عشق، کمر پلهای پاریس را شکست
می گویند پاریس شهرعاشقهاست و این آرزوی خیلیها در دنیا است که چند ساعت را با یار رعنایشان در خیابانهای زیبای این شهر پرسه بزنند، در پاریس تا دلتان بخواهد زوجهای جوان و پیر را میبینید که دست در دست به همدیگر نگاه میکنند و عکس میگیرند.
گسترشنیوز: ظاهرا از ابتدای تاریخ، عشق با خرافه و آرزو گره خورده بوده است، درحافظیه خودمان، مرغ عشق در قفس فال میگیرد وسکههای مان را در حوض سعدی میریزیم و در پاریس هم قفل به پل میزنند، چشمانشان را میبندند ودست دردست همدیگر، کلیدعشقرابه رود سن میاندازند و معشوق زیبا روی، موهایش را به نسیم رود میسپارد و رودخانه هم پر از"دوستت دارم"هایی میشود که هر روز میشنود و باخود میبرد.
دراین منظره عاشقانه، سر راکه بچرخانی، آقای ایفل، جان آدمی را به وجد میآورد، و ازطرف دیگر کلیسای نتردام، خیال تو را با گوژپشت زشت رویی همراه میکندکه عاشق زیبایی میشود وآنطرفتر، ناپلئون با اقتدار در"انولید"خواب میبیند.
کسی نمیداندکه نخستین قفل عشق راچه کسی و کی به روی پل هنر(Pont des Arts)زده است، اما این قفلها در زمان آنقدر شدندکه به یک سنت میان شیفتگان و یکی از جاذبههای گردشگری پاریس تبدیل شد.
در سالیان طولانی هزاران قفل به این پل متصل شد و در نهایت تعداد آنها باعث شد تا پل نتواند وزن آنها را تحمل کند، بنابراین چند سال قبل برای جلوگیری از بروز خطرات، این قفلها را از پل باز کردند.قفل هایی که روی هم بیش ازپنجاه تن وزن داشتند.
اما چه بر سر این قفلها آمد؟
می گویندبخشی ازقفلها در جایی انبار شد، بخشی از آن در مزایدهای به نفع پناهندگان پاریس به فروش رسید که شاید عشاق بتوانند قفلهای خود را پس بگیرند، بخشی ذوب شد، ولی آخرین خبر میگوید که موزه قفل عشاق هم با تنوع بیش از صدهزارنوع قفل به شهرموزههای پاریس افزوده شد...
اما سنت«بستن قفل برای جاودانه شدن عشق» که موجب شد تا پلهای تاریخی در پاریس، رم و شهرهای دیگر دنیا در معرض خطر جدی فرو ریختن قرار بگیرند، حالا به جای یک پل، دهها پل در پاریس محل قفل کردن معشوق شده است.
«قفل عشق» چیست و از کجا پیدا شده است؟
قفل عشق قفلی است که دو نفر به عنوان نماد عشق خود به یک پل در مکانهای عمومی میبندند ومعمولاً اسم یا نمادی از دو نفری که این قفل را بستهاند هم روی قفل نوشته یا نقاشی میشود.
برای درک اینکه چرا عشاق به ویژه در اروپا از این قفلها استفاده میکنند، باید داستانهای پشت این ماجرا را دانست. یک ماجرا به زمان جنگ جهانی اول بر میگردد، دختری صربستانی که معلم مدرسه بوده، عاشق یک سرباز هموطن خودمیشود.بعد از آنکه این دو نامزد میکنند، سرباز برای جنگ به یونان اعزام و آنجا عاشق زن دیگری میشود و نامزدی آنها به هم میخورد ولی زن هیچگاه نمیتواند عشق خود را فراموش کند وبعد از مدتی به خاطر معشوق، بیمار میشود و میمیرد.
بعداز این اتفاق، زنان صرب، برای آنکه از عشقشان محافظت کنند، اسم خودشان و معشوقشان را روی قفل مینوشتند و این قفلها را به نردههای پلی میبستند که آن دو، آنجا با یکدیگر قرار میگذاشتند و همدیگر را میدیدند.
