته ممکن است شاغل یا بیکار باشند. این نرخ در سال تابستان سال گذشته ۴۱.۱ درصد به ثبت رسیده، بنابراین نرخ مشارکت در اقتصادی ایران در تابستان ۱۴۰۱ کاهشی جزئی را تجربه کرده است. اما به طور کلی می توان گفت که این شاخص در ایران در چند سال گذشته رو به کاهش بوده به گونه ای از بالغ بر ۴۴ درصد به اعداد فعلی رسیده است. این کاهش نرخ اشتغال طی چند سال اخیر در کشور به معنی پویایی کمتر نیروی انسانی در کشور و تا اندازه ای نا امید شدن آنان از وضعیت اشتغال است.

در سه تابستان اخیر کمترین نرخ بیکاری به تابستان امسال تعلق دارد و حتی این نرخ از تابستان ۹۹ هم کمتر بوده است. اما این در حالیست که نرخ مشارکت اقتصادی در تابستان ۹۹ نزدیک به ۴۲ درصد بوده که حدود یک درصد از نرخ فعلی بالاتر است( با توجه به مقیاس جمعتی در ایران، این تغییر قابل توجه است). به عبارت دیگر در حالی نرخ بیکاری در تابستان امسال از بیکاری در تابستان ۹۹ حدود نیم درصد پایین تر است که نرخ مشارکت در آن سال از نرخ مشارکت در تابستان امسال یک درصد بالاتر بوده است. بنابراین نمی توان لزوما گفت که وضعیت اشتغال و بازار کار در ایران ۱۴۰۱ نسبت به ۹۹ بهبود یافته چراکه این کاهش نرخ بیکاری شاید به علت نا امید شدن افراد بیکار از پیدا کردن شغل و خروج آن ها از جمعیت فعال اقتصادی باشد.