شاعری علیرضا قربانی در توئیتر نتیجه نداد

شاید نباید با قطعیت ریشه این اتفاق را در تلاش برای شعر گفتن یا علاقه به شاعر شدن جست وجو کرد، با این حال، به نظر می‌رسد تأکید روی اینکه شعری که می‌خوانید از خودم است، کمی تا قسمتی بتواند این مفهوم را برای مخاطب پراهمیت جلوه بدهد و به آنها بگوید بیتی که می‌خوانید را به فرد دیگری نسبت ندهید، چون تمام و کمال متعلق به بنده است، فارغ از اینکه این دو مصرع آیا از ابتدایی‌ترین قانون شعر کلاسیک یعنی داشتن وزن تبعیت می‌کند یا نه؟

به هر حال، علیرضا قربانی این کار را کرد و در فضایی مثل توییتر که یک کلمه می‌تواند در کسری از ثانیه برد زیادی پیدا کند، باعث ایجاد بازخورد‌های زیادی شد که بیشتر آنها منفی بود و سرشار از کنایه.

او در یکی از توییت‌های اخیر خود که بعد از هجمه‌هایی که علیه او به راه افتاد آن را پاک کرد، نوشت: «به تیغ، ریشِ خود زدن/ به که به ریش، تیغ زدن» و همراه آن ذکر کرد: «شعر از خودم.» علیرضا قربانی بار‌ها پیش آمده که از حساب توییتر خود برای اشتراک گذاشتن اشعار شاعران معروفی مثل صائب تبریزی، عطار، سعدی و دیگران استفاده می‌کند و کلی هم لایک می‌خورد.

توییت اخیر او، اما به مذاق بسیاری خوش نیامد و پاسخ‌های زیادی نظیر «شعر گفتنت چی بود آقای قربانی؟» را دریافت کرد. هرچند برخی دیگر هم بودند که نظری خلاف این داشتند. کاربری نوشت: «اگه به کسی بر نمی‌خوره بگم من از شعر علیرضا قربانی خوشم اومد. بی معرفتی کردن در حقش.»

و دیگری هم با اشاره به آهنگ «درخت گردو»‌ی قربانی که به تازگی منتشر شده است گفت: «من نمی‌دونم جناب علیرضا قربانی چقدر با جو توییتر آشناست، ولی بدونه اون ریپلای‌هایی که زیر توییت شعرش گذاشته شد شوخی بود، همین. خیلی از ما‌ها همچنان با آثار فوق العاده ایشون روز و شب می‌گذرونیم.»

این البته تنها مرتبه‌ای نیست که علیرضا قربانی در حوزه شعر و موسیقی حاشیه ساز می‌شود. او پیش از این هم در خوانش تصنیف «ربابی» که آن را با همراهی عالیم قاسم اف، خواننده و موسیقی دان اهل آذربایجان، اجرا کرده بود دچار اشتباه فاحشی شد که در شبکه‌های اجتماعی سروصدای زیادی به پا کرد.

قربانی در خوانش مصراع «ای آرزوی آرزو آن پرده را بردار زو»، دچار اشکال بود و آن را به این صورت ادا کرد: «ای آرزوی آرزو آن پرده را بردار ز رو»، به نحوی که خروج از وزن شعر زیادی توی ذوق مخاطب می‌زد. یک مدل دیگر از حاشیه‌ها هم وقتی بود که در آلبوم «افسانه چشم هایت» که در کنار همایون شجریان اجرا شد، شاعر یکی از قطعات به اشتباه هوشنگ ابتهاج ذکر شده بود. به نظر می‌رسد این روال برای خواننده‌ای در کلاس قربانی هرچند ناخوشایند، اما ادامه دار است.