ملکی هشدار داد؛ روسیه و چین با کارت ایران بازی می‌کنند
یک کارشناس ارشد ژئوپلیتیک هشدار داد که فعال‌سازی مکانیسم ماشه توسط کشورهای اروپایی با هماهنگی آمریکا می‌تواند نه تنها حال حاضر ایران بلکه آینده نسل‌های بعدی را تحت تأثیر قرار دهد. به گفته صادق ملکی، خروج از ان‌پی‌تی یا اقدامات تهاجمی دیگر، بحران را تشدید می‌کند و بازی با کارت ایران توسط روسیه و چین نیز صرفاً در راستای منافع آن‌هاست، بنابراین سیاستمداران ایرانی نباید فریب وعده‌های بدون تضمین را بخورند و باید به جای مدیریت بحران، مدیریت حل بحران را در دستور کار قرار دهند.
صادق ملکی کارشناس ارشد مسائل ژئوپلیتیک، در رابطه با دلایل اروپایی‌ها برای فعال‌سازی مکانیسم ماشه و نقش آمریکا در این مسیر، گفت: سه کشور اروپایی (انگلیس، آلمان و فرانسه) در مذاکرات هسته‌ای و فعال‌سازی مکانیسم ماشه، هماهنگی کامل با آمریکا داشته و در مذاکرات با تهران محور اصلی از نظر آنان رضایت واشنگتن بود. در مذاکرات میان ایران و اروپا، آنان به این نظر رسیدند که تهران با تعلل درصدد وقت‌کشی است و قصد ندارد مذاکرات به نتایج ملموس و مدنظر آنان برسد. لذا با هماهنگی آمریکا و در جهت فشار با هدف انعطاف ایران، مکانیسم ماشه را فعال کردند.
خروج از ان‌پی‌تی دامنه بحران‌ها را وسیع‌تر می کند
وی در پاسخ به این سوال که ایران چه اقدامی را می‌تواند برای مقابله با مکانیزم ماشه در نظر داشته باشد، تصریح کرد: خروج از ان‌پی‌تی و طح‌هایی از این دست را برخی مطرح می‌کنند در حالیکه هیچ کدام نه تنها باری از مشکلات ایران برنمی‌دارد بلکه خود دامنه بحران را وسیع‌تر و جدی‌تر خواهد کرد.
بازگشت قطعنامه‌ها آینده نسل‌های بعدی را تحت تأثیر قرار می‌دهد
این تحلیل‌گر مسائل بین‌الملل در خصوص ظرفیت‌های دیپلماتیک روسیه و چین برای حل مسائل هسته‌ای ایران و مقابله با مکانیزم ماشه، عنوان کرد: اگر مکانیسم ماشه منجر به قرار گرفتن مجدد ایران ذیل بند هفت شود نه از روسیه و نه از چین نمی‌توان انتظارات زیادی داشت. پکن و مسکو در نقطه نهایی فقط و فقط به منافع خود اندیشیده و با کارت ایران در جهت تامین منافع خویش بازی می‌کنند.
وی تاکید کرد: نباید سیاست مداران ایرانی خودفریبی کرده و یا احیانا فریب وعده‌های بدون تضمین را خورده و کارت بازی بازیگران بین‌المللی شوند. بازگشت قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل نه تنها می‌تواند حال حاضر ایران را تحت تاثیر تبعات منفی قرار دهد بلکه می‌تواند آینده نسل‌های بعدی را نیز تحت تأثیر اثرات منفی خود قرار دهد.
نشست روز دوشنبه شورای حکام تکرار خواسته های قبلی خواهد بود
این کارشناس ارشد سیاست خارجی ایران درباره رویکرد نشست شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در روز دوشنبه اظهار کرد: موضوع اصلی این نشست ایران و مسائل هسته‌ای خواهد بود و به نظر می‌رسد بر مبنای همان خواسته‌های قبلی همچون برقراری بازرسی‌ها، روشن شدن وضعیت اورانیوم غنی شده توسط ایران و از همه مهم‌تر درخواست شروع مذاکرات ایران با آمریکا باشد.
وی در رابطه با تبعاتی که خروج از ان‌پی‌تی برای ایران در پی خواهد داشت، تصریح کرد: خروج از ان پی تی بیش از آنکه یک تهدید عملی باشد، یک تاکتیک مذاکراتی بوده و ایران ظرفیت افزایش دامنه بحران را ندارد.
نظام حکمرانی به جای مدیریت بحران، مدیریت حل بحران را در راس سیاست‌های خود قرار دهد
ملکی در پاسخ به این پرسش که برخی معتقدند فعال‌سازی مکانیزم ماشه مقدمه‌ای برای جنگ مجدد است، بیان کرد: بله، اگر مذاکرات به هدف حل مسائل نباشد و منجر به کاهش بحران نشود، فعال شدن مکانیسم ماشه می‌تواند مقدمه‌سازی برای جنگی باشد که با فعال شدن آن مشروعیت‌سازی برای جنگ صورت می‌گیرد. فعال‌سازی مکانیسم ماشه به اقناع سازی جهانی و منطقه‌ای علیه ایران و حمله احتمالی کمک خواهد کرد. در اوج ناترازی‌ها و تهدیدات منطقه‌ای باید نظام حکمرانی در ایران به جای مدیریت بحران، مدیریت حل بحران را در راس سیاست‌های خود قرار دهد.
حق و حقیقت در روابط بین‌الملل به ابزاری در دست قدرت‌های جهانی تبدیل شده است
وی تاکید کرد: برای تغییر در راهبردها و خروج ایران از بحران، جنگ و بن‌بست فعلی لازم است از نگاه آرمانی دور شده و واقف به این نکته شویم که ساز و کار جهان نه بر اساس عدالت بلکه واقعیت‌های جهانی مبتنی بر قدرت شکل گرفته و می‌گیرد. عدالت، حق و حقیقت در روابط بین‌الملل بیش از آنکه یک هدف باشد یک ابزار در دست قدرت‌های جهانی به ویژه آمریکا است. غزه نمایش عریان این واقعیت تلخ است.
نمی‌شود باری بیش از ظرفیت بر ایران و ایرانیان تحمیل کرد
این پژوهشگر ارشد روابط بین‌الملل خاطرنشان کرد: ما به عنوان ایران باید از تاریخ گذشته و حال درس گرفته و مذاکرات منجر به حل بحران را در دستور کار قرار دهیم. نمی‌شود باری بیش از ظرفیت بر ایران و ایرانیان تحمیل کرد. ما باید به اندازه ظرفیت‌مان گام‌ها و سیاست‌های ایران را تنظیم و به پیش ببریم. بپذیریم که نمی‌توان همه جهان و معادلات آن را تغییر داد، بلکه فشارها سبب تغییر ما شده است، لذا تا فرصت است باید بخشی از تغییرات را خود مدیریت کنیم.
ارسال نظر