رگ خواب منتقدین در دست فیلم‌سازان

استودیوها به طرق گوناگون اعتماد منتقدین را جلب می‌کنند. آنها علاوه بر تامین اطلاعات و مطالب مربوط به فیلم‌های آتی در جلسات خصوصی اکران به‌خوبی از منتقدین پذیرایی می‌کنند، امکان مصاحبه آنها با ستاره‌ها و عوامل فیلم را فراهم می‌آورند و ...

گسترش نیوز: منتقدین کسانی هستند که به استخدام روزنامه‌ها، ایستگاه‌های تلویزیونی یا رسانه‌های دیگر در می‌آیند. این افراد فیلم‌های جدید را بررسی می‌کند و دیدگاه‌های ذهنی و افکار عمومی مرتبط با آنها را عرضه می‌کنند. شرکت‌های فیلم‌سازی هالیوودی برای به دست آوردن نظر مساعد منتقدین به چه تکنیک‌هایی متوسل می‌شوند؟ برای یافتن پاسخ سوال خود با گسترش نیوز همراه باشید.

برخی منتقدین و ستون نویسان روزنامه‌ها درگذر زمان روابط بسیار نزدیکی با هالیوود پیدا کرده‌اند. ستون نویسان مشهوری مثل هِدا هاپر و لوئلا پارسونز خود از چهره‌های شناخته‌شده هالیوودی هستند.

منتقدین و مفسرین فیلم هنوز هم در سیستم هالیوودی نقش مهمی بازی می‌کنند. استودیوها قبل از اکران اصلی فیلم‌های خود را برای منتقدین نمایش می‌دهند تا آنها نقدهای مطلوبی در مورد فیلم بنویسند. اما اگر استودیو فکر کنند که واکنش منتقدین منفی است فیلم خود را برای آنها به نمایش نمی‌گذارند تا حتی‌المقدور انتقادات آنها را به تأخیر بیندازند (البته این سیاست ممکن است نتیجه عکس دهد و منتقدین را به خشم آورد).

به‌هرحال استودیوها به طرق گوناگون اعتماد منتقدین را جلب می‌کنند. استودیوها علاوه بر تامین اطلاعات و مطالب مربوط به فیلم‌های آتی در جلسات خصوصی اکران به‌خوبی از منتقدین پذیرایی می‌کنند، امکان مصاحبه آنها با ستاره‌ها و عوامل فیلم را فراهم می‌آورند و به‌انحاءمختلف نظر منتقدین را جلب می‌کنند. در برنامه‌های بازاریابی گاها از منتقدین نقل‌قول می‌شود و به‌این‌ترتیب بر شهرت آنان می‌افزایند و آنان را تشویق می‌کنند که در مورد فیلم نظرات مثبتی بدهند تا نامشان در آگهی‌های فیلم آورده شود.

بنابراین تصور بر ان است که منتقدین فیلم می‌توانند بر روی موفقیت گیشه فیلم‌ها اثر بگذارند. سود و ضرر کالاهای تجاری ( مثلاً کتاب‌ها و نمایشنامه‌ها) به نقد نسبت داده می‌شود. آیا واقعاً این‌گونه است؟ به نظر می‌آید که رابطه بین منتقدین فیلم و هالیوود پیچیده‌تر از این باشد.

تصور رایج دیگر بسیاری از اهالی صنعت فیلم این است : « اگر فیلم خوب نباشد با نقدهای منفی مواجه می‌شود و افتتاحیه ضعیفی خواهد داشت. اگر فیلم نظرمساعد منتقدین را جلب نکند و به شکلی ضعیفی کارش را شروع کند احتمالاً دوام نخواهد آورد».

برخی از مطالعات دانشگاهی سعی کرده‌اند اثر نقد برانتخاب فیلم‌ها را ارزیابی کنند اما نتایج آنها یکدست نیست.

شواهد پژوهشی مربوط به نقدها و آثار آن قطعیت چندانی ندارد. این مطالعات نشان می‌دهد که منتقدین در ایجاد علاقه در میان سینما روها و رفتن آنها به سینما نقش دارند. همچنین این مطالعات نشان می‌دهد که بسته به مواضع مثبت و منفی مقالات بر شدت آثار آنها افزوده یا کاسته می‌شود. این نقدها درنهایت بر ذائقه سینماروها دلالت می‌کند.

مقالات انتقادی ممکن است به‌تدریج و در بلندمدت بر فروش گیشه اثر بگذارد اما در کوتاه‌مدت اثر چندانی بر فروش گیشه فیلم‌ها ندارد. به‌عبارت‌دیگر، منتقدین بیشتر نقش افراد راهنما را دارند تا رهبر افکار را.

