واقعا ترکیب شورایعالی امنیت ملی به نفع دولتی هاست؟
در روزهای اخیر که بحث سیاستگذاری در امور دیپلماسی نقل محافل شده، برخی رسانه ها مدعی شده اند که اکثریت اعضای شورای عالی امنیت ملی را اعضای دولت تشکیل می دهند.
اما آیا واقعیت همین است؟
در اصل ۱۷۶ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اعضای این شورا با ترتیب زیر معرفی شده اند.
روسای قوای سه‌گانه
رئیس ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح
مسوول امور برنامه و بودجه
دو نماینده به انتخاب مقام رهبری
وزرای امور خارجه، کشور، اطلاعات
حسب مورد وزیر مربوط و عالیترین مقام ارتش و سپاه
همانگونه که ملاحظه می شود اعضای وابسته به قوه مجریه در شورای عالی امنیت ملی عبارتند از:
رئیس جمهور،رئیس سازمان برنامه و بودجه، وزیرخارجه،وزیرکشور ، وزیر اطلاعات. حتی اگر طبق بند۶ موضوعی که در جلسات شورا مطرح می شود به یکی از وزرا مربوط شود و او نیز در جلسه حضور یابد تعداد دولتی ها به ۶ نفر می‌رسد (که در مقام عمل،احتمال حضور چنین وزیری بسیار نادر است)
با شمارش سایر اعضا ملاحظه می شود روسای دو قوه قضاییه و مقننه، رئیس ستاد فرماندهی نیروهای مسلح،دو نماینده رهبری(مجموعا ۵نفر) عضو شورا هستند. حتی اگر طبق بندششم، فرماندهان سپاه و ارتش و وزیر مربوطه در جلسات حضور نیابند تعداد غیردولتی ها و دولتی ها مساوی می شود اما چون حضور فرماندهان سپاه و ارتش در تصمیم گیری برای مسائل کلان امنیتی کشور کاملا امری طبیعی است بنابراین همواره ترکیب شورایعالی امنیت ملی با دو رای بیشتر، به سمت اعضای غیردولتی سنگینی می کند.
ارسال نظر