مدیریت کرونا همت جمعی می‌خواهد

ناصر بزرگمهر / مدیرمسئول

می‌گویند یک هواپیما در بهترین شرایط و در آب‌وهوای آفتابی و مساعد با موتورهای بدون نقص و وزش باد موافق و ارتباطات رادیویی بی‌نقص و خلبان‌های حرفه‌ای و باتجربه سقوط می‌کند و تمام سرنشینان به جز یک نفر کشته می‌شوند.

تحقیقات ملی و بین‌المللی شروع می‌شود و همه چیز را بررسی می‌کنند. هیچ مشکلی از نظر فنی، سوخت، قابلیت کنترل ازسوی خلبان پیدا نمی‌کنند و بعد از اینکه از همه ابزارهای فناوری ناامید می‌شوند، تنها امیدشان مسافری می‌ماند که در این حادثه آسیب دیده و در بیمارستان بستری بوده است. سراغ مسافر زنده مانده می‌روند و می‌پرسند که آیا می‌داند چرا هواپیما سقوط کرده است؟

مسافر می‌گوید: دلیل سقوط هواپیما یک بچه تمساح بود!

بچه تمساح؟ یعنی چی؟

مسافر توضیح می‌دهد: یکی از مسافرهای هواپیما که حتما کارش قاچاق تمساح بوده با خودش یک تمساح به داخل هواپیما آورده بود. وقتی کیفش را زیر پایش گذاشته بود، در ظاهر یادش می‌رود که زیپ کیفش را درست ببندد و وقت اوج گرفتن هواپیما، بچه تمساح از کیف سر می‌خورد و بیرون می‌آمد و زیر صندلی مسافران می‌رود و مسافران با دیدن بچه تمساح در هواپیما، حسابی می‌ترسند، جیغ و داد می‌کنند و از جا بلند شده و به سمت کابین خلبان می‌روند.

با اضافه شدن بیش از ۲۰۰۰ کیلو وزن به دماغه هواپیما، سر هواپیما به سمت پایین آمد و بچه تمساح باز سر خورد و به سمت جمعیت رفت.

جمعیت با دیدن تمساحی که به سمت‌شان می‌آمد بیشتر ترسیدند و همه سمت کابین خلبان رفتند و به خاطر از بین رفتن تعادل، متاسفانه هواپیما سقوط کرد.

با شنیدن این حرف، تیم جست‌وجو دوباره منطقه را به دقت می‌گردد و جنازه بچه تمساح را پیدا می‌کند.

از مسافر می‌پرسند: تو چطور زنده ماندی؟

می‌گوید: من انتهای هواپیما نشسته بودم. وقتی اندازه بچه تمساح را دیدم، فهمیدم این حیوان خیلی کوچک‌تر از آن است که بخواهد به من آسیب برساند، برای همین روی صندلی‌ام نشستم و وقتی دیدم هواپیما دارد سقوط می‌کند، با رعایت موارد ایمنی که در هر پرواز آموزش می‌دهند به انتهای هواپیما رفتم و توانستم سرم را بپوشانم و فقط بدنم آسیب دید.

آن دوست بعد از این قصه نوشت: به‌نظر می‌رسد، ترس از دیدن بچه تمساح، از خود بچه تمساح خطرناک‌تر بوده و به‌طور معمول همین ترس‌ها نه فقط در آن هواپیما، بلکه در همه مراحل زندگی ممکن است که اتفاق بیفتد.

واقعیت این است که برای هر مشکل و هر وضعیت خطرناکی چندین راه‌حل وجود دارد، اما تا امروز هیچ راه‌حل و دارویی برای ترس از خطر، کشف نشده است.

اکثر مردم بسیاری از وقت‌ها به خاطر ترس از نگرانی‌هایی که دارند، می‌میرند.

سکته‌هایی که بر اثر ترس از مشکلات رخ می‌دهد یا وحشتی که افراد از بیماری‌هایی مانند سرطان پیدا می‌کنند.

بسیاری از افراد با کوچک‌ترین خبرها بدترین نتیجه‌گیری‌ها را می‌کنند.

متاسفانه مردم ما مثل مسافران همان پروازی هستند که با دیدن یک تمساح کوچک، وحشت‌زده باعث سقوط خود و اطرافیان‌شان می‌شوند.

کاش ما هم مثل مسافری که با دیدن بچه تمساح منطقی فکر کرد و فهمید که این بچه تمساح نمی‌تواند آسیبی به کسی برساند، بفهمیم هر مشکلی که به‌وجود می‌آید قرار نیست همه ما را از بین ببرد و خیلی وقت‌ها مشکلات با تصمیم‌گیری درست و حفظ آرامش به‌راحتی قابل‌حل است.

یادمان نرود که انسان‌ها فقط یک بار می‌میرند، پس تا وقتی نمردیم اینقدر روزمره خودمان را نکشیم و زندگی کنیم.

باتوجه به شیوع ویروس کرونا در جهان و ایران، استرس و تشویش افکار در جامعه عمومی در حد نرمال موضوعی عادی است، اما نباید مردم با نگرانی‌های بیش از حد یا بی‌توجهی بیش از حد به استقبال مرگ بروند.

آمار مرگ مبتلایان به ویروس کرونا در برابر انواع مرگ‌ها زیاد نیست، اما ده‌ها میلیون نفر در ایران و جهان درگیر ویروس روانی کرونا هستند. وجود اضطراب برای مراقبت و مدیریت ضروری است اما استرس زیاد، نه‌تنها کمکی به موضوع نمی‌کند بلکه باعث کاهش قدرت سیستم ایمنی بدن و عامل ایجاد بیماری‌های روحی و روانی بعدی است.

به مطالبی که از منابع بی‌هویت نامعلوم یا باهویت جعلی منتشر می‌شوند، توجه نکنیم. عده‌ای دنبال کاسبی خودشان و گروهی هم درگیر مسائل سیاسی و باندبازی هستند. دروغ‌پراکنی هر شبکه تلویزیونی و هر رسانه‌ای را نباید باور کرد. مطالبی که مردم را می‌ترساند و ناامید می‌کند و منبع معتبری ندارند را در دنیای مجازی برای همدیگر ارسال نکنیم، به همدیگر امید دهیم و روحیه خود و دیگران را بالا نگه داریم. البته امید واهی هم نیست، چون کرونا هم مثل هر بیماری دیگری تمام می‌شود و در عین حال جلوگیری از آن بسیار ساده است؛ شستن دست‌ها و رعایت فاصله با دیگران کار ساده‌ای است.

دولت هم موظف است که همه تلاش خود را برای اطلاع‌رسانی مناسب انجام دهد، از تلاش کادر درمانی کشور که شبانه‌روز پای کار ایستاده‌اند باید قدردانی کرد. رسانه‌ها برای زدودن وحشت و برگرداندن آرامش به مردم باید تلاش مضاعف انجام دهند.

وزارت صنعت، معدن و تجارت باید در رفع کسری مواد بهداشتی و ضدعفونی‌کننده توجه بیشتری از خود نشان دهد. قوه قضاییه باید روزانه با گرانفروشان و دلالان مایحتاج مردم برخورد جدی کند.

مردم هم باید به جای وحشت یا بی‌توجهی، با دقت دستورات پزشکی و موارد مختلف بهداشتی را برای سلامت خود و جامعه انجام دهند. رفع شر کرونا یا هر ویروس دیگری، همت جمعی ملت و دولت را می‌طلبد.