چرا پای دلالان از بازار مسکن کوتاه نمی شود؟

با وجود آنکه بارها جلساتی بین نمایندگان مجلس و وزرای مرتبط با حوزه مسکن به منظور کنترل نرخ مصالح ساختمانی برگزار شده، بنا به اذعان نمایندگان بی‌نتیجه بوده و در این شرایط عمده سود مصالح به جیب واسطه‌ها می‌رود.

در بازار مسکن هم که از حدود دوماه قبل به رکود معاملات و آرامش نرخ رسیده بخر و بفروشها برای خانه‌های زیر نرخ طمع کرده‌اند تا در آینده با نرخهای بالاتر به خریداران واقعی بفروشند.

رشد نرخ فولاد و سیمان که تاثیر مستقیم بر نرخ تمام شده مسکن دارد دولت و مجلس را به فکر کنترل بازار این کالاها انداخته است. برای چاره اندیشی به منظور کنترل نرخ تمام شده مسکن جلساتی بین نمایندگان مجلس با وزرای راه و شهرسازی و صمت برگزار شده است.

بررسی‌ها نشان می‌دهد برخی مصالح ساختمانی پس از خروج از درب کارخانه تا به‌دست مصرف‌کننده نهایی برسد مشمول ۱۰۰ درصد افزایش نرخ می‌شود. نمایندگان مجلس این معضل را نتیجه عدم نظارت و ناکارآمدی دستگاه ناظر می‌دانند. با توجه به تولید این محصولات در داخل کشور و حتی صادرات این کالاها کارشناسان معتقدند بازارهای فولاد و سیمان نباید از نرخ ارز متاثر شود و علت اصلی رشد نرخ نهاده‌های ساختمانی به عملکرد واسطه‌ها و دلالان برمی گردد.

با توجه به افزایش نرخ مصالح ساختمانی، به‌خصوص در چند ماه گذشته نمایندگان مجلس خواستار اقدام فوری از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت شده‌اند. قرار است روز یکشنبه ۱۲ بهمن ماه نیز علیرضا رزم حسینی وزیر صمت مهمان کمیسیون صنایع و معادن مجلس باشد تا به سوالات نمایندگان پاسخ دهد. محور سوالات طرح توسعه و تولید پایدار زنجیره فولاد با رویکرد اصلاح سیاست‌های تنظیم بازار است.

کمیسیون عمران هم به زودی میزبان رزم حسینی خواهد بود؛ زیرا بنا به گفته رضایی کوچی، رئیس کمیسیون عمران، رفت و آمدهای ‌وزیر صمت به ‌مجلس و وعده‌های ایشان برای کنترل بازار مصالح ساختمانی نتیجه‌ای نداشته است.

قیمت میلگرد از کیلویی ۴۲۰۰ تومان در سال گذشته به حدود ۱۵ هزار تومان رسیده است. نرخ هر پاکت سیمان نیز تا سال گذشته حدود ۱۰ هزار تومان بود که به‌تدریج مشمول افزایش شد.

نهایتا طبق تصمیم مجلس و دولت که مردادماه امسال اتخاذ شد قرار بود ۱۷ هزار و ۵۰۰ تومان به‌دست مصرف‌کننده نهایی برسد اما درحال‌حاضر درب کارخانه حدود ۱۸ تا ۲۰ هزار تومان فروخته می‌شود و در فرآیند عرضه ۲۷ تا ۳۰ هزار تومان تمام می‌شود؛ سودی که همه‌اش به جیب واسطه‌ها می‌رود.

عرضه مصالح در بورس هم چندان کارآمد نیست. در بورس باید نرخ تمام شده برای بخش مصرفی کاهش یابد و دست واسطه‌ها کوتاه شود اما در مقام عمل این اتفاق نیفتاده است.

از طرف دیگر بازار مسکن از حدود دو ماه قبل به رکود معاملات و ثبات قیمتی رسیده است. در این شرایط برخی سازندگان و مالکان آپارتمان تخفیفهایی ارائه می‌دهند؛ تخفیفهایی که بیش از آنکه به نفع خریداران واقعی باشد، بازار بخر و بفروشها را گرم کرده و بنا به گفته واسطه‌های ملکی، دلالان هوشیارتر از گذشته در کمین فایلهای زیر نرخ هستند. جالب آنکه این دلالان هیچ نوع مالیاتی پرداخت نمی‌کنند و طرحهای مالیاتی مثل مالیات خانه‌های خالی، عایدی سرمایه و مالیات خانه‌های لوکس هنوز شکل اجرایی به خود نگرفته است.

هزینه هایی مثل دستمزد، عوارض شهرداری، نظام مهندسی و بیمه کارگران افزایش یافته و بخش ساخت‌وساز را به چالش کشانده است.

طبق طرح جامع مسکن باید سالانه حدود یک میلیون واحد مسکونی تولید شود در حالی که هم اکنون تولید بین ۳۰۰ تا ۳۵۰ هزار واحد است و پروژه دولتی قابل توجهی نیز بجز اتمام باقی مانده واحدهای مسکن مهر طی سال‌های اخیر وجود نداشته است. کارشناسان نگرانند در سال‌های آینده فشار تقاضا بهم ریختگی بازار مسکن را به دنبال داشته باشد.