قیمت‌گذاری کنسانتره و گندله باید چگونه باشد

در این بین برخی از فعالان فولادی معتقد هستند که باید قیمت کنسانتره و گندله براساس هزینه سرمایه‌گذاری تعیین شود؛ این درحالی است که فعالان حوزه معدن این مدل از قیمت‌گذاری را اساسا قبول نداشته و معتقد هستند که باید قیمت کنسانتره و گندله برمبنای قیمت جهانی محاسبه شود. طبیعتا آنچه در این بین باید مورد توجه قرار گیرد، تعیین عادلانه قیمت این دو محصول است؛ زیرا در صورت عدم تصمیم‌گیری درست و تعیین غیرمنطقی قیمت، قطعا در زنجیره فولاد چالش و آشفتگی جبران‌ناپذیری رخ خواهد داد.

در این‌باره بهمن آرمان، ، خروجی جلسه تعیین قیمت را برای آینده صنعت کشور مهم دانست و عنوان کرد: اگر در جلسه تصمیمی از روی اشتباه و عمدا برای آسیب زدن به صنعت استراتژیک کشور گرفته شود؛ نه تنها تیشه به ریشه صنعت فولاد زده خواهد شد، بلکه سیاست‌های کلی دولت مبنی‌بر مردمی کردن اقتصاد که یکی از بندهای ابلاغی اقتصاد مقاومتی است، به خطر خواهد افتاد. زیرا تعدادی از سهام‌های فولادی کشور در لیست سهام عدالت قرار داشته و علاوه‌بر آن صدها هزار نفر سهامدار فولادسازان بزرگ هستند. بنابراین تصمیم‌گیری اشتباه در تعیین قیمت گندله و کنسانتره بدون‌شک می‌تواند بازتاب بدی داشته باشد.

وی تعیین قیمت گندله و کنسانتره براساس قیمت جهانی را کاملا مردود دانست و گفت: ایران در زمنیه انرژی و ذخایر معدنی دارای مزایای مطلق و نسبی است. براساس نظریه یکی از اقتصاددانان دنیا، کشورها باید براساس مواردی که دارای مزایای نسبی هستند، تولید خود را متمرکز کنند. اگر قرار باشد کالاهایی مانند سنگ‌آهن، گندله یا کنسانتره براساس قیمت جهانی تعیین شود، در کنار آن باید بسیاری از کالاها مانند فرآورده‌های نفتی نیز براساس قیمت جهانی باشد.

این اقتصاددان معتقد است: تعیین قیمت گندله و کنسانتره بر مبنا قیمت جهانی اساسا اشتباه است؛ زیرا آسیب متوجه محصول نهایی فولاد خواهد شد. بنابراین در نظر گرفتن قیمت‌های جهانی درحال‌حاضر با توجه به شرایط فعلی ایران، نمی‌تواند محلی از اعراب داشته باشد.

آرمان همچنین معتقد است: آنچه منافع سهامداران و شرکت‌های فولاد را تامین می‌کند، رسیدن به قیمتی است که سودآوری را برای بخش معدن و فولادسازان تامین کند.

وی هشدار داد: اگر خروجی جلسه در حد انتظار سهامداران نباشد، برای دارندگان سهام عدالت و سهامدارن مستقیم شرکت زنجیره فولاد به یک بحران تبدیل خواهد شد. این اقتصاددان، درخواست کرد: در جلسه علاوه‌بر تعیین قیمت، به موضوع اصلاحیه مالیاتی نیز پرداخته شود.

وی افزود: در اتحادیه اروپا مالیات بر شرکت‌ها بین ۱۳تا ۱۵درصد است. این درحالی است که در ایران برای شرکت‌های پذیرفته شده در بورس این رقم ۲۲.۵درصد است. خوشبختانه عنوان شده در اصلاحیه قانون مالیات‌ها، قرار است این رقم به ۱۵درصد کاهش یابد، این امر کمک بسیار زیادی به کارخانه‌های معدنی و فولادی خواهد کرد.

ایجاد جریان ضدتوسعه‌ای در صنعت فولاد

آرمان معتقد است: یک جریان ضدتوسعه‌ای در کشور فعال شده و متاسفانه این جریان در مراکز تصمیم‌گیری نفوذ کرده است که آخرین مورد آن را می‌توان در صنعت استراتژی فولاد به صورت رانت و فساد مالی مشاهده کرد. وی یکی از دلایل ایجاد رانت در صنعت فولاد را ارزآوری این صنعت دانست و افزود: دست‌های پشت‌پرده تصمیم گرفته‌اند به هر طریق ممکن مانع از پیشرفت این صنعت استراتژیک شوند. متاسفانه نوک پیکان حمله اساسی آنها فولاد مبارکه اصفهان و ذوب‌آهن اصفهان است.

وی اظهار کرد: اگر وزارت صنعت، معدن و تجارت اعتقادی به ایجاد ارزش‌افزوده دارد، باید مانع از صادرت سنگ‌آهن شود، درحال‌حاضر برخی از تولیدکنندگان، بخش مرغوب معادن را استخراج و به قیمت پایین صادر می‌کنند و متاسفانه ارز حاصل به کشور باز‌نمی‌گردد.

 وزارت صنعت، معدن و تجارت باید برای ایجاد ارزش‌افزوده، ایجاد اشتغال و صرفه‌جویی ارزی باید صادرات سنگ‌آهن را به طور کامل ممنوع کند. این اقتصاددان بیان کرد: طبق مطالعاتی که از سوی بزرگ‌ترین شرکت تولیدکننده فولاد کره‌جنوبی پس از امضای برجام برای سرمایه‌گذاری در صنعت فولاد ایران انجام شد، مشخص شد که بنادر ایران ظرفیت پهلوگیری برای کشتی‌های پیش از ۱۰۰هزار تن را ندارد، درحالی که کشتی‌هایی که به کشورهایی اروپایی وارد می‌شود، پیش از ۳۰۰هزار تن ظرفیت دارد. علاوه‌بر آن معادن ایران غیرعلمی مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد و این امر هزینه بهره‌وری در معادن ایران را افزایش می‌دهد.

همچنین در ایران خطوط ریلی کافی برای حمل سنگ‌آهن به مراکز تولید وجود ندارد؛ بنابراین وزارت صنعت، معدن و تجارت باید ظرفیت تخلیه سنگ‌آهن را به سطح جهانی برساند در این صورت است که واردات سنگ‌آهن به قیمت جهانی می‌تواند راهگشا باشد.