اواخرقرن بیستم"دسانکا ماکسیموویچ"شاعرصربستانی شعری به نام"دعایی برای عشق"را درباره این ماجرا سرود وموجب شد تا مردم دوباره به این سنت روی بیاورند و پلی که قفلهایشان را به آن میبندند نام «پل عشق» را به خود بگیرد.
یک ماجرای دیگر هم وجود دارد که برخی آغاز سنت قفل عشق در طی سالهای اخیر را به آن نسبت میدهند و رواج آن را به خاطر رمانی به نام"تو را میخواهم" از «فدریکو موچیا» نویسنده ایتالیایی میدانند، در بخشی از این رمان، دو شخصیت اصلی داستان به عنوان نمادی از عشقشان، یک قفل دوچرخه را دور یک تیرچراغ میبندند و کلید آن را در رودخانه میاندازند.
از کتاب فدریکو موچیا (Federico Moccia) تو را میخواهم (I Want you) در سال ۲۰۰۷ فیلم سینمایی هم ساخته شد.
علاوه بر دو ماجرا، سنت قفل عشق در کشورهای مختلف اروپایی را به ماجراهای دیگری هم نسبت دادهاند.به هر حال، همه عشاقی که قفل عشق خود را به پل میبندند، یک نقطه اشتراک دارند، بستن این قفلها را نمادی از عشق به یکدیگر میدانند و با انداختن کلید قفلشان در رودخانه میخواهند از یکدیگر دل نکَنند، البته یک شوخی هم میگوید زرنگترها از قفلهای رمزدار استفاده میکنند که هر وقت خواستند، آن را باز کنند.
سنت قفل عشق در کشورهای امریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان، ایتالیا، کانادا، استرالیا و ایرلند و بیشتر اروپا رواج یافته و عشاق و توریستها در این کشورها عمدتاً پلهای خاصی را برای عمل به این سنت انتخاب کردهاند.که البته مشهورترین آنها پلهای پاریس و رم است.
مشهورترین پل عشق، پل"فنون یا پل هنر"پاریس است که روی رود سن قرار دارد و موزه لوور را به آن سوی این رودخانه وصل میکند.این پل مشهور دستکم از اواخر سال ۲۰۰۸ به طور جدی با معضل قفلهای عشق روبهرو بوده است.بهرغم آنکه شهرداری فرانسه گاه و بیگاه اقدام به برداشتن این قفلها به روشهای مختلف میکنند، اماتعداد این قفلها از سال ۲۰۱۲ به این سو آنقدر زیاد شد که عملاً شهرداری فرانسه را مستأصل کرد.
اوایل سال ۲۰۱۴، روزنامه لوموند فرانسه تخمین زد که چیزی حدود ۷۰۰ هزار قفل روی پل هنر نصب شده است. مشکل اینجا بود که دیگر جایی برای نصب قفل وجود نداشت وعشاق برای آنکه به هر قیمتی قفل عشقشان را روی پل هنر نصب کنند، به روشهایی مانند بستن قفل خود به قفلهای دیگر روی آوردهاند.وزن این قفلها آنقدر زیاد شد که سلامت پل هنر را با تهدید جدی مواجه کرد.
شهرداری پاریس هر چند وقت یکبار مجبورمی شد، قطعه هایی از دیواره پل «هنر» را به طور کامل تعویض کند.
سال ۲۰۱۴، بخشی از دیواره پل هنر به علت سنگینی قفلها فرو ریخت و شهردارپاریس تصمیم گرفت راهی برای باز کردن این قفلها پیدا کند وکمپینی با عنوان«عشق بدون قفل»تشکیل شد تاعشاق در پاریس به جای بستن قفل به پلها، با گرفتن عکس سلفی عشق خود را جاودانه کنند، اما همانطور که اقدامات جایگزین، نظیر نصب تخته وایتبرد به جای نردههای پل برای آنکه عشاق نامهایشان را روی این تختهها بنویسند، راه به جایی نبرد، کمپین «عشق بدون قفل» هم موفقیت چشمگیری نداشته است.
این کمپین که توسط دفتر شهردار پاریس راهاندازی شده است، خطاب به عشاق و توریستها میگوید: «پلهای ما دیگر نمیتوانند ژستهای عاشقانه شما را تحمل کنند.با اعلام عشق خود از طریق عشقبدونقفل [پلها] را رها کنید.»با این وجود، چنانکه گفته شد، این کمپین عملاً فایدهای نداشت.علاوه بر خم شدن پل هنر به علت سنگینی قفلها، از آن موقع تا کنون چندین بار دیگر هم بخشهایی از دیواره این پل فرو ریخته است.
