ذکر مصیبت مالیپولیای اقتصادی

ورم اقتصاد تاریخچه‌ای به درازای شکل‌گیری نهاد دولت در فرماسیون کلاسیک آن دارد. از وقتی که ضرابخانه‌ها در ید بیضای دولت‌ها قرار گرفتند و پول از حالت خصوصی خود خارج و منحصر در ضرب دولت شد، تورم هم به مثابه لولوی خرمن‌خوار پدیدار شد.

حضرت لودویگ فون میزس در یک تحلیل تاریخی بی‌سابقه در اثر سترگ «سیاستگذاری اقتصادی» دلیل سقوط امپراتوری شکوهمند روم را نه هجوم قبایل وحشی (آن‌گونه که ادوارد گیبون نوشت) که تورم و پاچه‌ورمالیدگی اقتصادی دولت روم می‌دانست. شکوهمندان رومی که به علت گستره متصرفات از سراسر اروپا تا شمال افریقا و سواحل شرقی مدیترانه، برای تولید سکه دچار کمبود فلزات مرتبط شدند و بیشتر این فلزات اثرگذار را مصروف کشورگشایی کردند تا اینکه بخواهد آن را صرف ضرب سکه کنند درنتیجه، طی یک خرده جنایت زن و شوهری، اقدام به کاهش وزن یا عیار مسکوکات خود کردند.

هرچند که در برابر جنایات تورمی دولت‌های مدرن که اسکناس را خلق کردند، این اقدام در حد نوازش اقتصادی بود اما همین نوازش کنونی، در آن زمان ارج پول را از قرب آن جدا ساخت و باعث شد تا مردم به علت کمیابی کالا و مواد غذایی رو به سوی روستاها بنهند و قوانین منع خروج از شهر دیوکلتیانوس نیز کارگر نیفتاد و طبقه‌ای از خانوارهای تولیدکننده غذایی یا همان ویلاها را پدید آوردند و درنهایت فئودالیسم دهات‌محور، عطای امپراتوری روم را به لقای یونان باستان فرستاد و قرون وسطا سر برآورد.

قحطی‌های وسطایی هم که به تخیل به طاعون مربوط می‌شود ناشی از سیاست‌های کنترل قیمتی ناشیانه بود از این رو که قیمت‌های ثابت، همواره واجد گسلی میان ارزش اسمی و ارزش حقیقی کالا بودند. پس نتیجه می‌گیریم که تورم از فضولات ناشی از فضولی‌های اقتصادی دولت‌ها بوده که حتی با عظمت‌ترین ملل را هم به صندوق انتقادات و پیشنهادات تاریخ متصل می‌کند. رذیله بودن تورم را حتی اقتصاددانی با اوضاع نظری ناگوار چون جان مینارد کینز نیز دریافت و گفت: اگر می‌خواهید یک جامعه را به لحاظ اخلاقی به انحطاط و فروپاشی بکشانید، بنزین تورم را بر آتش اقتصادش بریزید!

تورم در اقتصاد به باور اتریشی‌ها، ناشی از افزایش عرضه پول است که دولت‌های مبتلا به مالیپولیا (بر وزن مالیخولیا) این بلا را تراشیده‌اند. در ایران پس از انقلاب با کاهش ۳۵۰۰ برابری ارزش پول، تورم تقریبا تمام میوه‌های زیرساختی اقتصاد را نارس کرد. افزایش تورم علاوه‌بر کاهش ارزش دارایی‌های عمومی، بر تجارت میان ملل نیز تاثیری نابایسته می‌گذارد و افزایش هزینه تجارت به جهت فقیر کردن عموم مردم متورم علیه، ترسناک‌ترین اثر موثره این خبیثه رذیله اقتصادی است.

تنها راه نجات عبور از این ورم بدخیم اقتصادی، شل کردن قوانین مستهزی قیمت‌گذاری مسقف و مکفف (مصدر جعلی از کف) است، زیرا فرانسوی‌ها نیز بعد از شکوهمند کبیرشان، با گیوتین به جان قیمت‌ها افتادند و گردن بازاریان را به خشم روبسپیر از قوانین مرتبط با کف نرخ سپردند. آن‌گونه که روبسپیر پس از اینکه چنگیز درونش دررفت و هزار بازاری بی‌نوا را به علت افزایش نرخ کالاهای‌شان گردن زد و دکان‌های‌شان را به انضمام دارایی‌های دولت دوره وحشت درآورد، خشنود از کنترل قیمت‌ها بود.

واقعیت این است که خشونت دیوکلتی و روبسپیری، بیش از حد تصور طرفداران کنترل قیمت‌ها در شرایط تورمی بود اما هنوز هم برخی از اقتصاد ندان‌های وطنی، معتقدند که حتی در این شرایط تورمی نیز دلار ۴۲۰۰ تومانی گران است و باید ارزان شود. حکومت ایلخانان در ایران زمانی که پذیرفت چاو بی‌پشتوانه (اسکناس چاو نخستین اسکناس ایرانی بود) را به تقلید از چینی‌ها منتشر کند، خللی در امپراتوری مغولان انداخت که جلال‌الدین خوارزمشاه هرگز توان ایجاد آن را در صفوف مغولان نداشت و جنبش سربداران در پی همان شیرازه گسیختگی پولی در کشور رخ داد. ارزش‌زدایی از پول که یک ایده مارکسیستی (متعلق به گئورگ زیمل جامعه‌شناس مارکسیست آلمانی) بود، در شوروی، آلمان شرقی، کوبا و لهستان اجرا شد و تمامی این سرزمین‌ها دچار فروپاشی اقتصادی و سیاسی شدند. ونزوئلا نیز که زمانی ثروتمندترین کشور امریکای لاتی بود، اکنون به مرحله‌ای رسیده که دولتش خمیردندان، شیرخشک، آسپرین، دستمال توالت، آب معدنی و قهوه (قدیمی‌ترین محصول کشاورزی سرزمینی ونزوئلا) را کالای لوکس نامیده و مصرفش را جرم‌انگاری کرده است.

هرچند صاحب این کیبورد امیدی به تورم‌زدایی از ممالک محروسه ندارد اما سیاست‌نداران اقتصاد ندان وطنی را توصیه به انظر الی کیف کان عاقب‌المتورمین می‌کند.