مردم تهران، صبح ۲۲ بهمن ۱۳۹۶، آهسته آهسته تنها، با دوستان، همکاران یا با خانواده به سمت میدان آزادی و خیابانهای اطراف حرکت کردند تا سی و نه سالگی انقلاب اسلامی ایران را جشن بگیرند. ساعاتی را در کنار هم ماندند و پس از آن راهی خانه، یا محل کارشان شدند.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری گسترش ، حدود ۱۰:۱۵ صبح بود که مراسم به طور رسمی آغاز شد. از همه اقشار با زبانها و لهجههای متفاوت به میعادگاه آمده بودند. هر کدام انگار از روز و روزهای قبل برای این مراسم آماده بودند. بعضی ها با سجاده آمده بودند و بعضی دیگر با کوله پشتیای پر از لوازم شخصی؛ بعضی با ویلچر و بعضی دیگر با کالسکه بچه؛ با لباسهای گران قیمت و آرایش های تند یا لباس های کهنه و حتی کثیف؛ با ظاهری مذهبی یا ظاهری غیر مذهبی. با خودکار نوشتههای جانم فدای رهبر بر کف دست یا آدمک های تمسخر آمیز آمریکا؛گروههای دانش آموزی، سپاه و بسیج حرکات نمایشی متنوعی را آماده کرده بودند. بعضی صورت بچهها را به رنگ پرچم ایران رنگ میکردند، برخی از نهادها کلاههای کاغذی و پرچمهای کاغذی ایران را پخش میکردند. از بالای برج آزادی، صدها بادکنک رنگی گازدار در آسمان به رقصی ابدی در آمدندو میلیون ها کاغذ زر ورق از بالگردها به زمین ریخته شد. جشن خوبی بود. وحدت همین جا معنا شد که هر کس تلاش می کرد این جشن ملی هرچه با شکوه تر برگزار شود. هم زمان با اذان ظهر، جشن به پایان رسید. ده ها مرد و زن پیر و جوان مهری از جیب درآورند و روی یک کاغذ بزرگ، یا یک مقوا به نماز های فرادا یا خانوادگی مشغول شدند.
زباله های بسیاری بر زمین ریخته شد.
کارگران شهرداری بلافاصله پس از پایان مراسم با جارو و کیسه پلاستیکی در دست به جمع آوری زرورق ها و کاغذهایی که زمین را پر کرده بودند پرداختند.لباس های تمیز این رفتگران جلب توجه می کرد.
مترو خدماتش را رایگان کرد و با وجود کمبود زیرساخت های فنی نیروهای انسانی بسیاری را به کار گرفت تا راهنمای مسافران باشند. در ایستگاه استاد معین، پله های برقی از کار افتاد و مهندسان مترو بلافاصله اقدام به تعمیر آن کردند. ماموران در محل حضور یافتند. آن ها دست هایشان را زنجیر وار به هم داده بودند تا سیل جمعیت از پله های در حال تعمیر سقوط نکنند. قدم به قدم ماموران مترو حضور داشتند و مراقب بودند تا سیل جمیعت گرفتار شده در مترو،دچار حادثه ای نشوند.
در ایستگاه های بعد تقریبا شرایط عادی بود اما حضور قدم به قدم ماموران مترو، آرامش خاطر را برای مسافران تضمین می کرد. به نظر می رسید این بار شهرداری با وجود کمبود زیرساخت ها اما با استفاده از منابع انسانی مجرب، خوب عمل کرد.
