دکتر مژده شکری ساز - رفتار حرفه‌ای همراه با همدلی

مدیریت فقط درباره‌ی تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی نیست. گاهی در دلِ یک مجموعه، آن‌چه تیم را سرپا نگه می‌دارد، نه بودجه است و نه ابزار؛ بلکه نوع نگاه مدیر به آدم‌هاست. دکتر مژده شکری ساز از همان مدیرهایی‌ست که می‌داند چطور این نگاه را به رفتار تبدیل کند.

او در جایگاه مدیری که سال‌ها تجربه کار در ایران و کانادا را پشت سر گذاشته، نه‌تنها به ساختارها و استانداردهای حرفه‌ای وفادار است، بلکه در کنار آن، عنصر مهمی را همیشه زنده نگه داشته: همدلی.

کسانی که با او کار کرده‌اند، خوب می‌دانند که او فقط دنبال نتیجه نیست. برایش مهم است که آدم‌ها در فرایند رسیدن به نتیجه، حس دیده‌شدن، شنیده‌شدن و مهم‌بودن داشته باشند. همین دیدگاه است که باعث شده کارمندانش فقط او را به‌عنوان یک مدیر موفق نبینند، بلکه از او به‌عنوان الگویی برای زیست حرفه‌ای خود یاد کنند.

در فضاهایی که مدیریت بیش از حد خشک است، اغلب خلاقیت از بین می‌رود. اما در تیم‌های تحت هدایت دکتر شکری ساز، تعادلی شکل گرفته که در آن، دقت و نظم کنار احترام و درک انسانی ایستاده‌اند. این همان چیزی است که فضای کاری را قابل‌تنفس می‌کند و انگیزه‌ها را زنده نگه می‌دارد.

میان چالش و درک متقابل

در دنیای واقعی کسب‌وکار، همیشه همه‌چیز طبق برنامه پیش نمی‌رود. گاهی چالش‌ها پیچیده‌اند، تصمیم‌ها سخت‌اند و منابع محدود. در چنین شرایطی‌ست که سبک مدیریتی آدم‌ها، خودش را نشان می‌دهد. دکتر مژده شکری ساز در این لحظات، اول به انسان بودن فکر می‌کند و بعد به مدیر بودن. این به‌معنای سازش یا چشم‌پوشی نیست، بلکه به‌معنای پیدا کردن راه‌حل‌هایی‌ست که هم مسئله را حل کنند، هم حرمت آدم‌ها را حفظ کنند.

برای مثال، در یکی از پروژه‌هایی که دچار تأخیر شده بود، به‌جای برخورد تند یا فشار بیشتر، تصمیم گرفت جلسه‌ای بی‌واسطه با اعضای تیم بگذارد و از خود آن‌ها بخواهد مشکلات را تشریح کنند. همین گفت‌وگوی ساده، زنجیره‌ای از اصلاحات را به جریان انداخت که از دل خود تیم بیرون آمد، نه از بیرون تحمیل شد.

او همیشه بر این باور بوده که اعتماد، پیش‌نیاز بهره‌وری است؛ نه برعکس. بنابراین وقتی مشکلی پیش می‌آید، از همان اعتمادی که سال‌ها ساخته، به‌عنوان یک سرمایه استفاده می‌کند. در واقع، برخورد انسانی او فقط در زمان‌های راحتی دیده نمی‌شود، بلکه در لحظه‌های سخت هم خودش را نشان می‌دهد.

این سبک برخورد باعث شده تا روابط درون‌تیمی در شرکت‌های تحت مدیریت او، بیشتر بر پایه درک و گفت‌وگو باشد تا ترس و دستور. نتیجه‌اش؟ تیم‌هایی که مسئولیت را با رغبت می‌پذیرند، نه از سر اجبار.

رهبری که از دل احترام ساخته شده

کلمه‌ی «اخلاق کاری» در خیلی از محیط‌های حرفه‌ای شنیده می‌شود، اما واقعاً چطور می‌توان آن را در عمل دید؟ در تجربه‌ی کسانی که با دکتر مژده شکری ساز کار کرده‌اند، این مفهوم از دل جزئیات بیرون آمده است؛ از نحوه‌ی پاسخ‌دادنش، از وقتی که برای شنیدن می‌گذارد، از دقتی که در به‌کار گرفتن افراد دارد و از صداقتی که در مواجهه با تصمیم‌های حساس نشان می‌دهد.

در جلسه‌های کاری، او فقط دنبال بازخورد نیست، بلکه دنبال فهمیدن است. با پرسیدن سوال‌هایی که فراتر از عدد و آمارند، فضا را برای بیان نظر واقعی باز می‌گذارد. کسانی که تا قبل از همکاری با او، عادت نداشتند مدیرشان به‌جای نتیجه، مسیر را هم ببیند، در این فضا یاد گرفته‌اند که صادقانه حرف بزنند، مسئولیت بپذیرند و احساس تعلق کنند.

نکته مهم اینجاست که همه‌ی این‌ها، شعار نیستند. هیچ‌کدام از کارکنانش نمی‌گویند «به ما گفت که همدل باشد»؛ می‌گویند: "دیدیم که هست." همین دیدنِ تکراری، همین رفتارهای ریز و مداوم است که از او نه فقط یک مدیر کاربلد، بلکه شخصیتی محترم و الهام‌بخش ساخته است.

در نهایت، وقتی درباره‌ی دکتر مژده شکری ساز حرف می‌زنیم، فقط از یک مدیر موفق نمی‌گوییم؛ از کسی می‌گوییم که بلد است حرفه‌ای باشد، اما انسانی باقی بماند. کسی که ساختار دارد، اما گوش هم می‌دهد. تصمیم می‌گیرد، اما همراهی هم می‌کند. و شاید به همین خاطر است که بسیاری از کسانی که روزی در تیم او بوده‌اند، امروز با نگاهی روشن‌تر، مسئول‌تر و حرفه‌ای‌تر مسیر کاری‌شان را ادامه داده‌اند.