بهترین نگار جواهریان کدام است؟

نگار جواهریان از جمله بازیگرانی است که بخوبی از پس ایفای نقش‌های خاص برمی‌آید. او در «طلا و مس» نقش زنی مبتلا به ام‌اس را بازی کرد و در «حوض نقاشی»، نقش زنی مبتلا به اوتیسم. او در فیلم «اینجا بدون من» یک بار دیگر توانایی‌هایش را در نقشی متفاوت به نمایش گذاشت.

درباره نقش

یلدا دختری تنها در خانواده‌ای فقیر است. او به خاطر معلولیت در قسمت پا اعتمادبنفس ورود به جامعه را ندارد. از کلاس‌هایش فرار می‌کند و دلش نمی‌خواهد با دیگران ارتباط برقرار کند و از نگاه‌هایی که همه به شیوه راه رفتنش دارند می‌ترسد. تنها سرگرمی‌اش شستن و برق انداختن عروسک‌های شیشه‌ای است و گوش دادن به صدای ضبط شده دوست برادرش رضا. او راز علاقه به رضا را برای مادرش فاش می‌کند و مادر ترتیبی می‌دهد تا رضا به خانه‌شان بیاید. یلدا از صحبت با رضا می‌ترسد اما بالاخره بعد از مدت‌ها می‌تواند به او اعتماد کند. تا اینکه متوجه می‌شود رضا نامزد دارد و از این به بعد است که به لحاظ روحی بهم می‌ریزد.

ویژگی بازی 

نگار جواهریان این‌بار با چهره‌ای رنگ‌پریده و چتری‌هایی کوتاه ظاهر می‌شود. آثار نگرانی و عدم اعتمادبنفس در چهره‌اش مشخص است. بدون تسلط صحبت می‌کند و بعضی کلماتش را می‌خورد. مدام ناخن‌هایش را می‌کَند و موهایش را مرتب می‌کند. یکی از مهمترین ویژگی‌های بازی جواهریان در این فیلم، شیوه راه رفتن او با عصاست. بخصوص مواقعی که عصبانی می‌شود یا اضطرابش بالا می‌رود خیلی سخت می‌تواند روی قدم‌هایش مسلط باشد و همین امر واقع‌پذیری این نقش را بالاتر می‌برد. زمانی که رضا می‌رود و یلدا با واقعیت مواجه می‌شود، جنس بازی‌اش تغییر می‌کند. دیگر حرف نمی‌زند و حتی غذا نمی‌خورد. چهره‌اش رنگ‌پریده‌تر و بی‌حال‌تر می‌شود و حتی برادرش گلاویز می‌شود و فریاد می‌کشد. همه اینها به قدرت بازی جواهریان در این نقش برمی‌گردد.