پیشنهادی برای پایان اختلافات صنفی

تضاد منافع و تداخل صنفی‌های قدیمی و لاینحل همچنان از قدرت اتحادیه‌ها و صنوف کشور می‌کاهد. در این شرایط بخش زیادی از انرژی اتحادیه‌ها، صرف رقابت‌های کور و بی‌حاصل می‌شود. آیا نمی‌توان یک بار برای همیشه به این مشکل ساختاری پایان داد؟ پاسخ و پیشنهاد رئیس اتحادیه ماشین‌آلات کشاورزى، صنعتى و ساختمانى تهران به این سوال، امیدوارکننده است. به نظر می‌رسد می‌توان هم به تداخل و رقابت‌های مخرب و بی‌پایان، خاتمه داد و هم یکی دیگر از دغدغه‌های همیشگی اتحادیه‌ها به خصوص اتحادیه‌های تولیدمحور و زیرساختی را برطرف کرد. باتوجه به مفصل بودن این مصاحبه، آن را در دو نوبت منتشر می‌کنیم. آنچه می‌خوانید بخش اول گفتگوست. با گسترش‌نیوز همراه باشید.

بپذیریم که اتحادیه‌ها متفاوت هستند

علی توسطی، رئیس اتحادیه ماشین‌آلات کشاورزى، صنعتى و ساختمانى تهران گفت: «مشکلاتی مثل مالیات، تصمیم‌ های شهرداری و واردات مواد اولیه؛ مشترک هستند و دامن همه صنوف و اتحادیه‌ّ ها را می‌گیرند. شماری از صنوف، خودکفا هستند و به عنوان مثال نیاز چندانی به واردات مواد اولیه ندارند و بخش زیادی از نیازهای آنها توسط تولیدکنندگان داخلی تامین می‌شود. اما بعضی مشکلات، خاص هستند و قاعدتاً به بعضی اتحادیه‌های خاص مربوط می‌شوند. هر دو نوع اتحادیه، تحت پوشش اتاق اصناف هستند و طبق قانون نظام صنفی عمل می‌کنند اما ما و مسئولان باید بدانیم و بپذیریم که ذات این دو نوع اتحادیه‌، متفاوت است».

تدوین آئین‌نامه‌ها متناسب با گروه‌بندی‌ها

توسطی در تشریح بیشتر این موضوع گفت: «در نشست‌های مختلف پیشنهاد کرده‌ام اتحادیه‌ها گروه‌بندی شوند؛ یعنی اتحادیه‌های همگنی که در یک حوزه نزدیک و مشابه، فعالیت می‌کنند و با مسائل و مشکلات به نسبت یکسانی مواجه هستند را در یک گروه قرار داد. به عنوان مثال می‌توان اتحادیه‌های کثیری که در حوزه هتلداری، حمل و نقل، خوراک و تغذیه، پوشاک و نساجی، پرورش و فروش دام و طیور و ... فعالیت می‌کنند را در یک گروه‌ واحد قرار داد. پیشنهاد کردم که اتحادیه‌ها به ۷ فیلد یا حوزه اصلی تقسیم شوند و قوانین و مقررات، متناسب با نیازهای خاص آنها، تدوین و اعلام شود. اتحادیه‌هایی مثل اتحادیه ماشین‌آلات کشاورزی، ماشین‌تراش یا اتحادیه‌های فعال در بحث نهاده دام و طیور یا اتحادیه‌های فنی ذاتاً با تولید، صادرات و واردات سروکار دارند و متفاوت هستند. متاسفانه اتحادیه‌ها یکسان دیده می‌شوند و آئین‌نامه‌ها به همه آنها تسری داده می‌شود».

هر تولیدی، مزیت رقابتی ندارد

به اعتقاد رئیس اتحادیه ماشین آلات کشاورزى، صنعتى و ساختمانى، با گروه‌بندی اتحادیه‌ها می‌توان به نیازها و مشکلات اتحادیه‌هایی که ذاتا با تولید و صنعت سروکار داند واکنش سریع و مناسب ارائه داد. علی توسطی در این باره گفت: «اتحادیه‌ها باید حداقل به هفت گروه اصلی تقسیم شوند، مشکلات و چالش‌های پیش‌روی هر کدام از آنها شناسایی شود و برای هر کدام از آنها نیازسنجی و آسیب‌شناسی‌های تخصصی انجام شود. بخش کوچکی از نیازهای اتحادیه‌ای مثل ماشین‌آلات کشاورزی و صنعتی تهران توسط تولیدکنندگان داخلی تامین می‌شود که جای تشکر و تقدیر دارد اما از واردات، گریزی نیست بنابراین زمینه آن باید فراهم شود. از طرف دیگر بخشی از ماده اولیه‌ای که تولیدکنندگان نیاز دارند وارداتی است. به هر حال تولید بعضی قطعات، توجیه اقتصادی ندارد. به عنوان مثال ضرورتی ندارد که تولیدکننده پمپ، تمامی اجزا را تولید کند. دانش فنی هم تولید هم، هرلحظه در حال دگرگونی است. مزایای رقابتی و سهم و میزان دسترسی کشورهای مختلف به بازارهای جهانی هم یکسان نیست. از طرف دیگر کشوری مثل ما به واسطه‌ مشکلاتی مثل تحریم، حتی به بازارهای منطقه‌ای هم دسترسی ندارند».