شاسی‌بلند رضایت‌ بخش و خوش‌قیمت بازار رسید

همانند بسیاری از خودروهای اقتصادی که به پیشرانه توربوشارژر مجهز شده‌اند، تفاوت ظاهری چندانی میان نسخه‌های ساده و توربو رنو داستر مشاهده نمی‌شود و شرکت رومانیایی تنها به افزودن رینگ‌های بزرگتر ۱۷ اینچی و آرم TCe بسنده کرده است.

تغییر اصلی زیر کاپوت رنو داستر رخ داده است، جایی که پیشرانه ۱.۳ لیتری چهار سیلندر از خانواده TCe رنو قرار گرفته است و حداکثر ۱۵۴ اسب‌بخار قدرت و ۲۵۰ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند. برای گیربکس داستر توربو نیز از جعبه دنده اتوماتیک CVT استفاده شده است که می‌تواند به صورت مصنوعی هشت دنده را در اختیار راننده قرار دهد.

مطابق وعده رنو، حداکثر گشتاور موتور از دورهای پایین در اختیار راننده قرار دارد و با تاخیر معمول خودروهای توربو مواجه نیستیم. با این حال گیربکس CVT به صورت کامل با پیشرانه هماهنگ نیست و نمی‌تواند همیشه بهترین عملکرد خود را ارائه دهد. توربو بودن به معنای اسپرت بودن داستر نیست و به همین دلیل باید انتظارات خود را از این شاسی‌بلند مقرون به صرفه کاهش دهید. بیشترین گشتاور تولیدی موتور در فاصله دورهای ۲۰۰۰ الی ۴۰۰۰ در اختیار راننده قرار دارد و بهتر است تا سبک رانندگی خود را برای بهره‌ بردن از حداکثر گشتاور بهینه کنید.

مصرف سوخت داستر توربو حدود ۱۱.۲ لیتر به ازای صد کیلومتر در سیکل ترکیبی برآورد شده است. این خودرو همچنان توانایی‌های خارج‌ جاده‌ای مناسبی دارد اما یک جیپ نیست. داستر توربو به لطف ارتفاع از سطح زمین، سیستم‌های کمکی الکترونیکی و پیشرانه پرقدرت خودرویی مطلوب برای عبور از بیراهه‌ها است.

از نظر تجهیزات ایمنی و رفاهی نیز تفاوت چندانی میان داستر معمولی و داستر توربو وجود ندارد و رنو تنها دوربین ۳۶۰ درجه و رادار نقطه کور را به تیپ توربو اضافه کرده است. این در حالی‌ است که رنو کوئید نسبت به داستر از کیسه‌های هوای بیشتری بهره‌ می‌برد و مشتریان آمریکای لاتین توقع داشتند تا نسخه جدید داستر با کیسه‌های هوای جانبی به دست آن‌ها برسد. نزدیک‌ترین رقیب رنو داستر توربو در بازار آمریکای لاتین شورولت ترکر است که از نظر مشخصات فنی در سطحی پایین‌تر از داستر قرار دارد اما با ارائه شش کیسه هوا، خودرویی ایمن‌تر را برای مشتریان فراهم کرده است.