تخفیفی اساسی برای قاچاقچیان

ممنوعیت واردات می‌تواند به حال تولیدکنندگان داخلی و اقتصاد کشورمان مفید باشد اما نه تحت هر شرایطی! سیاست ممنوعیت، زمانی کارآمد است که چند شرط اساسی رعایت شود. قبل از هر چیز باید واقع‌بین بود و بررسی کرد که آیا تولیدکنندگانِ فلان قطعه، ابزار و دستگاه؛ «واقعاً» توان تولید محصول باکیفیت، اقتصادی و در نهایت تامین نیاز بازار را دارند؟ در غیر این صورت بازار با کمبود و تورم مواجه می‌شود و در نهایت، مردم و مصرف‌کنندگان متضرر می‌شوند. ممنوعیت‌های کارشناسی‌نشده در بسیاری از بخش‌ّها، نتیجه عکس و منفی به بار آورده است. حوزه تولید و فروش ابزارآلات از آن جمله است. برای بررسی و تحلیل جوانب مختلف این موضوع با رئیس اتحادیه فروشندگان ابزارفروشان تهران به گفتگو نشستیم. با گسترش‌نیوز همراه باشید.

فناوری پیچیده آچار

سال‌هاست که واردات ابزار غیربرقی ممنوع شده است. ما حامی و پشتیبان تولید داخل هستیم اما باید واقع‌بین بود و به درستی عمل شود. فریدون غمام نو ضمن اشاره به این موضوع اظهار داشت: «البته که مخالف تولید داخلی نیستیم اما فناوری آچار، پیچیده است چون فقط به آچار سرتخت محدود نمی‌شود. بعضی انواع آچار در صنعت هواپیمایی و ساخت‌وساز استفاده می‌شود.

تولید آچارهایی مثل آچار جغجغه‌ای تاکنون ممکن نبوده است. امیدواریم که این اتفاق بیفتد. فناوری روز باید وارد شود تا تولیدکننندگان، محصولات مشابه را ببینید و توان ساخت را به دست آورند. صنعت ما به این نوع آچارها نیاز دارد».

کارشناسان و باتجربه‌های بازار، حکم بازوی وزارت صنعت را دارند و وزارتخانه باید از دانش و تخصص آنها استفاده کند. رئیس اتحادیه فروشندگان ابزارآلات ضمن بیان این موضوع گفت: «شاهد ورود قاچاق کالا هستیم. عمدتاً چینی هستند. کارشناسان باید در این باره اظهارنظر کنند ولی وفور کالای ممنوع شده در بازار این تصور را به وجود می‌آورد که به صورت قاچاق وارد کشور می‌شود. وجود کالای ممنوع شده در بازار سوال‌برانگیز است».

امکان مقایسه وجود ندارد

وی افزود: «قیمت کالای واردشده عمدتاً بالاتر از نوع داخلی است. در رابطه با ابزارآلات بادی و برقی، مشکل خاصی وجود ندارد. در این زمینه تولید نداریم. تولید از نوع مونتاژ است یعنی قطعات را سرهم‌بندی می‌کنند. یکی از دغدغه‌های ما همین است. چرا بعد از این همه سال نتوان ابزار ساده‌ای مثل دریل را تولید کرد؟».

رئیس اتحادیه ابزارفروشان در پاسخ این سوال که در مجموع قیمت، کیفیت و توان رقابت، ابزارهای تولید داخل را چگونه ارزیابی می‌کنید تصریح کرد: «باید توجه داشت که تولید آچارالات در کشور ما در حد ۵ تا ۱۰ درصد است. آچارهای سنتی و ابزارهایی مثل آچار دودسته، پیچ‌گوشتی و لوله‌گیر تولید می‌شود. همان‌طور که گفته شد آچارهای دارای فناوری بالا تولید نمی‌شود که بتوان وضعیت را برآورد کرد».

تخفیفی برای قاچاق

نکته دیگری که سیاستگذاران اقتصادی، هنگام وضع ممنوعیت‌ باید به آن حساسیت داشته باشند آن است که احتمال انحصاری‌شدن بازار وجود دارد. فریدون غمام‌نو در این باره اظهار داشت: «در حال حاضر صنعت ساخت و ساز کشور رونق نگرفته است بنابراین انحصار فعلاً تاثیرات خود را نشان نمی‌دهد. در کشورهای دیگر واردات ممنوع نیست اما با افزایش تعرفه گمرکی به تولید داخل رونق می‌دهند. به این ترتیب رقابت همچنان وجود دارد و علاقه‌مندان می‌توانند با پرداخت هزینه بیشتر، کالای خارجی را خریداری کنند. در کشور ما هم می‌توان چنین کرد. البته نکته اینجاست که در حال حاضر موضوع تعرفه‌ ها می‌تواند فسادآور باشد چون تولیدی نیست و تولیدکننده قیمت را افزایش می‌دهد».

این رویه در واقع نوعی تخفیف و یارانه دادن به قاچاقچیان است. رئیس اتحادیه ابزارآلات ضمن بیان این تشبیه گفت: «وقتی برای مثال به ۸۵ درصد آچارهای دستی، تعرفه گمرکی بسته شود به آن معناست که قاچاقچی سود می‌کند چون تولید داخل وجود ندارد. در شرایطی که قاچاقچی ۳۰ یا ۴۰ درصد می‌کنند فروشنده مجاز ممکن است ۲ درصد هم سود نداشته باشد. امیدواریم مسئولان نگاهی خوب و تولیدمحور در پیش بگیرند. باید بتوان فناوری را وارد کرد تا زمینه ساخت آن در داخل فراهم شود. این اتفاق باید تاکنون می‌افتاد اما متاسفانه رخ نداد».