۵ وزیر در ۴ سال
ناصر بزرگمهر - مدیر مسئول
وقتی رئیس‌جمهوری دوازدهم در ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۶ مشخص شد، تا تعیین و معرفی کابینه به مجلس شورای اسلامی دو، سه ماهی طول کشید و در این مدت مهندس محمدرضا نعمت‌زاده که در ۴ سال فعالیت دولت یازدهم سکان وزارت صنعت، معدن و تجارت را در دست داشت، همچنان به کار خود ادامه داد و حتی با اعتقاد و روحیه خدمتی که در او وجود داشت، آماده بود که به‌عنوان معاون و مشاور همکاری خود را با آقای شریعتمداری ادامه دهد.
حضور ۱۴ماهه شریعتمداری از ۲۹ مرداد ۱۳۹۶ تا ۲۹ مهر ۱۳۹۷ و آثار و تبعات برنامه‌ها و تلاش‌هایش به بار ننشست و چون مجلس تصمیم به استیضاح گرفته بود، دولت در یک حرکت نمایشی، ایشان را از وزارت صنعت، معدن و تجارت به وزارت کار منتقل کرد تا بتواند همچنان از وجودشان در دولت بهره ببرد.
رحمانی که در دولت یازدهم از مجلس به وزارت صنعت، معدن و تجارت آمده بود و به‌عنوان قائم‌مقام و معاون نتوانسته بود جایگاه خود را با حضور مهندس نعمت‌زاده پیدا کند و یکی دو سال حضورش در این وزارتخانه بیشتر به چاق‌سلامتی و گعده با نمایندگان گذشته بود، توانست با لابی مجلس، از ۵ آبان ۱۳۹۷ تا ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۹ روی صندلی وزارت بنشیند، اما روحیه ملایم و بسیار ارزشمند اما متاسفانه نداشتن تجربه مدیریتی و فعالیت نداشتن در مشاغل اجرایی در طول عمر کاری و بعد هم جمع کردن نیروهای ضعیف در اطراف خود و نگاه قومی، نتیجه را به واگذاری صندلی وزارت به معاونش آقای مدرس خیابانی کشاند.
به اعتقاد من با بررسی کارنامه سه‌ماهه سرپرستی آقای مدرس خیابانی از ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۹ تا ۲۲ مرداد ۱۳۹۹، می‌توان گفت ایشان تلاش فوق‌العاده‌ای از خود نشان دادند، اما متاسفانه به‌دلیل اعتقاد نداشتن به افکار عمومی و توجه به جایگاه رسانه‌ها، هیچ نمایشی از تلاش خود ارائه نکردند و نتوانستند نمایندگان مجلس را به ادامه کار خود راضی کنند. حضور آقای مهندس جعفر سرقینی از هفته قبل یعنی ۲۵ مرداد ۱۳۹۹ با سابقه طولانی ۱۴ساله معاونت وزیر و در اختیار داشتن سکان یکی از ۳ زیرمجموعه وزارتخانه و در رأس بخش معدن بودن، حداقل این نوید را می‌دهد که فردی از بدنه وزارت صنعت، معدن و تجارت انتخاب شده که از حوزه معدن شناخت بیش از ۱۰۰ درصدی داشته و دارد و با حضور طولانی‌مدت در شورای معاونان این وزارتخانه از دو بخش صنعت و تجارت هم غافل نبوده و آشنایی لازم را با گستردگی این وزارتخانه دارد.
ضمن اینکه معتقدم باتوجه به روحیه شخصی آقای مهندس سرقینی، ایشان از دانش و راهنمایی آقایان مهندس نعمت‌زاده و شریعتمداری و رحمانی و مدرس خیابانی بهره خواهد گرفت. حتی می‌توانم بگویم ایشان از مذاکره و مشاوره با یاران قدیمی خود از دکتر کرباسیان تا آقای خسروتاج و مهندس ابویی و آقای یزدانی و سایر معاونانی که با سیاست‌های غلط یا خانه‌نشین شده‌اند یا در جاهای مربوط و نامربوط مشغول فعالیت هستند، منتفع خواهد شد و از تجربه و دانش آنها بهره خواهد برد.
فرصت باقیمانده از دولت دوازدهم کمتر از یک سال است. پذیرفتن مسئولیت وزارت بزرگ و پیچیده صنعت معدن و تجارت و سوخته شدن مهره وجودی برای خدمت در دولت‌های بعدی را هر کسی نمی‌پذیرد.
صنایع بزرگ و کوچک، شهرک‌های صنعتی، سازمان‌های بزرگ ایدرو و ایمیدرو، تجارت داخلی و خارجی، نمایشگاه‌ها و سایر خدمات، خودروسازی کشور، فولاد و مس، معادن کوچک و بزرگ و همه مواردی که به این وزارتخانه ادغامی از ۴ وزارتخانه قدیمی مربوط است، در شرایطی سخت قرار دارند و نیاز به رهبر ارکستری است که بتواند نوازندگان را با نت واحدی هدایت کند تا صدای آهنگ موزونی شنیده شود.
پذیرش وزارت در این شرایط بسیارسخت اقتصادی، نبود بودجه‌های مناسب، تحریم جهانی، درگیری‌های سیاسی، اختلاف‌نظرهای داخلی، توطئه و شایعه و راست و دروغ‌های ساخته و پرداخته فضاهای مجازی و ده‌ها نکته دیگر، هدایت این وزارتخانه را بسیار سخت کرده است.
پذیرش مسئولیت این وزارتخانه، آن‌هم در شرایط خاص ازسوی مهندس سرقینی را احترام بگذاریم و به‌خاطر مصالح کشور برای هرگونه کمک، اعلام آمادگی کنیم.
امیدوارم مجلس نوپای یازدهم که در نخستین آزمون به مدرس رای نداد، باتوجه به شرایط موجود و حفظ منافع ملی به جعفرسرقینی، به‌عنوان نیرویی آشنا با وزارت صنعت، معدن و تجارت رای بدهد و اجازه ندهد که بزرگ‌ترین وزارتخانه کشور که همه کارگران ایران و مردم به‌نوعی با آن مرتبط هستند و تجارتی که نان در سفره مردم می‌گذارد، بیش از این تنها و رها و بدون مسئول بماند.
ارسال نظر