کمیسیون ویژه کودکان در مجلس کجاست؟
ناصر بزرگمهر - مدیر مسئول
۲۲ سال قبل در یادداشتی چاپ شده در روزنامه دولتی ایران ۱۱ بهمن ۱۳۷۸ و زمانی که مجلس ششم به‌عنوان سیاسی‌ترین مجلس انتخاب شده بود، نوشتم که چرا در مجلس کمیسیون خاص کودکان و نوجوانان نداریم؟
نوشتم که می‌خواهم یکی از آرزوهای خودم را در ارتباط با مجلس ششم مطرح کنم و بگویم دوست دارم چه کسانی در مجلس باشند؛ آرزو هم بر هیچ کس عیب نیست.
می‌گویند نیمی از جامعه ایران جوان است. می‌خواهم بگویم ای کاش نیمی از نامزدهای مجلس جوان بودند. می‌گویند یک‌ششم جامعه ایران را کودکان زیر ۱۰ سال تشکیل می‌دهند. می‌خواهم بنویسم ای کاش عدالت رعایت می‌شد. ای کاش قوانین تغییر می‌کرد. ای کاش مجلس را کودکان زیر ۱۰ سال تشکیل می‌دادند. این طنز نیست؛ باور کنید موضوع جدی است. می‌خواهم بگویم ای کاش حداقل یک‌ششم نامزدهای مجلس به فکر کودکان بودند، اینکه دیگر خنده‌دار نیست؟ مگر می‌شود یک‌ششم جامعه‌ای یعنی بیش از ۱۰ میلیون نفر آن کودک باشند، اما حداقل یک کمیسیون کودکان در مجلس آن وجود نداشته باشد. باید کارشناسانی در زمینه بهداشت، آموزش، فرهنگ، پرورش، هنر، آموزش عالی و... در این کمیسیون حضور داشته باشند.
این کمیسیون باید بداند که در سال ۱۳۶۸ اکثریت کشورهای جهان «پیمان جهانی حقوق کودک» را به‌عنوان یک پیمان‌نامه بین‌المللی برای دفاع و حمایت از حقوق کودکان جهان پذیرفته‌اند.
اعضای این کمیسیون باید بدانند که جمهوری اسلامی‌ایران در سال ۱۳۷۳ به پیمان جهانی حقوق کودک ملحق شده و در حال حاضر بیش از ۱۹۰ کشور جهان با همه تفاوت‌هایی که از نظر اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی دارند، پذیرفته‌اند که دولت‌ها باید به زندگی کودکان اهمیت دهند. جهان باور کرده که کودکان امروز، سازندگان فردای این جامعه بزرگ جهانی هستند و تحقق حقوق کودک در هر کشوری مستلزم بسیج عمومی و تلاش همگانی است و به این باور اساسی استوار است که کودکان نیز حقوقی دارند که خود قادر به دستیابی به آن نیستند و این بزرگسالان هستند که باید با تلاش پیگیر و مستمر در سطح ملی و بین‌المللی در تحقق آن بکوشند.
مجلس شورای اسلامی باید باور کند که کودکان با بزرگسالان تفاوت دارند. ضرورت تدوین قوانین خاص برای کودکان از این اصل روانشناسی ناشی شده که کودکان نه‌تنها از نظر کمیت، بلکه از نظر کیفیت با بزرگسالان تفاوت‌های اساسی دارند و خواست‌ها و نیازها و ویژگی‌های آنها به‌گونه‌ای متفاوت‌تر از بزرگسالان است؛ بنابراین از نظر حقوقی نیز، نیاز به قوانین خاصی برای کودکان وجود دارد که با بزرگسالان متفاوت باشد.
کودکان به‌علت شرایط سنی خود بیشتر آسیب‌پذیر هستند و نیاز به حمایت و مراقبت بزر‌گ‌ترها دارند. آسیب‌پذیری کودکان ایجاب می‌کند که با وضع قوانین مناسب و حمایت و مراقبت لازم و بیشتر از آنان، زمینه رشد و سلامت جسم و روان آنها را تامین کنیم.
دوران کودکی در رشد و پرورش کودکان اهمیت ویژه‌ای دارد. در واقع پایه و اساس رشد جسمی، ذهنی، عاطفی و اجتماعی کودکان در این سال‌ها شکل می‌گیرد؛ از این رو توجه به این دوران با وضع قوانین مناسب برای کودکان و تلاش در راه بهتر کردن شرایط زندگی آنها، امری ضروری است.
«پیمان جهانی حقوق کودک» که توسط مجلس شورای اسلامی نیز پذیرفته شده و دولت جمهوری اسلامی آن را امضا کرده، حقوقی را برای کودکان رقم زده و تنها امضای پیمان‌نامه توسط دولت کفایت نمی‌کند. باید دولت‌ها شرایط تحقق مفاد پیمان‌نامه را فراهم آورند. باید ابتدا احساس کنیم که کودکان وجود دارند، هستند و آینده این سرزمین به دست آنها شکل خواهد گرفت. باید بدانیم که حقوق این پیمان بدون استثنا متعلق به همه کودکان است.
بسیاری از مواد پیمان‌نامه، قبل از آنکه والدین یا افراد حقیقی یک جامعه را ملزم به رعایت حقوق کودکان کرده باشد -که بخشی از مفاد آن کرده است- درباره وظایف دولت‌هاست و چه نهادی بهتر از مجلس شورای اسلامی و تشکیل یک کمیسیون خاص برای کودکان، می‌تواند سرنوشت آنها را پیگیری کند.
بچه‌های خیابانی یکی از فجایعی است که روز به روز در جامعه بیشتر رشد می‌کند. بر سر هر چهارراه، ده‌ها کودک را در حال فروش آدامس و روزنامه و سیگار و گل می‌بینید. پشت‌پرده این فروش به ظاهر ساده آدامس و روزنامه و سیگار و گل و مواد دیگر، فجایع هولناکی وجود دارد که گاهی دستمایه فیلم و سریال‌ها هم شده است.
مفاد هوشمندانه و پیشرفته پیمان جهانی حقوق کودک، آنچنان از زندگی عادی بچه‌های سرزمین ما دور است که به‌نظر تحقق آنها یک رویا جلوه می‌کند.
بررسی موقعیت کودک، حفظ حریم کودک، آزادی اندیشه و مذهب، دسترسی به اطلاعات مناسب، سطح زندگی، توجه به کودکان اقلیت‌های قومی و مذهبی و بسیاری چیزهای دیگر در پیمان‌نامه جهانی حقوق کودک که توسط دولت جمهوری اسلامی نیز مورد تایید و امضا قرار گرفته، گنجانده شده است.
در این پیمان‌نامه، کودک به‌عنوان موجودی مستقل و متفاوت از بزرگسالان با نیازها و ویژگی‌های خاص خود در نظر گرفته شده و سازمان جهانی «یونیسف» از آن حمایت می‌کند.
من آرزو می‌کنم مجلس و دولت حامی کودکان جهان به‌ویژه کودکان ایران باشند.
من آرزو می‌کنم در مجلس بزر‌گ‌ترها به کودکی خود بیندیشند.
من آرزو می‌کنم در مجلس، به‌دور از این همه هیاهوی سیاسی، زنان و مردان آزادی‌خواهی برخیزند و ایجاد «کمیسیون ویژه کودکان» را درخواست کنند.
من آرزو می‌کنم در مجلس، در کمیسیون ویژه کودکان، متخصصان از همه رشته‌ها حضور یابند.
ایران آینده متعلق به کودکان امروز است؛ جهان آینده متعلق به کودکان امروز است. آنها را دریابیم.
ارسال نظر