درضمن براساس مطالعه ملی دیگری که جامعه آماری‌اش یک نمونه تصادفی از سینماروها بود، «اثر دوستان و نقل‌قول‌های موجود در آگهی‌ها از اثر منتقدین بیشتر است». علاوه بر این بیش از ۵۰ درصد شرکت‌کنندگان در این مطالعه گفتند که آنها سخنان منتقدین در مورد فیلم را نادیده می‌گیرند زیرا احساس می‌کنند که منتقدین به نمایندگی از مخاطب میانه‌حال سخن نمی‌گویند و آنها را سردرگم می‌کنند.

دریک مطالعه تازه‌تر نشریه واریته از تعدادی از فیلم سازان نیویورک نظرخواهی کرد و به این نتیجه رسید که اهالی هالیوود در مورد منتقدین عموماً نگرش‌های منفی دارند. یکی از عقاید آنان این بود : نمی‌توانم از منتقدی نام ببرم که به او اعتماد دارم. شاید منتقدین در گذشته هنری برای عرضه داشته‌اند اما اکنون چنین نیست. گزارش نتیجه می‌گیرد که همه به دنبال نقدهای وزینی هستند که روزگاری در فیلم سازی امریکا نقشی مهم داشت، فیلم‌سازان خشمگین‌اند که چرا یاوه‌گوها جای ان منتقدین را گرفته‌اند.

بعضی از فیلم‌سازان معتقدند که اشتیاق منتقدین درگذشته بیشتر بوده است و « اکنون نقدها زیاده از حد کوتاه است». بااین‌حال آنها معتقدند که همیشه هم تقصیر منتقدین نیست. اکنون از تعداد فیلم‌های اثرگذاری که بتواند نظر منتقدین را جلب کند کاسته شده و استودیوها آنها را بیش‌ازحد بزرگ می‌کنند و در موردشان جنجال به پا می‌کنند». آنها بعضاً با منتقدان همدلی می‌کنند زیرا باید در طول سال حجم انبوهی از فیلم‌ها را نقد کنند.

فیلم سازان به‌ویژه در مورد منتقدین « زیاده از حد بزرگ شده» تلویزیونی دیدگاه‌های اهانت‌آمیزی دارند. یک فیلم‌ساز می‌گوید، " نقد فیلم زمانی یک هنر بوده است اما اکنون چنین نیست. همه این‌ها با برنامه تلویزیونی سیکسل و ایبرت شروع شد. مردم دیگر مطالعه نمی‌کنند». راجر ایبرت، یکی از منتقدین برجسته امریکا نفرت شدید فیلم‌سازان را برانگیخته بود. به نظر می‌رسد که اصطلاح منتقد امروزی فیلم، فیلم‌سازان را به یاد ایبرت و دوست جدید او سیسکل می‌اندازد. جوت و لینتون از رابطه منتقدین و صنعت فیلم ارزیابی دیگری ارائه کرده‌اند:

تولیدکنندگان و توزیع‌کنندگان دیدگاه‌های مثبت منتقدین را به دیدگاه‌های منفی آنان ترجیح می‌دهند. اما اگر دیدگاه‌های منفی منتقدین سبب شود که مخاطبان با دوستان خود در مورد فیلم بیشتر سخن بگویند آنها را هم مطلوب می‌دانند. فیلم‌سازان منتقدین را عواملی خنثی می‌دانند که فیلم‌سازی را هنر می‌دانند و از تجارت فیلم چیزی نمی‌دانند.

برخی از دست‌اندرکاران صنعت فیلم دریافته‌اند که منتقدین برای کسب‌وکار آنان ضروری‌اند و سعی دارند از آنان به نفع خود استفاده کنند. یکی از فیلم‌سازان در همین نظرسنجی واریته توضیح می‌دهد: « راز همراه کردن منتقد ان است که بدانید چگونه نظرات او را به نفع خود تفسیر کنید». هالیوودی‌های دیگر هنوز هم با منتقدین سرجنگ دارند و تضادهای میان آنان گاها کاملاً علنی می‌شود. کنت کامرون در لوس انجلس تایمز مقالات منفی در مورد جیمز کامرون و فیلم او تایتانیک نوشت و این کارگردان هم به زشتی پاسخ داد. کاستل راک هم تصمیم گرفت فیلم خود را قبل از اکران اصلی برای منتقدین نمایش ندهد زیرا به اعتقاد او نظرات منفی منتقدین در اینترنت گویای " قصد قبلی آنان برای انتقاد از فیلم" است. به‌این‌ترتیب فیلمی که ادی مورفی در ان بازی کرد به دلایل گوناگون سال‌ها به تاخیر افتاد.