شهرداری در اوج فصل توریسم در پاریس، از آنجایی که خطر ریزش بخشهای دیگری از این دیواره هم وجود داشت، مجبور شد بیش از نیمی از دیواره پل هنر را با تختههای چوبی بپوشاند تا کسی نتواند قفلهای بیشتری به دیوارههای پل نصب کند. وزن هر یک از تکههای دیواره پل با قفلهای روی آن حدود یک تن تخمین زده میشد.
این اقدام شهرداری پاریس اگرچه ظاهر پل هنر را بسیار زشت کرد، اما به نظر بسیاری از پاریسیها از تعویض بخشهای دیواره پل معقولتر است، چراکه قبلاً مالیات مردم این شهر صرف تعویض دیوارههایی میشد که در عرض تنها چند روز، دوباره پر از قفلهای عشق میشدند. اگرچه کارگران شهرداری پاریس سال ۲۰۱۵ به طور جدی شکستن قفلهای عشق روی پل هنر را به فهرست وظایف خود اضافه کردند، اما سرعت شکست این قفلها تا کنون نتوانسته از سرعت بستن آنها روی پل سبقت بگیرد.چ
به هر حال، معضل قفلهای عشق برای پل هنر پاریس هنوز ادامه دارد.سال ۲۰۱۵ برخی گزارشها حاکی از آن بود که بیش از یک میلیون قفل روی پل هنر نصب شده است که روی هم رفته حدود ۵۰ تن وزن اضافی را به این پل تحمیل کرده، این وزن نه تنها موجب تخریب این پل (که یکی از آثار تاریخی ثبتشده در یونسکو است) میشود، بلکه جان افراد روی پل و کشتیهای تفریحی و توریستی را به خطر میاندازد که از زیر پل عبور میکنند.
شهر رم در ایتالیا هم به عنوان یکی دیگر از شهرهای نمادین عشق در اروپا با معضل قفلهای عشق مواجه شده و برای حل این معضل راههایی را اندیشیده و امتحان کرده است. دولت ایتالیا علاوه بر برداشتن قفلها از روی پلهای رم، برای بستن قفل به پلهای شهرهای مختلف در این کشور جریمههایی بین ۵۰ تا ۳۰۰۰ یورو را تعیین کرده است. این در حالی است که طی سالهای اخیر، میان طرفداران این سنت و مخالفان آن در شهرداریها اختلافات جدی پیش آمده و کار به دعوای سیاسی کشیده است.
پل مشهور بروکلین در امریکا بعد از آنکه گرفتار معضلی مشابه شد، سال ۲۰۱۳ میزبان جوانان علاقهمندی بود که در قالب یک رقابت، مهارتهای خود در «باز کردن تفننی قفل» را سنجیدند؛ و البته داستان این پل همچنان ادامه دارد.لندن نیز طی چند سال اخیر شاهد گسترش سنت قفل عشق بوده است.
البته اختلافنظر درباره این سنت همه جا به وجود آمده، برخی مقامات محلی بستن قفل به پلهای عمومی را اقدامی"خرابکارانه" میدانند.این در حالی است که برخی مقامات و مردم، این سنت را پذیرفتهاند و جهت استفاده توریستی از آن، حتی تمهیدات خاصی را برای افرادی در نظر گرفتهاند که میخواهند به این سنت عمل کنند.
روی هم رفته، موضوع قفلهای عشق به معضلی پیش روی کشورهای مختلف جهان از اروپا گرفته تا آسیا و از امریکا گرفته تا افریقاتبدیل شده است.ترکیبی از احساسات، خرافه و افسانه موجب شده تا این سنت که در ظاهر نمادی از عشق و محبت میان دو نفر است هر روز رواج بیشتری پیدا کندو البته بعضی شهرها برای جذب توریست از این موضوع حمایت میکنند و وسیلهای برای جلب کمکهای خیرخواهانه و جاذبههای توریستی میدانند.
پاریس: چکامه بزرگمهر
ارسال نظر