به بهانه روز جهانی نمایشگاه ها

همیشه بلاخره یک جای کار ما میلنگد... آنهم در این به اصطلاح صنعت نمایشگاهی، مشکلات و نبود زیرساخت‌های حرفه‌ای به ویژه در بخش آموزش و پژوهش در حرفه نمایشگاهی در ایران دیگر همه را دچار روزمرگی کرده و از توجه به اصل ماجرا وقضیه دور نگاه داشته و نتیجه اینکه هنوز صنعت و فعالیت‌های نمایشگاهی در ایران به رسمیت شناخته نشده؛ صنعتی که محرک هوش تجاری نوع بشر بوده و شاید سرآعاز شکوفایی تمدن ها.

مگر ماهیت نمایشگاه چیزی غیر از دور هم جمع شدن و به اشتراک گذاشتن تجارب و تولیدات و افکار بوده است؟ وقتی که بر اساس نوشته‌های کتب قدیمی نخستین نمایشگاه‌ها در ۶۰۰۰ هزار سال قبل با گردهمایی‌ها وبازارچه‌های کوچک به‌وجود آمده نشان از اهمیت این فعالیت است که می‌توان از آن به عنوان محرک اصلی بسیاری از بخش‌های اقتصادی و تجاری اشاره کرد.

قسمت جالب این ماجرا زمانی بیشتر نمایان می‌شود که ببینیم علیرغم تصور ما در اتحادیه جهانی نمایشگاه‌ها (یوفی) نیز هنوز به این خودباوری نرسیده‌اند که یک روز مستقل وبلا معارض را برای بزرگداشت و معرفی هر چه بهتر فعالیت های نمایشگاهی در دنیا انتخاب کنند و هر سال و البته معلوم نیست برچه معیاری یک روز در ماه ژوئن را به عنوان روز جهانی نمایشگاه‌ها انتخاب می‌کنند!!!

بگذریم؛ در ایران که ما تکلیفمان روشن است! هنوز به کار تیمی اعتقاد نداریم تا بتوانیم با ایجاد یک انجمن و یا اتحادیه فراگیر از حق و حقوق فعالان نمایشگاهی دفاع کنیم و شیوع ویروس کووید ۱۹ عمق این فاجعه را بیشتر نمایان کرد.

واقعا تجمیع افکار در این رابطه بسیار سخت و پیچیده شده، وقتی فکر میکنم که این ایده ناب و بجا برای تعیین یکروز در تقویم جهانی برای معرفی فعالیت‌های نمایشگاهی توسط یک ایرانی (آقای دکتر شاهرخ مدرس) به اتحادیه‌ها وتشکل‌های جهانی پیشنهاد شده موضوع برای من پیچیدتر هم می‌شود! چرا ما قدردان داشته‌های خودمان نیستیم؟

 شاید باید منتطر باشیم تا همانند خیلی از آثار و شخصیت‌های بارز فرهنگی و تاریخی و هنری ما یک کشور دیگر وارد شود و این مورد را هم رسما به نام خودش ثبت کند تا آنزمان در نهایت بهت بنشینم و آسمان وریسمان ببافیم که ما.....

گرامیداشت این روز و این ایده ناب ایرانی که نشان از هوش و توانمندی ما ایرانی‌ها دارد.

 نباید به یک تبریک کوچک و چند عکس یادگاری یکروزه ختم شود؛ بنظرم الان وقت آن است که همه متخصصین و دلسوزان وارد عمل شوند تا صدای فعالان این بخش هرچه بیشتر و رساتر نه تنها در کشور که در جهان نیز شنیده شود.

بنظرم فعالیت‌های نمایشگاهی بدلیل ماهیت و کارکرد و تاثیرش خصوصا در اقتصاد این روزهای جهان لایق داشتن یکروز اختصاصی در تقویم جهانی است.

 حالا که یک متخصص ایرانی این افتخار بزرگ را بنام کشور عزیزمان ایران به ثبت رسانده پس چرا ما ادامه دهنده این راه برای تثبیت یکروز اختصاصی در تقویم جهانی برای نمایشگاه نباشیم؟

بدون شک این امر با همراهی تمامی انجمن‌ها و فعالان صنعت نمایشگاهی می‌تواند دوباره نام ایران را در بین فعالان نمایشگاهی جهان مطرح کند شاید هم راهی کوتاه ولی موثر برای کمرنگ کردن تحریم‌ها بر علیه ایران در مجامع بین‌المللی تخصصی نمایشگاهی باشد.

من در پایان به عنوان یک فعال نمایشگاهی ضمن تبریک این روز به جناب آقای دکتر شاهرخ مدرس ازپیشکسوتان صنعت نمایشگاهی ایران، از ایشان تقاضا دارم در ادامه این راه مصمم تر ورود پیدا کنند و به عنوان پیشنهاد دهنده و مبتکر این طرح برای تثبیت یک روز مشخص و ثابت در تقویم جهانی به تلاش خود ادامه دهند و از همه فعالان صنعت نمایشگاهی کشور تقاضا دارم تا به بهانه این روز صدای اعتراض خود را به گوش مسئولان یوفی در این زمینه برسانند.

 بدون شک این کار نیاز به یک کار تیمی و گروهی و جمعی دارد تا علاوه بر مطرح کردن دوباره نام ایران به عنوان پیشنهاد دهنده بزرگداشت روز جهانی نمایشگاه‌ها، در ثبت یکروز ثابت در تقویم نیز ما پیش قدم شویم.